Rok 2521 KI nie był dobry dla Imperium: hordy barbarzyńców zalały północ kraju, łupiąc Ostermark i Ostland wraz z Wolfenburgem, a imperialna armia przypomniała sobie gorycz porażki. Kolejny rok, miast odbudowy, przyniósł ból i rozpacz, jakich Imperium nie zaznało przez ostatnich dwieście lat. Północne prowincje, doszczętnie splądrowane, pogrążyły się w chaosie. Dziś ludzie umierają z głodu, a kulty Mrocznych Bogów zyskują nowych wyznawców wśród zdesperowanej ludności. Na domiar złego w lasach Middenlandu ukrywają się silne oddziały zwierzoludzi, będące niedobitkami armii oblegającej Middenheim, a plotki mówią, że mroczny władca Archaon gromadzi nowe oddziały w Mosiężnej Twierdzy w Górach Środkowych.
Jeszcze nie przebrzmiały echa Burzy Chaosu, a coraz bardziej złowróżbne wieści docierają z Kolegiów Cienia i Niebios, zwiastując nadejście kolejnej wojennej zawieruchy. Wróżby astromantów zapowiadają nadejście kolejnej fali zła z północy, a informacje zbierane i przekazywane przez szarych magów potwierdzają je, układając się w przerażającą całość.
Pierwsze niepokojące wieści zaczęły napływać od wyznawców Morra: ledwie miesiąc po Burzy Chaosu kilku kapłanów z południowego Ostermarku zaczęło śnić o kolejnej wojnie. W marach widzieli wojowników z północy i hordy nieumarłych. To samo zdawały się mówić coraz liczniejsze proroctwa astromantów, aż wreszcie jeden z arcymagów Kolegium Niebios, Hilarius, zebrał wszystkie znaki, zinterpretował ich znaczenie i tak spisane proroctwo dostarczył na dwór cesarski. Początkowo ignorowana przepowiednia mówi, iż na czele potężnej hordy z północy nadejdzie niosący śmierć i zniszczenie syn Sigmara, który będzie tak obeznany z taktyką imperialnej armii, że nie oprze mu się żaden przeciwnik. Potem nadeszły raporty szarych czarodziejów, mówiące, iż zbliża się wojna, a w kraju Norsów zyskuje sławę ktoś, kto był wielkim wojownikiem Imperium.
Po kolejnym miesiącu zbierania informacji, okupionym śmiercią wielu wiernych cesarzowi szpiegów, udało się ustalić, że postacią z proroctwa, która powróci na czele Norsmenów, może być Walter Kurtz, jeden z bohaterów Imperium, generał, który zaginął podczas pierwszego oblężenia Wolfenburga. Wiadomość o tym, że Kurtz jest w niewoli, potwierdził jeden z żołnierzy, któremu udało się zbiec. Niestety, świadek popełnił samobójstwo, odkrywszy rozrastające się na swoim ciele znamię Chaosu. Generał w niewoli ponoć zabijał swoich rodaków i robił inne okrutne rzeczy. Słowom przepowiedni dodatkowego znaczenia naodawał fakt, że ród Kurtzów, którego Walter był ostatnim żyjącym potomkiem, szczycił się, iż pochodził w linii prostej od samego Sigmara.
Walter Kurtz był bardzo doświadczonym i utalentowanym dowódcą. Gdyby Mroczni Bogowie zawładnęli jego umysłem i powróciłby on na czele armii wroga, Imperium groziłoby wielkie niebezpieczeństwo. Prewencyjny atak na Norskę nie ma najmniejszych szans powodzenia, ale istnieje niewielka szansa, że kilkuosobowej grupie doborowych żołnierzy udałoby się przedostać na wrogie terytorium i odbić albo - w razie konieczności - wyeliminować generała. Potrzebni będą doświadczeni, wierni Imperium ludzie, którzy bez wahania wypełnią każdy rozkaz, choćby mieli wejść w przysłowiową paszczę lwa, w samo jądro ciemności.
Jądro ciemności [27,4 MB] - pobierz
Jądro ciemności [wersja do druku - bez tła] - pobierz
