Blog - Społeczne współżycie

Postanowiłem dorzucić jeszcze jedną myśl do dyskusji o kanonie pod tym artykułem, a ona rozrosła się do rozmiarów osobnego wpisu. Od razu powiem, że nie mam nic przeciwko Waszej dyskusji pod postem (byle kulturalnej), ale najprawdopodobniej nie będę mógł znaleźć czasu na odpisywanie. Mam nadzieję, że do przestawienia stanowiska wystarczy to, co zawarłem poniżej. W fandomie często mówi się o kanonie jako "informacjach zapisanych w oficjalnych materiałach" (ta definicja powracała w komentarzach). Natomiast są to informacje zbyt skromne, aby wyłącznie na ich podstawie rozegrać sesję. Za każdym r...

Ostatnio w kilku miejscach spotkałem hasło: "Gry są do grania" (czasem z dopiskiem, na przykład: "...nie do czytania"). To dobra okazja, żeby przez chwilę się zastanowić, po co właściwie ta fraza jest używana. Istnieją tutaj dwie zasadnicze możliwości, a ponieważ druga z nich jest bardzo szkodliwa, zamierzam krótko się z nią rozprawić. Nie będzie to dyskusja z rzecznikami takiego poglądu, nie oni są adresatami tego wpisu (nie będą go raczej zresztą czytać) – kieruję go do osób, które z nimi się spotykają. Można potraktować ten post jako narzędzie intelektualnej samoobrony. Po pierwsze...

Wielu z Was już pewnie wie, ale nie zaszkodzi napisać i tutaj: w najbliższy piątek w Warszawie polterowa herbatka u Raga, adres dostępny przez PW (lub maila) u gospodarza. Zapraszamy!

Pod niedawnym artykułem MEaDEi pojawiły się m.in. dwa poniższe komentarze. Pierwszy: Swietny tekst, celne porady: precyzyjnie i jasno wylozone. Szkoda tylko, ze w tej obrzydliwej japonskiej stylistyce. Ten jest w porządku (nie dlatego, że przychylny – dlatego, że napisany po ludzku), ale zaraz potem ktoś, kto nie zechciał się podpisać (prócz imienia poprzedzonego tyldą), zamieścił drugi: Kiepski tekst, niecelne porady:nie precyzyjne i zagmatwane, Fatalna stylistyka gry w którą nikt w Polsce nie gra. Okazuje się, że przed trollowaniem na Polterze nie powstrzymują nawet święta. Nie pomyśl...

Tym razem notka lekko sentymentalna, podyktowana zbliżającym się Falkonem – oraz tym, że jak sobie właśnie zdałem sprawę, w ciągu kilku tegorocznych miesięcy będę prawdopodobnie na większej liczbie konwentów (Pyrkon, Avangarda, Polcon, Falkon, Toruńskie Dni Fantastyki) niż wcześniej przez całe życie. Zastanawiałem się ostatnio, co mnie właściwie gania po kraju. Doszedłem do wniosku, że cztery przyczyny. Po pierwsze, więzi fandomowe. Od lutego – kiedy to zacząłem nieco bardziej aktywnie pisać i działać w erpegowej sieci – poznałem przynajmniej kilkanaście osób, z którymi s...

[Wpis jest częścią piątej odsłony Karnawału Blogowego, którą zarządza Zuhar]. Moje podejście do prowadzenia (rzadko bowiem bywam graczem) można streścić w dwu krótkich zdaniach. Znaj i szanuj siebie Mam swoje mocne i słabe strony. Chcę je poznać i wykorzystywać tę wiedzę w praktyce. Nie muszę się znać na wszystkim – jeden mistrz gry lepiej prowadzi narrację, drugi tworzy ciekawsze fabuły, trzeci kreuje bogatsze światy. Ważne, abym wiedział, w czym czuję się dobrze, a w czym gorzej. Mam kłopoty z dynamicznym odgrywaniem walk? Dwa razy pomyślę, zanim rzucę postacie graczy na pole bitw...

Ścichł wrzask, szczęk i śpiew. Jacek Kaczmarski Tym razem, wbrew mottu i własnym zwyczajom, nie będzie refleksyjnie, lecz deskryptywnie, a też i przecież zdecydowanie poniewczasie. Jakże wszakże mógłbym nic nie napisać? Toteż piszę. Od skoków przez Płotki minęło półtora tygodnia, a nadal nie mogę swobodnie ruszać lewym kciukiem. Pewnie właśnie z powodu mojej kontuzji tylko w czwartek wygraliśmy w parasiatkówkę (bo w piątek już przegrali). Co do sobotnich kalamburów, to gdyby grały tylko dwie drużyny, zespół Drakera (tenże, Natalia, Miszcz Czarny i... nie pamiętam?) skończyłby przedostatni, a...

Dyskusja na blogu Beacona zainspirowała mnie do rozwinięcia moich dawnych wynurzeń na temat realizmu. Jego celem jest zebranie w jednym miejscu wielu rozproszonych obserwacji, a także ich uogólnienie i zaproponowanie możliwie jednoznacznych terminów. Po co taki podział: – aby dyskusje na temat realizmu mogły być nieco bardziej precyzyjne; – aby zwrócić uwagę na ważny wymiar zróżnicowania sposobów gry (nie – wystarczy ustawić graczy na jednej linii od "najbardziej" do "najmniej" realistycznych); – aby przypominać, że idealny realizm nie jest możliwy; – aby ułatwić...

Pomyślałem sobie, że warto opisać zasady, jakimi będę się starał kierować na Polterze (w tej chwili jako redaktor działu korekty). Zachęcam do lektury! Bardzo sobie cenię bezpośrednią (i nieanonimową) komunikację. Jedną z jej zalet jest to, że znacznie rzadziej generuje flejmy. Podczas rozmowy twarzą w twarz (albo PW w PW) mniejsza jest szansa nieporozumień. Można sobie wyjaśnić, o co tak naprawdę chodzi. Oczywiście, czasami nie da się inaczej. Czasem trzeba poruszyć problem publicznie. Zwłaszcza kiedy już próbowaliśmy prywatnie i nie wyszło. Ale z wieloma problemami naprawdę warto się zwra...