"Poprosimy dwa bilety na Zemstę Endera" - ludzie z kasy obok.
Żaden film wcześniej nie wzbudzał mojego strachu tak skutecznie już przed premierą. Bałem się szczerze i dogłębnie. Bałem się oglądając w internecie pierwsze fotosy z planu. Bałem się oglądając tatuowaną twarz sir Bena Kingsleya. Bałem się kiedy światła zgasły, a po standardowym półgodzinnym secie reklam i trailerów zaczął się wreszcie film. Wtedy strach wstąpił na wąską granicę między ulgą bądź załamaniem. W która stronę się skłoniłem? Zacznijmy od początku.
<Uwaga, poniższy tekst może zawierać spoilery - zar...
