Blog - planszówki

Terraformacja Marsa – ciekawa gierka, która chyba nie ma recenzji na Polterze – albo ja nie znalazłem. Dzisiaj o niej parę słów – obserwacje po półtorej rozegranej partii.  Po pierwsze, wg opisu czas gry to 90-120 minut. To chyba jakiś żart, my graliśmy ponad 4 godziny i jeszcze pewnie z pół godziny trzeba było rozkładać (może byłoby krócej, gdyby właściciel nie miał większej liczby dodatków). I podobno nasz "wynik" wcale nie był niczym niezwykłym, zaawansowany gracz mówił, że najdłuższa rozgrywka, co prawda z dodatkami zajęła mu 9 godzin. My gr...

Choroba (a właściwie jej koniec) spowodowała, że nie wprosiłem się dzisiaj w gości. A że całe towarzystwo z domu sobie kulturalnie poszło, miałem 2.5 godziny dla siebie. Z uwagi na wczorajszą podnietkę związaną z rozpakowywaniem Masek Nyarlathotepa do Zewu Cthulhu (fotoodpudełkowywanie już wkrótce!), jakoś się zafiksowałem na Zewie – padło na Horror w Arkham: Gra Karciana, do którego w zeszłym roku dokupiłem sobie dodatki, między innymi Dziedzictwo Dunwich. Zaczęło się niewinnie – Henry Armitage poprosił o pomoc, bo jego kumple zaginęli. Wziąłem więc swoich czterech bada...

Dzisiaj będzie szybko o tym, jak nowi, mali członkowie rodziny wpływają na realizację hobby. Podsumowanie jest okołoroczne - minął ponad rok od narodzin dziecka. Sytuacja wygląda jak następuje: Pierwsze pół roku - absolutne 0 wszystkich gier (z wyłączeniem szachów online, o tym zaraz). Względnie dużo pobudek w nocy, wszystko nowe - ciężko było wygospodarować czas oraz energię do gry. Drugie pierwsze pół roku: 4 partie Osadników we dwójkę (z moim ulubionym dodatkiem - rybami) i 1 partia Osadników w 4 osoby 6 podejść do Karcianki Horror w Arkham - 2 scenariusze po 2 sesje na scena...

O książkach szachowych. Przegląd mojej biblioteczki. Pewnie niejeden z Was myślał kiedyś, jaki jest sens kupowania książek szachowych. Ja tak myślałem - po co kupować, przecież w szachach wystarczy myśleć. Tak niby jest. Ale jak powiedział kiedyś jeden z moich autorytetów szachowych - don't forget about the economy of forces (nie zapominaj o ekonomii sił). Po co rozkminiać coś, co już zostało rozkminione (poza własną satysfakcją, a i to nie zawsze?)? I kiedyś myślałem, że książki są nieprzydatne, aż do czasu, gdy dostałem w prezencie książkę o treningu szachowym. Wtedy zmi...

Psychologia gry (początkujących). Część I.    Uwaga - daleko mi do psychologa. Ale pewne schematy zauważyłem, przeczytajcie proszę!   Miałem przyjemność grać na ok. 10 turniejach, gdzie zauważyłem pare faktów, które mogą nam pomóc w walce. Przede wszystkim spokój. Nawet jak stracisz figurę lub pionka, na poziomie początkujących często można odrobić straty. Grając do tego z osobami dużo młodszymi, możemy się spodziewać, że przeciwnik wpadnie w samozachwyt i przestanie grać czujnie. Zdarzało się wiele razy, że wygrywałem, mając całkiem poważne straty materialne. Zw...

Kolejny turniej szachowy za mną.  Tym razem IV miejsce, na ok. 40 zawodników. Zdobyłem 5 punktów na 7, 4 wygrane, 2 remisy, jedna porażka (porażka "na szczęście" ze zwycięzcą, który, nota bene, wygrał wszystkie mecze).  Pierwsze analizy partii mówią, że: Muszę ćwiczyć koncentrację - zrobiłem minimum 2 podstawki - raz figury, raz pionka, szczęśliwie w drugim przypadku przeciwnik nie zauważył;  Zarządzanie czasem - dwie "teoretycznie wygrane" partie skończyły się remisem, a powinny zwycięstwem. Jedna z tych partii może z powodzeni...

O ludziach grających w szachy Stereotypowy szachista. Pan w okularach jak denka od butelek. W rozciągniętym swetrze, w za luźnych spodniach, które były kiedyś spodniami od garnituru, z dużym brzuchem i bez poczucia humoru. Ew. dzieciaczek-kujon, co nie ma kolegów. Czy tak widzicie szachistę?  Mam nadzieję, że nie :). Patrząc na szachistów, których spotykam na turniejach, myślę, że są oni pięknym przykładem czym jest nasze społeczeństwo. Z jednym zastrzeżeniem - raczej przeglądem jego fajniejszej i najczęściej inteligentniejszej części. Ludzi z nadwagą jest statystycznie tyle...

Inne notki z tej tematyki pod odnośnikiem. Kolejna część serii o magicznych-niemagicznych szachach. Będzie o faktach, których odkrycie zajęło mi ładnych parę tygodni, kilka przeczytanych książek i parędziesiąt przeanalizowanych meczy. Może są one oczywiste ale jakoś długo dla mnie świadomie nie były. Fakty te, są kluczowe dla przejścia na poziom grania z "hurra, naprzód" na poziom "średnio" :). I co ciekawe, przeczytałem kilka książek, pisanych przez arcymistrzów, mistrzów i propagatorów szachów, jednak nikt, nigdy, nie napisał w j...

Inne notki z tej tematyki pod odnośnikiem.   Najmniej przydatna ciekawostka świata (i do tego szachowa!)   Jak zapewne wszyscy fani sci-fi świata pamiętają, w Odyseii Kosmicznej Frank Poole grał w szachy w HALem 9000 (pamiętają, prawda?).  Szczerze mówiąc, gdy czytałem tę książkę parę lat temu (i jeszcze nie pasjonowałem się szachami), jakoś mi fakt tego meczu nie utrwalił się w pamięci. No bo niby czemu miałby? Scena jak scena. Ale ostatnio, przeglądając "Najciekawsze partie w historii" w programie Chessmaster, natknąłem się na analizę tej "s...

Poprzednia wiadomość z tej kategorii dostępna tutaj.   Dawno, dawno temu, jeszcze gdy byłem na studiach, kupiłem piękny radziecki zegar szachowy marki янтаръ. Od kumpla, za bodajże 20 złotych. I wiecie co? Pierwszy raz z nim zagrałem w zeszłym roku. Trochę teorii. Po wykonaniu posunięcia, tą samą ręką, którą się ruszaliśmy, wciskamy zegar. Wtedy nasz zegar się zatrzymuje, a przeciwnika rusza. I tak na zmianę. Przegrywa ten, kto dostał mata, albo upłynął jego czas na grę. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy przeciwnik nie ma możliwości dania mata - czyli np. został z s...