Skoro Krysia namówiła mnie na rejestrację chyba wypada coś napisać. :pNie gustowałem nigdy w anime ze stajni Miyazakiego. Ojciec japońskiej animacji czy nie, Totoro wydawał mi się dziecinny, Mononoke ziała nudą, Spirited Away żenujące, Hauru już wogóle sobie odpuściłem. Dziewczyna uparła się jednak puścić mi Ponyo, więc chcąc nie chcąc musiałem zacisnąć zęby i oglądać. :p Dobrze, może nie było znów takie straszne, jak się spodziewałem. Kjutna animacja na początek była trudna do zniesienia, ale jak się już przyzwyczaiłem do rószoffego postaci i fabuła wcale nie takie złe. Na pewno jakaś odmian...
