Blog - poezja
Wyświetlono rezultaty 1-10 z 14.
Człowiek, który przystanął w biegu
19-04-2012 20:03
10
Komentarze: 13W działach: poezja, domorosła filozofia
I kolejna piosenka.
Człowiek, który przystanął w biegu
Dziewiąta fala biła o brzegi
A dzwony tłukły dzwonną melodię
Drewniana willa spłynęła z nurtem
Gdyby obejrzał się tak ktokolwiek
Poniosło księgi po wielkiej wodzie
I rozpuszczały się w toni słowa
Blakły złocone święte obrazki
Spadły kaskadą deski po schodach
A ja wciąż tkwiłam głupia na brzegu
Jak człowiek, który przystanął w biegu
Słońce rozpadło się chwilę wcześniej
Po raz ostatni wschodziły gwiazdy
Na tratwie obok płynął Heraklit
Nieco zmartwiony, choć nadal ważny
Księżyc wrzucono do recyklingu
Kto wie, co kiedy się może przydać
Pa...
Wróżba (piosenka)
02-02-2012 21:45
5
Komentarze: 4W działach: poezja, varia, domorosła filozofia
Rozum bez serca tyle wart,
Co serce bez rozumu;
Nie ruszaj w tę wyprawę sam,
Unikaj wszakże tłumów.
Na końcu świata spotkasz lęk,
Bacz, aby cię nie zdusił;
Pamiętaj, że niewiele móc
To znaczy wiele musieć.
Gdzie dwóch się spiera, trzecim bądź,
Lecz nie licz na korzyści;
Niejeden koszmar trzeba znać
Aby twój sen się wyśnił.
Przez wodę, niebo, ogień, las
Prowadzi tysiąc ścieżek.
Ile do Babilonu tras?
Nie wskażę. Tego nie wiem.
W ogrodzie...
26-12-2011 12:13
9
Komentarze: 0W działach: poezja, domorosła filozofia
W ogrodzie na północ od wspomnień
Zawilce zakwitły zawile
A gdy się nad nimi pochylę,
Rozwija przede mną się przestrzeń,
Jak dywan ze spiętrzeń i zwietrzeń
Ukryty w dalekim gdziekolwiek
W ogrodzie, na północ od wspomnień.
A co w niej utkwiło tak mocno,
Zwęźliło się w kłęby i zrosło
Złożyło w sto jedno złożenie
Że nie wiem, gdzie kwiat, gdzie korzenie,
Co bliskie, a co jest postronne
W ogrodzie na północ od wspomnień.
Ten wzorzec wzdłuż zim się zamątwi
Spotworzy jak cień starej klątwy
Rozrośnie jak cicha zaraza,
Co trzeba ją chyłkiem przekazać
Na fatum kolejnych pokoleń
W ogrodzie. Na północ...
Dodatek do ballady
15-04-2011 22:03
3
Komentarze: 0W działach: głupoty, poezja
W temacie poprzedniej notki: wygrzebałam z odmętów szuflady straszliwie starą i straszliwie grafomańską piosenkę. Napisałam ją kiedyś sobie w formie pocieszenia i wstawiłam na blog, który już nie istnieje, a teraz odgrzebałam i uchachałam się. Powinno się ją śpiewać z grubsza do "Love is the 7th wave" Stinga. Jest dobrym kandydatem na zbiorową głupawkę.
Tu Sting
Miłość jest wielką rzeką
Czy nie słyszysz, jak cię wołam?
Czy nie widzisz, co się dzieje?
Wykaraskaj się z deprechy
Spójrz dookoła, świat się śmieje
Miłość jest wielką rzeką
Przez pustynię płynie
Więc róbmy sobie dobrze
W przyrodzie...
Ballada kryzysowa
12-04-2011 23:46
10
Komentarze: 5W działach: poezja, domorosła filozofia
Jak zwykle. Ni to piosenka, ni to wiersz, ni to łódź podwodna. Na świeżo, obaczym, czy zostanie i w jakiej formie.
Ballada kryzysowa
Trwoniłam równo przez cały miesiąc
Na melancholię, czarne depresje,
Porywy serca, chwile uniesień,
Na nic innego wydawać nie śmiem.
Wzory pajęczyn, nim wiatr je porwie,
Małe absurdy, wielkie teorie
Lustrzane zamki, fragmenty pieśni,
Cokolwiek się filozofom nie śni.
Z tego, co jakoś uzbiera mnie się
Na nic innego wydawać nie śmiem.
Przepraszam zatem, ale odmówię
Muszę cię dzisiaj z kwitkiem odprawić
W moich kieszeniach znów świecą pustki
I jakoś nie stać mni...
Addicted to stress
18-03-2011 22:35
7
Komentarze: 5W działach: poezja, głupoty, varia
Zachwyciła mnie ostatnio pewna piosenka, do której podaję tutaj link: Addicted to stress (Jim's big ego) A poniżej tłumaczenie, które zrobiłam dlatego, że mam niewątpliwie za dużo czasu... Mam wrażenie, że song pasuje do sytuacji :) Jestem stresoholikiem,I dzięki temu się wyrabiam,Gdy nie znajduję się pod presją, śpię za długoI wałęsam się bez celu,Nie wiem, dokąd zmierzam i to mnie wnerwia.(x2)Wszyscy chcą mojej głowy, ale czuję się nieźleWszyscy chcą mojej głowy, ale czuję się nieźleBo wszyscy o mnie myślą (To te wszystkie pierdoły, to te wszystkie...
Kabaret czarnych magów
12-10-2010 19:38
14
Komentarze: 4W działach: poezja, mrok, głupoty
Nadszedł wreszcie taki moment w życiu maga,
Gdy się nie chce demoniczną armią władać,
Ale z drugiej strony można cieszyć się,
Że się wcale na tym źle nie wyszło źle.
Czarni magowie, czarni magowie, czarni magowie dwaj
Już zło nie w głowie, już nie to zdrowie, a w sercu ciągle maj. (x2)
I ta trwoga, i ta trwoga, trudna rada,
Gdy bohater znowu jakiś do nas wpada
Lecz docenić można chwili miłej wdzięk
Kiedy słudzy znów rozwieją taki lęk.
Czarni magowie, czarni magowie, czarni magowie dwaj
Już zło nie w głowie, już nie to zdrowie, a w sercu ciągle maj. (x2)
Także świata już nie podbijemy racze...
Syfy
06-05-2010 22:04
10
Komentarze: 3W działach: literatura, poezja, Miasto Magów
Dokończyłam Tajemnicze Opowiadanie Okołofarewellowe. Świeżutkie mięso, toteż dalsze jego losy nadal są nieustalone. W czasie wolnym nadal dopisuję piosenki do Mandali. Projekt Miasto Magów się rozrasta; pewnego dnia wyjdzie z lodówki, a wtedy wszyscy naprawdę mocno się zdziwią.
Poniżej mamy radosną próbę punk rocka, czyli jeden z tekstów, które być może trafią do tomu. Myślę, że wrzucenie na bloga takiego krótkiego cytatu nie zaszkodzi; a jeżeli tak, to trudno, wymyślę nową ;)
Syfy
Twarz, twarz, parszywa twarz
Twarz, twarz, parszywa twarz
Chłopakiem byłem młodym
Talentem z potencjałem
I co...
Wierszyk o biedronkach
08-01-2010 13:39
13
Komentarze: 2W działach: domorosła filozofia, poezja
Tysiąc biedronek przez morze frunie;
Każda biedaczka drobi jak umie.
Jedna za gruba i nie poleci;
Inną za wydmą schwytają dzieci;
Kolejną połknie zgłodniała mewa
(Choć cierpkie toto i zjeść się nie da)
Nieważne jednak, co będzie potem,
Póki się można upajać lotem.
Kiedy cię niesie ciepłe powietrze;
Nawet biedronka czuje się wieszczem.
Kiedy się walczy z prądem odwrotnym;
Trzeba być silnym, trzeba być lotnym.
Czasem huragan wkroczy z przytupem;
Wtedy biedronki padają trupem.
Tornado zawsze zbiera plon liczny,
Gdyż powab lotu jest narkotyczny.
A może kiedyś znajdą nad ranem
Złote przestrzeni...
Nekrokucyki
29-07-2009 09:59
44
Komentarze: 17W działach: poezja, literatura
Gdzie kwitną maki i rzeczka płynie,
Trochę bluźnierczo i wbrew rutynie,
Wręcz urągając prawom logiki,
Galopowały nekrokucyki.
Złote kopytka w słońcu migocą.
Złote kokardki w biegu furkocą,
Różki perłowe sterczą na głowie,
Dwa żywe trupy. Cóż, że różowe.
Grzechocą kostki, a rzeczka płynie;
Miłość po śmierci. Cud w formalinie.
Tu miał być morał, lecz nie pamiętam;
Gdzie truchta kucyk, tam ginie puenta.
Przejdź do strony: