Czym są gry fabularne?

Prowadzę ten blog już od jakiegoś czasu, a do tej pory nie napisałem jeszcze ani słowa o tym czym w zasadzie są gry fabularne. Dla większości moich czytelników ta wiedza to rzecz oczywista, ale sam staram się nieść kaganek oświaty także w miejsca i do ludzi, którzy do tej pory o tej formie rozrywki albo wcale nie słyszeli, albo znają ją co najwyżej z ekranów komputerów.

RPG, po angielsku roleplaying games. Po polsku właśnie gry fabularne. Ich istotę w najprostszy i najczęściej stosowany sposób można określić prostym pytaniem: Czy nie byłoby fajnie stać się głównym bohaterem książki, bądź filmu? Gry fabularne dają wam wiedzę i narzędzia pozwalające wcielić się w takiego właśnie bohatera. Dzięki nim wraz z grupą przyjaciół możemy przeżywać niezapomniane przygody i odkrywać niesamowite tajemnice. Jeśli chcieliście kiedyś przeżyć walkę ze smokiem, poszukiwać zaginionych skarbów, albo niczym Sherlock Holmes, rozwiązywać niewyjaśnione zagadki, macie taką możliwość. I wcale nie musicie w tym celu siadać przed komputerem i instalować kolejnej gry ze swojej kolekcji. Wystarczy zebrać kilku przyjaciół, usiąść w pokoju przy stole i zanurzyć się w świat wyobraźni.

Podręcznik

Oczywiście raczej nie uda wam się wskoczyć w ten świat tak po prostu z marszu. Przyda wam się do tego jakiś podręcznik do jednej z dostępnych na rynku gier. Odpowiedzcie sobie na pytanie w co najbardziej chcielibyście zagrać? Wolicie świat ponurego fantasy, czy może coś lżejszego? Nadnaturalny horror, czy opowieści o wampirach i wilkołakach? Może za sprawą gier z serii Fallout bliższy wam jest klimat świata po atomowej zagładzie? Możliwości jest wiele, wystarczy poszukać. Ja podrzucę wam kilka przykładów: Warhammer, Dungeons and Dragons, World of Darkness, Zew Cthulhu, Neuroshima, Cold City, Wolsung, Savage Worlds, Robotica, Klanarchia. Wpiszcie sobie, któryś z tych tytułów w Google i sami oceńcie co wam najbardziej odpowiada. Sam być może przybliżę wam bardziej kilka z tych pozycji w kolejnej notce.

Mając taki podręcznik macie już wszystkie niezbędne informacje potrzebne do rozpoczęcia gry. Świat, w którym będzie się toczyć akcja waszych przygód, reguły tworzenia swoich bohaterów oraz zasady, które pomogą wam w samej grze.

Kości

Kości do gry. W grach fabularnych często wykorzystuje się bardzo rozmaite kości, które pozwalając zachować pewien element bezstronnej losowości. Najpospolitszym przykładem jest tu kość sześciościenna (oznaczana jako k6), ale występują również kości o czterech (k4), ośmiu (k8), dziesięciu (k10), dwunastu (k12) i dwudziestu (k20) ściankach. Dwoma kośćmi dziesięciościennymi wykonuje się także rzut k100, który pozwala uzyskać wynik od 01 do 100, wykorzystywany przede wszystkim w Warhammerze (pierwszej i drugiej edycji systemu, edycja trzecia wykorzystuje specjalny zestaw kości, które zamiast w liczby opatrzone są w specjalne symbole).

Mistrz Gry

Pytacie jak to wszystko się odbywa? Bardzo prosto, potrzebny jest do tego właśnie Mistrz Gry. Jest to osoba, którą wybierzecie ze swojej grupy, ktoś wygadany, z bogatą wyobraźnią. Ktoś kto przede wszystkim będzie miał chęć wziąć na siebie odpowiedzialność za zabawę, bo bez tego daleko się nie zajedzie.

Mistrz Gry jest człowiekiem, który wymyśla i snuje opowieść, zastępuje w pewnym sensie książkę, czy komputer. Opisując kolejne miejsca, ludzi i wydarzenia przedstawia wam świat, w którym przyjdzie waszym bohaterom przeżywać swoje przygody wplątując was w przygotowaną zawczasu intrygę. W jego rękach spoczywa los całego świata, ale uwaga, swoimi bohaterami kierujecie oczywiście wy gracze. Wy opisujecie co i jak chcecie zrobić (wejść na strych kamienicy, porozmawiać z policjantem, wdać się w bójkę z pijanym krasnoludem), a on (jeśli trzeba opierając się o zawarte w podręczniku zasady) opisuje konsekwencje waszych działań, a te mogą być rozmaite (mówi co znajduje się na strychu, wciela się w rolę policjanta prowadząc dialog z bohaterem, bądź jako ów krasnolud wywołuje karczemną burdę).

Sukces i porażka mogą przybrać tu rozmaite formy, ale nigdy nie jest tak, że gracze wygrywają, bądź przegrywają grę. Gry fabularne tak nie działają. Historia może się ciągnąć przez miesiące i lata. Wasi bohaterowie zdobędą doświadczenie i sławę (albo i niesławę), a świat z każdą rozegraną sesją (tak nazywa się spotkanie w czasie którego toczy się gra) staje się coraz bogatszy. Oczywiście mogą też zginąć z rąk złego czarnoksiężnika, ale wtedy po prostu tworzy się nowe postaci i zaczyna nową przygodę. Tak naprawdę można więc powiedzieć, że grę można „wygrać” wtedy gdy wszyscy dobrze się bawią.

Dwa słowa na zakończenie

Opisałem tu w ogólnym zarysie podstawowe elementy charakteryzujące gry fabularne, po przeczytaniu tego wpisu powinniście mieć więc jako takie wyobrażenie na temat tego czym one są i jak wygląda rozgrywka. Tematu oczywiście w żadnej mierze nie wyczerpałem, ale też nie było to moim zamiarem. Jeśli chcecie dowiedzieć się czegoś więcej zajrzyjcie także do artykułu Co to jest RPG?, oraz na sam serwis Poltergeist, gdzie znajdziecie mnóstwo informacji na temat gier fabularnych, różnych systemów oraz porad i materiałów zarówno dla graczy, jak i Mistrzów Gry.

Mnie pozostaje już tylko podziękować za lekturę i liczyć na to, że udało mi się zachęcić kogoś z was do zainteresowania się tą formą zabawy. Zaręczam, że warto.

Uwagi od zatwardziałych polterowych teoretyków i miłośników definicji jak najbardziej mile widziane. :)

Czym są gry fabularne? - Almanach RPG