wprowadzenie do gier fabularnych

na początku każdego rolplejowego podręcznika jest to samo, zrealizowane lepiej lub gorzej, a to jest moje podejście do tego samego tematu.

wprowadzenie do gier fabularnych
enjoy & comment


Gra fabularna, to zabawa polegająca na wspólnym tworzeniu historii, poprzez narrację, oraz odgrywanie jej bohaterów. Prowadzący improwizuje, lub ciągnie historię do przodu na podstawie wcześniej przygotowanego scenariusza. To jego udziałem jest największa część narracji, podczas gdy pozostali uczestnicy biorą odpowiedzialność za poszczególne postaci, odgrywając ich zachowania, wchodząc w interakcje z innymi graczami, oraz światem przedstawionym przez prowadzącego.

Gry fabularne wywodzą się w prostej linii od przygodowych gier planszowych, toteż posiadają ich liczne cechy; prowadzący pełni rolę sędziego sprawującego pieczę nad regułami rozgrywki, która często przebiega turowo. W grze można zwyciężyć, zaś opowieści nie można wygrać. Gry fabularne zawierają obydwa te elementy; narracyjno-fabularny oraz rywalizacyjno-kooperacyjny. Pod tym właśnie kątem dzielą się gry fabularne, lecz znakomita większość stanowi mieszankę obu tych aspektów.

Dlaczego warto zainteresować się tym typem rozrywki? To wyzwanie. Gry fabularne stawiają tak duże wyzwania, jakie wyznaczą sobie uczestnicy, dlatego każdy, bez względu na talent, czy umiejętności może w nich uczestniczyć i kreatywnie spędzać czas. Kreatywnie; bo abstrakcyjne myślenie, wyobraźnia i komunikacja, to sfery stymulowane podczas rozgrywki.

Zainteresowanie tego typu rozrywką często pokrywa się z zainteresowaniem książkami, komiksem, filmami a także grami wideo. Właśnie ze możliwości interakcji oraz ingerencji w opowieść, ograniczone tylko wyobraźnią uczestników, czego brakuje grom komputerowym, czy książkom, gry fabularne zjednują sobie tylu entuzjastów. Dodatkowo odgrywanie bohaterów opowieści wymusza na uczestnikach spoglądanie na różne zagadnienia, z odmiennych perspektyw.


Ramy czasowe rozgrywki, nazywanej sesją, nie są sztywno określone. Niektóre mogą być krótkimi zamkniętymi opowieściami trwającymi nie dłużej niż trzy godziny (jednostrzałówki) a inne historie mogą ciągnąć się przez kilka dłuższych sesji. (kampanie) Oczywiście każda opowieść może być kontynuowana, nawet z punktu widzenia zupełnie innych bohaterów.

Podczas sesji, prowadzący-sędzia opisuje graczom wydarzenia kolejnych scen, dając im możliwość ingerowania w przebieg zdarzeń, za pośrednictwem bohaterów, których akcje, mogą być deklarowane poprzez odgrywanie postaci lub trzecioosobową narrację. Zadaniem prowadzącego jest opisanie graczom konsekwencji poczynań, oraz pociągnąć fabułę dalej, poprzez kolejne sceny do rozstrzygającego finału.


Kamieniem węgielnym pod sesje określonej gry fabularnej jest podręcznik, będący samodzielnym produktem pozwalającym na rozpoczęcie zabawy grami fabularnymi, wzbogaconym o mechanikę i setting, będące esencją schematu rozgrywki, opisanego przez jego twórców.

Setting to opis świata przedstawionego gry, który można sklasyfikować podobnie jak film czy książkę; od grozy i horroru, poprzez sensacje, skończywszy na komedii i grotesce. Setting jest tak przydatny, jak przydatny jest rozbudowany świat przedstawiony, a co ważniejsze pozwala graczom rozpoczynać sesje z biegu.

Mechanika zaś systematyzuje wszystkie reguły rozstrzygania sukcesów działań zadeklarowanych przez graczy, oceniając, jakie akcje są możliwe do wykonania, a które są raczej mało prawdopodobne. Mechanika zazwyczaj wprowadza do gry element losowy w postaci kości, czy kart, dzięki któremu deklaracje działań stanowią większe wyzwanie.