Blog - Etyka

Karta X to jedno z narzędzi, które mają sprzyjać komfortowi grających w trakcie sesji RPG. Dzięki tej prostej technice można łatwo zasygnalizować, że dany element jest dla nas na tyle nieprzyjemny, iż nie powinien być obecny w rozgrywce. Polską wersję karty można pobrać stąd, angielską – stąd. Autorem oryginału jest John Stavropoulos. Na język polski kartę X przetłumaczył Leszek Karlik, a przekład zredagował Jakub Radzimiński. Karta została udostępniona na licencji CC BY-SA 3.0 Jak pokazują ostatnie komentarze polskich graczy lub graczek, z użyciem karty X wiążą się pewne wątpliwoś...

Pora na kontynuację wczorajszego wpisu. Jeżeli jeszcze nie macie go za sobą – przeczytajcie, zanim pójdziecie dalej. ____________ Chciałbym podkreślić dwie ważne rzeczy, zanim wrócę do rozpoczętej wczoraj listy dobrych praktyk (skądinąd patrząc teraz na częstość słowa „nie” na tej liście, mam wrażenie, że większość spisu jest zniechęcaniem do praktyk złych – ale to także bardzo ważna kwestia). Sprawa pierwsza: wśród wielu internetowych komentarzy warto wyróżnić wypowiedzi Pawła „Skały” Jurgiela i Aleksandra „Alexa” Daukszewicza. Obaj są od...

Wczoraj w „Dużym Formacie” ukazał się reportaż „Gwałt w grze”, polaryzując środowisko fanowskie, do którego i ja należę. Niewątpliwie publikacja ta może negatywnie wpłynąć na wizerunek krajowego fandomu (zwłaszcza fandomu gier fabularnych). Nie da się jednak go obronić, zaprzeczając istnieniu problemu. Co więcej, nie da się w ten sposób pomóc ludziom, którzy spotkali się i spotkają z symboliczną przemocą. Są jednak rzeczy, które zrobić można, warto i trzeba. ____________ Samo zjawisko nie pojawiło się wczoraj. Już w 1983 roku amerykański socjolog Gary A...

Ostatnio w kilku miejscach spotkałem hasło: "Gry są do grania" (czasem z dopiskiem, na przykład: "...nie do czytania"). To dobra okazja, żeby przez chwilę się zastanowić, po co właściwie ta fraza jest używana. Istnieją tutaj dwie zasadnicze możliwości, a ponieważ druga z nich jest bardzo szkodliwa, zamierzam krótko się z nią rozprawić. Nie będzie to dyskusja z rzecznikami takiego poglądu, nie oni są adresatami tego wpisu (nie będą go raczej zresztą czytać) – kieruję go do osób, które z nimi się spotykają. Można potraktować ten post jako narzędzie intelektualnej samoobrony. Po pierwsze...

Jak? Bardzo prosto, wystarczy wziąć udział w zabawie. Na przykład takiej, jak opisywane (po angielsku) w tym artykule. Smacznego!

Pod niedawnym artykułem MEaDEi pojawiły się m.in. dwa poniższe komentarze. Pierwszy: Swietny tekst, celne porady: precyzyjnie i jasno wylozone. Szkoda tylko, ze w tej obrzydliwej japonskiej stylistyce. Ten jest w porządku (nie dlatego, że przychylny – dlatego, że napisany po ludzku), ale zaraz potem ktoś, kto nie zechciał się podpisać (prócz imienia poprzedzonego tyldą), zamieścił drugi: Kiepski tekst, niecelne porady:nie precyzyjne i zagmatwane, Fatalna stylistyka gry w którą nikt w Polsce nie gra. Okazuje się, że przed trollowaniem na Polterze nie powstrzymują nawet święta. Nie pomyśl...

[Wpis jest częścią piątej odsłony Karnawału Blogowego, którą zarządza Zuhar]. Moje podejście do prowadzenia (rzadko bowiem bywam graczem) można streścić w dwu krótkich zdaniach. Znaj i szanuj siebie Mam swoje mocne i słabe strony. Chcę je poznać i wykorzystywać tę wiedzę w praktyce. Nie muszę się znać na wszystkim – jeden mistrz gry lepiej prowadzi narrację, drugi tworzy ciekawsze fabuły, trzeci kreuje bogatsze światy. Ważne, abym wiedział, w czym czuję się dobrze, a w czym gorzej. Mam kłopoty z dynamicznym odgrywaniem walk? Dwa razy pomyślę, zanim rzucę postacie graczy na pole bitw...

Dziś, równo po pięciu miesiącach od innej deklaracji ideowej, wybrałem i spisałem najważniejsze zasady, którymi staram się kierować podczas dyskusji internetowych – zarówno na Poltergeiście, jak i w innych częściach sieci. Ściślej: te z nich, które pomagają mi unikać konfliktów i szkodliwego spychania rozmowy na boczne tory. Zdarza się czasem (podobnie jak w innym Dekalogu, który jest dla mnie jeszcze ważniejszy), że jedną z tych reguł trzeba złamać. Są to jednak sytuacje wyjątkowe. Wierzę w to, że przestrzeganie poniższych zasad pomaga uniknąć niepotrzebnych sporów. Po pięciu miesiąca...

Dyskusje toczące się w dwu miejscach: http://www.goldenline.pl/forum/rpg-fans/867826/s/1 i http://polter.pl/lucek,blog.html?6627 (proponuję nie czytać posta ani nie oglądać filmików, tylko od razu przeskoczyć do komentarzy, bo dopiero tam znajdziecie rozmowę na temat, który nas tu interesuje) zainspirowały mnie do napisania tej przydługiej notki. Przyznam, że tworzę ją z pewną obawą – nie wiem, jak zostanie przez Was przyjęta. Niemniej zachęcam do dyskusji! Od razu wyjaśnię, że piszę głównie po to, by zwrócić uwagę, że niektóre sposoby gry mogą być ryzykowne. Czyli rzecz tkwi nie t...

Jednym z ciekawych zjawisk w internecie jest krytyka krytyka. Zjawisko to polega na tym, że krytyk krytykowany jest nie za to, co skrytykował, ale że skrytykował. Skrytykował – więc widocznie w ogóle nie zgadza się z krytykowanym. Ba! Nie tylko z krytykowanym tekstem, ale nawet z krytykowanym autorem. Skrytykował – więc widocznie potępia w czambuł, z wszelkimi poglądami autora tekstu włącznie. Tak jakby to była prawda. Jakby nie lepiej było przyjąć: "Ktoś coś pochwalił? Widać zgadza się z tym, co pochwalił. Coś skrytykował? Widać nie zgadza się z tym, co skrytykował". I tylko tyle...