WFRP: Nocny Pochód

Nocny Pochód wydany został tylko w formacie PDF, ma dwadzieścia jeden stron, z czego na właściwą treść przeznaczono osiemnaście, przy czym aż cztery to opowiadanie. To ostatnie samo w sobie może być fajnym wprowadzeniem do treści jak i potencjalnej przygody. Poniższy opis zawiera sporo spoilerów, tak więc graczy spodziewających się rozegrania dodatku zachęcam do przeskoczenia do podsumowania. Zanim jednak przejdziecie do lektury, zachęcam do spojrzenia na okładkę – w moim odczuciu jest kapitalna.

Kolejne, po opowiadaniu, strony przedstawią szablony różnego typu ożywieńców, takich jak szkieletowy rumak, upior czy arcylicz – skąd się one biorą, jakie mają cechy i modyfikatory statystyk. Te ostatnie w przypadku szkieletów i zombie są trochę dziwne, nie bardzo rozumiem, czemu nie przedstawiono po prostu pełnych statystyk "nowych" umarlaków, tylko trzeba sobie dodać wartości – zabieg dziwny i odrobinę przekombinowany. Oczywiście takie rozwiązanie dla licza czy arcylicza mają już sporo sensu – wszak postacie te tworzymy na bazie innych BN-ów.

Po tym mikrobestiariuszu przychodzi czas na kwintesencję dodatku, czyli tytułowy Nocny Pochód – wyruszający co jakiś czas z Gór Szarych wóz zbierający okolicznych nieumarłych. Na pozytywny odbiór tego fragmentu wpływa kilka elementów:

• Sam “zły” – Stary Jasper, licz, nie jest jakimś mocarzem dzięki czemu MG może w logiczny sposób zaprezentować sposób jego działania (np. pokonanie Herolda oznacza, że komuś obecność licza jest, delikatnie mówiąc, nie na rękę);
• Herold, barwna, mocno warhammerowa postać, która tańczy, generuje dźwięki i domaga się przekazania zmarłych;
• Silnoręka Jaspera jest nie tylko silnoręką, ale ma też własne motywacje i cele dlatego też potencjalnie może zmienić układ sił w układance, dążąc do władzy absolutnej nad przynajmniej częścią terytorium licza;
• Otoczka wozu, dzwon czy Trupi Chór, dodające odrobinę grozy do zabawy.

Po opisie Pochodu MG dostajemy kilka potencjalnych zahaczek przygód (lub scen) czy możliwych scenariuszy potyczek – od tych najprostszych, aż po takie, które będą wyzwaniem nawet dla staroświatowych wyjadaczy. Brakuje mi tu jednak pełnej przygody – o ile sam licz i jego świta są świetnie opisani, to wykorzystanie ich na sesji, nawet opierając się na gotowych pomysłach, może być niebanalnym wyzwaniem – przykładowo, jak coś podrzucić na wóz Jaspera? Siłą, sprytem? Nie jest to opisane, więc MG musi pogłówkować, żeby nie wyszło sztucznie – czy iść w kierunku brutalnych, nużących walk z umarlakami, czy jakoś inaczej? Jeśli inaczej, to jak?

Wozy ciał

Autorzy umieścili w dodatku jeszcze jedną atrakcję – Wozy ciał, czyli połączenia trupów z wozem, które poruszają się po Starym Świecie. Jest to fragment niezwiązany bezpośrednio z Jasperem i jego Pochodem – po prostu w pewnych okolicznościach takie wozy, czy nawet barki (w przypadku obszarów nadrzecznych), powstają, żeby służyć nekromantom. Mimo niewielkiej objętości, motyw ten bardzo prosto można wykorzystać w jakiejś scenie tuż po większej walce albo ludzkiej tragedii, która zakończyła się licznymi zgonami. Fajny, lekki element, budujący obraz Starego Świata.

Wszyscy do Ogrodów Morra, czyli podsumowanie

Podsumowując, koncepcja Nocnego Pochodu  jest wyśmienita, można wręcz powiedzieć, że jest kwintesencją Starego Świata. Mnie brakowało jednak pełnoprawnej, nawet krótkiej, przygody, niekoniecznie pełnej rozpisek BN-ów i map. Po prostu rozbudowanej do jednej, dwóch stron opowieści, gdzie podano by więcej szczegółów jak konkretnie rozegrać sceny z udziałem licza i jego świty. Jestem jednak pewien, że znajdą się MG, którym przedstawione zahaczki wystarczą do zbudowania ciekawych scenariuszy, a przynajmniej zapadających w pamięć scen – i myślę, że warto nad takimi pomyśleć.