Blog

Gdy zacząłem zapoznawać się z grą Yggdrasill zachwycił mnie jej klimat wylewający się z każdego miejsca podręcznika. Setting, świat gry, a nawet layout pękały wręcz od mitycznej atmosfery, pełnej ośnieżonych, ciemnych lasów, krwawych walk i bohaterów, których czyny żyć będą wiecznie w sagach śpiewanych przez skaldów. Zanim doszedłem jeszcze do rozdziału The Game System wiedziałem, że ta gra zagości u mnie na dłużej. Z obawą jednak otwierałem strony poświęcone mechanice. Nie pamiętam już bowiem, kiedy ostatni raz, w moje ręce wpadła gra, która zadowoliła by mn...

W zeszłą sobotę wraz z moja drużyną rozegraliśmy pierwszą sesję w Yggdrasill. Dla czwórki moich graczy było to pierwsze zetknięcie z systemem, a dla mnie pierwsza poprowadzona w nim przygoda. Z sesji wyszliśmy naprawdę zadowoleni co jest tym bardziej wartościowe, iż nie było to wcale takie pewne. Gramy bowiem rzadko i w każdej sesji pokładamy wiele nadziei, gdyż po długim niegraniu i poważnych zabiegach z naszej strony (aby zebrać 5 osób z różnych miast i wygospodarować całą noc na sesję) nie zadowolił by nas „średniak”. Z tego też powodu, mój pomysł by...

Zanim zapoznałem się z treścią podręcznika do gry Yggdrasill miałem w stosunku do niego niezwykle ambiwalentne odczucia. Z jednej strony możliwość gry w mitycznym świecie przedchrześcijańskiej Skandynawii, pełnej tajemniczości, ulotnej magii i bohaterstwa opiewanego w sagach była bardzo pociągająca. Z drugiej jednak były rzeczy, które napawały mnie obawą i sprawiały, że na grę patrzyłem z dystansem. Wiem jak łatwo jest zepsuć ideę settingu historycznego z elementami fantasy poprzez zaburzenie delikatnej równowagi, pomiędzy tym co zgodne z realiami znanymi z historii, a tym, co stanowi fantasty...

I powiadam Wam raz jeszcze: nie budźcie żadnego z nich, jeśli nie umielibyście wygnać go z powrotem, bowiem on zaś może wezwać coś przeciw wam, a wtedy wasze najpotężniejsze sposoby na nic się nie zdadzą. ...List od Jedediasza Orne; H. P. Lovecraft, “Sprawa Charlesa Dextera Warda" Na stronach "Pajęczyny utkanej z ciemności" Karl Edward Wagner wykreował obraz najbardziej chyba przerażających z potworów, jakie możemy znaleźć w jego dziełach o Kane. Dysponujące niepojętą technologią, krwiożercze, inteligentne i prastare morskie istoty - Scylredi. Nazwa Scylredi, a także sam wygląd pot...

Ten artykuł napisałem kilka lat temu pod kątem jego przydatności w odtwórstwie historycznym. Jednak wydaje mi się, iż można informacje w nim zawarte zupełnie dobrze wykorzystać na polu gier fabularnych gdzie miecze są najbardziej chyba popularną bronią używaną w grach w konwencji fantasy. _______________________________________________________ Szperając sobie w odmętach erudycji wszelakiej (czyt. internecie) szukając wiedzy ukrytej pod zwaliskiem głupot i niesprawdzonych wizji twórców owych. Sięgając do interesującego mnie od zawsze tematu uzbrojenia średniowiecznego, natrafiłem na coś wielce...

Rozprawa z mitem o wiedźminie czyli "dym w oczy" "- Ho, ho. - Cykada błysnął zębami. - Strasznie groźnie to zabrzmiało, aż mnie ciarki przeszły. Zawsze mnie ciekawiło, wiedźminie, dlaczego ludzie tak się was boja. I myślę, że już wiem. - Spieszę się, Cykada. Oddaj miecz, jeśli łaska. - Dym w oczy, wiedźminie, nic, aby dym w oczy. Straszycie ludzi niby pszczelarz pszczoły dymem i smrodem, tymi waszymi kamiennymi twarzami, tym gadaniem, plotkami, które pewnie sami o sobie rozpuszczacie. A pszczoły uciekają przed dymem, durne one, miast wbić żądło w wiedźmińska rzyć, która spuchnie naonczas jak...

13 października minęło 17 lat od śmierci Karla E. Wagnera. Halloween było jego ulubionym świętem. Zupełnym przypadkiem właśnie dziś przypomniałem sobie o tym i zagłębiając się w odmęty internetowych czeluści próbowałem odnaleźć informacje o jednym z moich ulubionych pisarzy.Poza kilkoma, krótkimi notkami polskie strony milczą na temat, tego niezwykle popularnego onegdaj w USA autora. Mam nadzieję, że ten wpis choć odrobinę zmieni ów fakt.In Memoriam Karl Edward Wagner(1945 - 1994)    Karl Edward Wagner urodził się 12 grudnia 1945 w Knoxville, w stanie Tennes...

Było to jakoś pod koniec podstawówki, która wtedy męczyła dzieci przez osiem lat. A może na początku technikum? Nieistotne. Grałem z koleżkami w kosza "na ósemce" czyli boisku mojej szkoły i wtedy pierwszy raz, świadomie zapytałem ich "o te gry". Wiedziałem, że grywali w coś ale była to dla mnie czarna magia. Zresztą ja wtedy słuchałem hip hopu, nagrywałem piosenki (oczywiście hip-hopowe) razem z ziomalami (wtedy mówiło się z koleżkami) i siedzenie po nocach oraz granie w coś tam było dla mnie stratą czasu. Co więcej, takie coś robiły tylko lamusy (wtedy mówiło się leszcze). Byłem wtedy strasz...

"Elfy to najciekawsza, najoryginalniejsza i zarazem najtrudniejsza do odegrania rasa jaką autorzy udostępnili graczom w Gemini. Osobiście uważam też, że jest to jedna z najlepszych, nietolkienowskich kreacji tej rasy, jaka została stworzona kiedykolwiek w grach RPG. Autorom udało się bowiem ubrać szkielet typowego, archetypicznego eldara w szereg oryginalnych, nietuzinkowych, klimatycznych i atrakcyjnych cech, nie czyniąc zeń jednocześnie kolażu, który budził by zażenowanie, a w najlepszym wypadku kpiący uśmiech. Tymi słowami zapraszam do lektury wpisu o elfach w Gemini." Cały wpis do przecz...

Na wstępie napiszę, że nie znam Ariocha, nie mam nic do niego, nigdy z nim nie rozmawiałem, chyba nie skomentowałem ani jednej jego notki i nie brałem udziału w dyspucie o jego flejmach i jego banie. Przywołuję go zatem na przykład zupełnym przypadkiem. Zastanawiam się jakimi kryteriami kierują się admini dając bany, a właściwie nad tym, czy nie jest to zachowanie czysto teoretyczne. Przykład osoby powyżej wspomnianej. Był flejm, był ban i co? I nic. Wystarczy założyć sobie konto (nie kusząc się nawet o zmianę nicka) dodając do ksywki "666" i już można być znowu w społeczności poltka? Teore...