Anubis chwalebnie wkroczył na piedestał, wiodąc wzrokiem wzdłuż trybun Koloseum, aby w końcu zakotwiczyć swoje głodne ślepia na sylwetce Bogini.
Ostentacyjnie dygnął. Rozpoczął swoje misterium…
Energicznym przeciągnięciem dłoni o rozcapierzonych szponach, zakreślił przed sobą niemal tęczową wstęgę. Niemal, bo powstała w ten sposób zorza wierciła się przeplatając swoje barwy, kompromitując w ten sposób skamieniałe kolorowe łuki, które zwykły wisieć na słonecznym nieboskłonie tuż po opadach mniej lub bardziej uciążliwego deszczu.
Anubis odsunął się w cień Koloseum, aby zorza mogła swob...
