Blog - Fanboj i Życie

Wychodzę z domu. Patrze: na chodniku leży coś z gatunku gadów, beznogie, szare, wielkości sporej rosówki i się wygrzewa. Myślę sobie: - Padalec. Myślę dalej, choć nie powinienem: - Wezmę go i w poktrzywy rzucę, bo jak go kot znajdzie, to zabije. To myk, łapię go za uszami, bo wiem, jak padalce łapać, co by im krzywdy nie zrobić, bo widziałem, jak koleżanka na wyjeździe wakacyjnym łapała. Niosę w pokrzywy i wyrzucam. Wracam do domu. - A ciekawe, co taki żre? Może komary? - więc myk, uruchamiam Wikipedię, wpisuje "padalec". Patrzę, patrzę. - Niepodobny. Więc myk! Węże Polskie! Patrze. Patrz...

Jak zapewne niektórzy czytelnicy już wiedzą Enc, Neurocide i Jagmin „czasowo zawiesili działaność” swoich blogów. Jako, że staram się być - na miarę swoich możliwości - na bieżąco z RPG-ową modą oświadczam, że ten blog również zostaje czasowo zamknięty. Przez następne miesiące mam zamiar wrzucać tylko teksty do 40:1 i inne reklamy. Kiedy materiał mi skończy wrzucać będę teksty tylko, jeśli wydarzy się coś niezwykłego lub będę miał wenę. W obie te rzeczy wątpię. Powody takiej decyzji są następujące: - Wypaliłem się i nie mam nic nowego do powiedzenia - w...

Na dzisiejszej lekcji nauczymy się, nie tylko jak wywołać sieciową awanturę, którą słychać będzie z księżyca, ale też jak w niej wygrywać zdobywając przy tym poklask widowni. Lekcja ta oparta będzie o moje długotrwałe doświadczenie, wieloletnie obserwacje oraz pracę wybitnego (świadczy o tym np. fakt, że wymyślił internetowy trolling na 150 lat przed internetem) myśliciela: Artura Schopenhauera „Erystyka czyli sztuka prowadzenia sporów” (11 zeta w księgarni, 2 na Allegro) oraz zawartej w niej liście 38 nieuczciwych argumentów i sposobów prowadzenia spor...

  Czas jakiś temu napisałem tekst o tym, dlaczego granie w stare gry jest trudne. Obiecałem pod nim stworzenie kontr-tekstu traktującego o tym, dlaczego dla weteranów, wychowanych na starych grach dzisiejsze często mało atrakcyjne i „nie mają takiego klimatu jak kiedyś”. Sam gram w jedne i drugie, tak więc wydaje mi się, że dysponuje pewnym materiałem porównawczym. Wydaje mi się, że najważniejsze elementy powodujące różnice na niekorzyść gier nowych zamykają się w siedmiu punktach. Zanim przejdziemy do właściwego wpisu: Opublikowanie tego tekstu m...

Jakiś czas temu zauważyłem, że pisanie notki na podobny temat w krótkim odstępie czasu jest złym pomysłem. Ludzie bowiem szybko nudzą się tematyką. Skoro jednak zostałem poproszony, żeby rozszerzyć myśl, to czemu nie? Butthurt: Śnieg na Dagobath (merytoryczna treść notki zaczyna się od następnego śródtytułu) Przypomnijmy: Kilka dni temu opublikowałem na Polterze notkę pod tytułem Przestrzeń to ocean, planety to wyspy. Notka spotkała się z całkiem sporym odzewem oraz została polecona przez ponad 30 użytkowników oraz zaowocowała większą ilością komentarzy, w tym kilku p...

Przy okazji porządków na twardym dysku znalazłem katalog, w którym trzymałem zarchiwizowane teksty z różnych ezinów, które zbierałem w przekonaniu (słusznym), że jeśli kiedyś ich strony znikną z sieci (całkiem błędnie) będę miał ochotę je jeszcze kiedyś czytać. W jednym z nich znalazłem tekst o wojnie w fantasy. Tekst jest nawet dość fajny, przy czym powiela typowy schemat: goście z mieczami nie mają sens, wybiją ich smoki-bombowce, pegazy-myśliwce i magowie zastępujący współczesną artylerię, albo nawet bomby atomowe. Faktycznie mam wrażenie, że wyg...

Generalnie lubię sprawne użycie klisz, czy tow filmach, grach czy książkach. Znany, popularny motyw, wykorzystany z dozą wyobraźni często sprawia, że produkt nabiera rumieńców. Z jednej strony jest czymś dobrze nam znanym, a dzięki temu zrozumiałym, z drugiej: zawiera w sobie powiew świeżości. Niestety są też klisze, których nie lubię i z których moim zdaniem nie da się wiele wyciągnąć. Zasadniczo mógłbym je wymieniać latami, ale ograniczę się do kilku, które rzuciły mi się w oczy w ostatnim czasie. 1) Demony Demony zrobiły się modne po 2000 roku,...

Kilka dni temu, za sprawą postu napisanego przez Petersburga postanowiłem sobie pograć w Master of Magic. Zrobiłem to tym chętniej, że właśnie skończyłem Diablo III ostatnią postacią i zwyczajnie nie miałem nic do roboty. Grało się całkiem przyjemnie. Tym razem postanowiłem zignorować bohaterów. W efekcie zabawa stała się dość wymagająca, a moje legiony, w obliczu wrogich czarów i przywoływanych przeciwko mnie monstrów nie jeden raz były rozbijane. Niemniej jednak wkrótce moje armie trolli pokonały pierwszego konkurenta, a po erze rozbudowy, jaka nastąpiła później, dozbrojony o Doom Draki i...

Po tym, jak w sierpniu opublikowałem notkę Książki Wygrzebane w Śmieciach jedna z moich koleżanek (Eire) poprosiła mnie, żebym napisał podobny tekst. Tym razem miałby on traktować o tytułach dobrych, ale mało znanych. Nad tematem trochę myślałem. Doszedłem do wniosku, że napisanie takiej notki byłoby trudne, bowiem a) nie mam pojęcia co jest dobre i mało znane, a co jest dobre i znane bardzo b) dublowałaby wcześniejszy wpis. Niemniej jednak na półeczce mam całą masę książek naprawdę dobrych, napisanych przez autorów, którzy często nie są zbyt modni, a czasem sprawiają w...

Jak wiele osób zaobserwowało notki takie jak: scenariusze przygód, raporty z sesji, materiały „dodatkowe” do różnych systemów RPG, bestiariusze, NPC-e, artefakty, zaklęcia, lokacje, systemy autorskie, opowiadania etc. czyli teksty stanowiące w zasadzie sedno RPG i fantastyki na blogach nie mają powodzenia i dostają mało polecajek. Dzieje się tak nawet pomimo faktu, że dają się bezpośrednio wykorzystać na sesjach / są literackimi objawieniami roku / cokolwiek innego. Jest to oczywiście irytujące oraz rodzi pytanie „Czy ludzie rzeczywiście są głupi?...