Czytelnia

Ostatnia przysługa

Od Redakcji Tekst pochodzi z cyklu Opowieści z prowincji i ściśle nawiązuje do wydarzeń oraz bohaterów przedstawionych w opowiadaniu Leniwa Rozkosz. Korzystając z okazji, serdecznie zapraszamy do lektury tych Czytelników, którzy nie znają wspomnianej publikacji! Greta von Koniegsten konała w kałuży...

Hartowanie stali

Podobno gdy się człowiek zakocha, czyni głupoty a rozumu mu ubywa na podobieństwo goblina. To zdanie mocno poróżniło ojca i syna. Pierwszy uważał, że to gorzka prawda, przed której straszliwymi skutkami należy chronić bliskich za wszelką cenę. Drugi, że to wierutne kłamstwo, a miłość warta jest każd...

Pajęczyca

Ręka drży, a powieki same opadają ze zmęczenia po wydarzeniach ostatnich dni. Nie dziwcie się przeto, że pismo me koślawe, a litery odbiegają od wzorów zalecanych w światłych uczelniach. Pomimo wyczerpania opiszę wszystkie wydarzenia jakie pamięć i serce ostawiły. Może czytając te wolumina podrzędne...

Leniwa rozkosz

Pfeildorf, 24 Erntezeit 2520 KI Stos powoli dogasał, gapie rozchodzili się. Matki przeganiały swoje dziatki, rugając bezlitośnie za kolejne, nieudolne próby pochwycenia ostatnich szybujących w powietrzu falbanek popiołu. Mężczyźni wymieniali końcowe uwagi odnośnie przeklętego losu wszelkiej maści ł...

Pieśń Bastionu Milczących Ptaków

- Peukreuz! Gmach stojący na szarej skale, spowity we wszechogarniający świat mrok, sprawiał wrażenie jeszcze bardziej posępnego i niedostępnego niż był w rzeczywistości. Chmury, leniwie toczące się po granatowym nieboskłonie, zasłoniły już dawno księżyce, tak że srebrne nici rzadko przecinały spęk...

Ostatnia Podróż

Siedzę sama wpatrzona w płomienie, które nikłym światłem rozpraszają nieco ciemności wieczoru. Nieopodal mnie stoi koń. Czuję jesienny wiatr, który chłoszcze mnie po twarzy. To moja ostatnia podróż. Moje pożegnanie z traktem. Na naostrzony patyk nabijam mięso i wsadzam je w płomienie. Rozglądam się...

Gorzki powrót do domu

Who dares to love forever? When love must die... Queen, "Who wants to live Forever" Obóz znajdował się wprost przed nim. Człowiek ukryty w cieniu drzew przyglądał mu się z uwagą. Kilku ludzi Meinera przechadzało się pomiędzy starymi, połatanymi niezliczoną ilość razy namiotami. Corvin skrzywił się...

Nie pytajcie mnie o człowieczeństwo...

Bycie łowcą czarownic to przede wszystkim umiejętność odpowiadania na pytania. Nie te, które zadają napotkani ludzie, ale te, które rodzą się w tobie każdego dnia. Ten, kogo one nie nękają, lub kto udaje, że go nie nękają, nie jest łowcą czarownic. Jest tylko jeszcze jednym z tych zaślepionych fanat...

Veltro

*** „Udo, Szczapa, teraz Veltro… Za mną zgliszcza i śmierć, przede mną noc”, upiory z wioski powracały każdej nocy. Wymykały się ze świeżych mogił, straszyły okrucieństwem, przyprawiały o dreszcze i ból. Co gorsza nie dawały się pogrzebać. Minęły już dni odkąd wyjechali starą k...

Przeklęty

PRZEKLĘTY Prolog Niewielka łąka na skraju brzozowego zagajnika zdawała się być świetnym miejscem na krótki popas. O ile postój, na pół mili przed celem podróży, miał w ogóle sens. Kraab szczerze w to powątpiewał, ale towarzyszący mu od przeszło dwóch tygodni człowiek, zawziął się, aby postawić na...

Inicjacja

Ernest siedział nieruchomo, przywiązany do solidnego krzesła. Przed nim ustawiony był stół, na którym spoczywał flakonik z inkaustem, pióro, kilka luźnych kartek papieru oraz dwie migoczące świece, będące jedynym źródłem światła w tym podziemnym loszku. Było zimno, a jednak dreszcze nie były tym spo...

Zemsta pachnie lawendą

- Dzień jak co dzień – mruknął Zapan do Olbrechta i rozdzielili się, każdy odchodząc w swoją stronę rynku. To był nudny dzień. Upał, kurz oraz smród miasta zniechęcały do wychodzenia na ulicę. Jednak Zapan Paolini żył z miasta i jego ulic. To tutaj wyrósł, przeżył pierwszą miłość, pierwsze r...

Prawie się upiekło

Wyrok zapadł. Słowa sędziego rozbrzmiewały mu w głowie jeszcze przez kilka dni: "Winny. Za przemyt, a co za tym idzie, grabież mienia Księcia-Elektora, Wielkiego Barona Hochlandu, Alderbranda Ludenhofa, skazuję cię, Jurgenie Wolfen, na dwadzieścia batów i pół roku w miejskich lochach. Z racji tego,...

Przepis wujka Maślaka

- Herr Ruckziger – głos służącego wyrwał Alfreda z zadumy – posłaniec. Hans wręczył list i oddalił się sztywnym, niemal marszowym krokiem. Hrabia Alfred von Ruckziger nim otworzył kopertę, obracał ją przez chwilę w rękach. Mała, nieco pożółkła kartka zapisana była prostym i wyraźnym pis...

Przepowiednia

Towarzystwo z zaciekawieniem patrzyło na jasną twarz kobiety, oczekując jej odpowiedzi. Uśmiechnęła się delikatnie, odrobinkę tajemniczo, jak zawsze. W wąskich otworach aksamitnej maski błysnęły zielone oczy. - Wiele mogę powiedzieć o twoim losie, o panie – powiedziała z lekkim skinieniem gło...

Melisanda

Louis długo i uważnie zastanawiał się nad słowami Melisandy. Ważył je w sercu, jakby były przepełnione boską mocą, którą kobieta bez cienia wątpliwości władała. Nie, tym razem to nie miało nic wspólnego z boską mocą, był tego pewny. Melisanda była niczym bogini, pełna majestatu tak dla szlachty jak...

Epitafium dla bohatera

Nie lubię dumać nad przeszłością, wracać myślą do szczeniackich lat, kiedy byłem naiwnym głupcem włóczącym się z bandą sobie podobnych po gościńcach całego Imperium. Na pewno nie były to lata zmarnowane, tego nie twierdzę. Wiele się wówczas nauczyłem o ludziach, życiu i w ogóle, choć była to gorzka...

Epitafium dla bohatera część 2

Nazajutrz wstałem wcześnie, z pianiem koguta, wypoczęty i z głową wolną do kaca. Katar jakby też ustąpił. Patrząc z okna pokoju na smutne zabudowania osady, nad którymi plątały się szare dymy z kominów, postanowiłem, że jutro stąd wyjadę. Może odwiedzę dziś rodzinę Waldiego i spytam wprost, czy aby...

Pokuta

Ciężkie, miedziane drzwi zamknęły się z głośnym zgrzytem. Barczysta postać, która przed chwilą wtoczyła się do pomieszczenia, zachwiała się na śliskiej posadzce i upadła na plecy. Dopalająca się pochodnia wymknęła się z jej ręki i stoczyła po skarpie. Zapadła ciemność. Zza drzwi dobiegało wściekłe u...

Eloisa

Trakt wiódł przez coraz bardziej gęsty las. Mannslieb, choć tylko fragment jego figury zdobił ciężkie niebo, oświetlał drogę bladą poświatą, a cienie potężnych drzew splatały się w groteskowe, nierealne kształty. Gdzieś w oddali odezwał się puszczyk. Koń zatańczył nerwowo. Młodzieniec ściągnął wodze...

Świętoszek

Magnus przeklinał dzień, w którym poznał Maciorę. Fakt, nie można powiedzieć, żeby wówczas się z tego nie cieszył – nie dość, że upiekło mu się solidne mordobicie, to jeszcze znalazł pracodawcę. Dość szybko jednak wyszło szydło z worka. Magnus nigdy nie bał się oberwać, wszak ulice Nuln to nie...

Bractwo Kuli

Wyróżnione opowiadanie w konkursie

Bractwo Kuli I strzec będą bracia tajemnic Bractwa, jak własnych trzosów, nie bacząc na swoje dobra. Rozejdą się na cztery strony świata, spotkają zaś, gdy nad Cesarstwem zaciąży niebezpieczeństwo. Wiedzy udzielać będą tylko godnym i prawym, pragnącym dobra władcy i ludu. Jeśli zaś kiedy który z n...

Leniwa rozkosz część 2

Altdorf, 20 Ernterzeit 2515 KI W dniu wyjazdu sam był już przekonany o tym, że poradzi sobie ze wszystkim i spędzą z Sigrid cudowny czas w stolicy. Jej radość z wyboru sukni, trzydniowe pakowanie i nieustanne wychwalanie podróży zwyciężyły go ostatecznie. Zresztą mijał już przeszło miesiąc odkąd opu...

Zapisane w gwiazdach

W opinii Kaspara wiadomość z Kolegium Astromantów spadła jak grom z jasnego nieba, co akurat wcale go nie dziwiło. Za to wątpliwości budził fakt, że zgłosili się z nią akurat do płomienistych magów. Osobiście uważał, że bardziej odpowiednim adresatem było Kolegium Światła. Najwidoczniej jednak jego...

Hospicjum (część 1)

Nadciągający wiatr rzucił Iwaszce w twarz garść pożółkłych liści, zakłuł drobnymi igiełkami chłodu na policzkach, wdarł się pod płaszcz. Kozak zadrżał, mamrocząc klątwę w ojczystym języku, po czym otulił się szczelniej i zgrabiałą dłonią sięgnął po bukłak gorzałki. Zmrok, jak to na jesieni, zapadał...

Hospicjum (część 2)

Gdy tylko otworzyły się przed nimi odrzwia klasztoru, zobaczyli niskiego, tęgiego człowieczka, dzierżącego kołyszącą się lampę i mierzącego ich spojrzeniem zupełnie odartym z życzliwości. – A wy, włóczędzy, czego tutaj szukacie po nocy? – zapytał szorstko mnich. Twarz częściowo zakrywał...

Na talerzu Morra

Spijał słodycz z karminowych, lśniących warg rozchylonych lekko, niczym płatki najpiękniejszego kwiatu, wilgotnych jakby za sprawą cudownej rosy. Gdy zatapiał dłoń w miękkim jedwabiu hebanowych włosów, druga zachłannie i pożądliwie wędrowała po smukłej tali. Czuł jak wdzięcznie drży w jego ramionach...

Zewnętrzne piękno

Nie mógł spać, od kilku nocy męczyły go koszmary. Wciąż te same, powtarzające się wizje, potwory podświadomości, lęki z przeszłości. Nie potrafił od nich uciec nawet na jawie. Spojrzał w niebo. Mniejszy księżyc świecił niepokojącym, zielonym światłem. Nie wiedzieć czemu mężczyzna chciał znaleźć się...

Hans Schoenencke

Altengard był niewielkim miasteczkiem na północno-wschodnich rubieżach Imperium. Leżał w szerokim pasie odludnego pogranicza kislevskiego. Był jednak, pomimo odległego od stolicy położenia, typowo Imperialnym miastem, wybudowanym z troską o ład i zamiłowaniem do porządku oraz prostoty, nigdy jednak...

Chciwość

Chciwość Rzeczywistość się pomału W świat przemienia ideału, W sen ze srebra i kryształu; Zygmunt Krasiński „Przedświt” (w. 111-113) Najpierw poczuli mokry oddech, chłód i dreszcze, a później jej ogrom. Na kilka miesięcy to ona zapanowała nad Starym Światem. Zaatakowała z c...

Most Mgieł

Dla Miriam U samego początku roku dwutysięcznego pięćset dwudziestego drugiego, za panowania Jaśnie nam Oświeconego Jego Wysokości Wszechwładcy Imperium, Karla Franza, dziwne rzeczy dziać się zaczęły w całym kraju. Jeno Hexenstag przeminął, jeno w Wielkiej Świątyni Vereny w Altdorfie pobożni kapłan...

Dzień z życia ... Łowcy nagród

ciężkie jest życie bohatera...

- Słuchaj, chłopie, nie mam dla ciebie całego dnia – warknął Rupert – pytam cię po raz ostatni, a potem przekonasz się, że potrafię być znacznie bardziej niemiły. Gdzie jest Wilhelm Told? - Nie wiem, panie, odpuśćcie... Ja nic nie wiem, spytajcie Marka, tego od młyna... Rupert złapał chł...

Obyś pływał na Manharze

Od kilku dni Manann nie był łaskawy. Nie zsyłał wiatru, a morze było niepokojąco spokojne. Według starych map powinni dopływać do wyspy Przeklętych Dusz. Załoga, mimo iż nie należała do strachliwych, była niespokojna. Zbyt długa cisza na morzu to zły znak. Kapitan Leopold von Woel stał na mostku i...

Noc Ihmaila

- Dziękuję ci Konradzie za wysłuchanie i rady. Jest coś w twoim głosie, co koi niespokojną duszę. Nie na darmo zwą cię najlepszym pieśniarzem po tej stronie Wielkiego Lasu. Pozwól, że w podzięce przyniosę ci strawę i wino – szeptała, ocierając łzy. - Nie dziękuj, nie ma za co. I nie płacz, wsz...

Kocha, lubi, szanuje...

Dziewczyna siedziała na brzegu łoża, zapinając koszulę. Długie, ciemne włosy opadały na nieduże, kształtne piersi. Frantz jeszcze nie ochłonął, oddychał głęboko i spokojnie, patrząc na twarz oświetloną płomieniem świec. Jakaż ona młoda, myślał. Spojrzała na niego, zalotnie mrużąc oczy. - Frantz, co...

Rudzielec

Ilsa Zumwald miała trzynaście lat, rude loki, zielone oczy, zadarty nos i znienawidzone piegi. Nie miała też piersi takich, jak jej starsza siostra, co było dla niej prawdziwym zmartwieniem. Ale była przy tym wszystkim szczęśliwa, gdyż pierwszy raz zakochała się w mężczyźnie. Greta, Helga i Karin, j...

Wieczerzać z Ranaldem

W mojej profesji od czasu do czasu trzeba zacząć od początku. Tym razem schronienia szukałem w Wurtbad, nie zawsze jednak oko Ranalda spogląda przychylnie. - Psia mać – kląłem w duchu – znowu moja gęba na liście gończym. Pół kopy złotych koron? - przetarłem oczy ze zdumienia – cho...

Wiosenny gość

Arvel siedziała oparta o świerk. Zmęczenie dało jej się we znaki, oparła więc głowę o pień. Morr zsyłając sen, pozwolił odpocząć jej ciału. - Czy wszystko w porządku? – pytanie wyrwało ją ze snu. – Nie zimno ci pani w stopy? Wszak chłód jeszcze nie odszedł na dobre. - Dziękuję za trosk...

Błędne Ziemie

- Patrz Tom, jakieś domostwo – z nadzieją w głosie wskazał budynek. - Gdzie? – spytał niziołek, rozglądając się. – To pewnie znowu bogowie igrają z naszymi zmysłami. - Nie przyjacielu, spójrz – nie dawał za wygraną człowiek. – Tam w dolinie pod skałą. - Rzeczywiście, je...

Na chwilę przed

Niektórzy uważają to miejsce za martwe pustkowie. To nieprawda. Śmiem wręcz twierdzić, że nigdzie indziej w świecie - a prawo do takiego sądu daje mi nie tyle obszerna wiedza zgromadzona podczas mego żywota, co dalekie i kręte szlaki moich własnych wędrówek - nie ma podobnego bogactwa krajobrazu, ks...