Ilustracją do notki jest obrazek, który Google wyrzuciło mi gdy szukałem okładki pisma RollingStone ze słynnym zdjęciem bohaterów True Blood.
Wakacje to taka fajna część roku kiedy oszukuję siebie, że mam mnóstwo czasu na robienie wszystkiego tego, czego na ogół nie robię mając zbyt dużo różnych obowiązków. A czynnością, na którą obok czytania książek wreszcie sobie pozwalam jest oglądanie seriali.
W zeszłym roku w analogicznym okresie roku dokończyłem oglądanie Losta, któremu byłem wierny przez wszystkie serie, obejrzałem pierwsze trzy sezony True Blood oraz doskonały Carnivale. Problem z...
Jak obiecałem jeszcze w styczniu (eek, ale ten czas leci!), zamierzam odświeżyć komiksowy cykl Drużyna QQ, jaki zrobiliśmy z Basią Lach. Poprzednio opisałem głównych bohaterów naszej serii oraz ich historię – pierwszy odcinek komiksu również miał na celu ich krótką prezentację.
Pomysł na kolejne części był taki, że każdy z bohaterów po kolei bierze jeden z najpopularniejszych systemów RPG i prowadzi innym przygodę. Oczywiście okazuje się, że sposoby prowadzenia, grania oraz zainteresowania bohaterów są tak różne, że każda sesja kończy się klapą.
Na pierwszy ogień poszedł nasz kochany W...
Powracając do tematu inspiracji, a nawiązując do notki Senmary o erpegowych przebierankach, w naszej drużynie również inspirowaliśmy się modą. W tym m.in. fryzjerstwem. A że cierrrpieć można na różne sposoby (również pindrząc swoje włosy), udowadniają emo–eksperci.
Zaczęło się w czasach, gdy postanowiłem poprowadzić Wampira (łamiąc zasadę niepowtarzania systemów — oczywiście z powodu zazdrości ). Wymyślając swoją postać, Zosia zaprowadziła mnie pewnego dnia przed duży salon fryzjerski. Tam na witrynie wisiał wielki plakat Welli, a na nim Japonka z fryzurą składająca się z dziesiąt...
Czasy grania w Wampira: Maskaradę były z jednej strony czasami zacieśniających się przyjaźni, a z drugiej krystalizowania się wąskiej grupy naszych graczy. Wcześniej wciąż ktoś nowy pojawiał się i znikał, później zaś nasze grono stało się bardziej zamknięte. I nie chodziło o to, że ludzie nie grali tak jak my, ale przede wszystkim niewiele osób z naszego otoczenia grało w ogóle.
"Izolacja" miała nie tylko wymiar towarzyski. Niestety, w Łodzi w żadnym sklepie z RPG nie sprowadzano podręczników z zagranicy. Graliśmy z tym, co było wydane po polsku, a recenzje angielskojęzycznych dodatków w MiMi...
Pierwsze sesje do Wampira Basia z Karoliną prowadziły wspólnie. Pierwsza zajęła się bardziej pchaniem fabuły do przodu, druga wprowadzeniem iście mrocznego klimatu. W jej interpretacji miał on charakter kombinatoryczno–matematyczny: można było liczyć rzeczy, które nam się nie udawały. Kiedy już nie można było powiesić płaszcza, żeby jakiś haczyk się nie urwał, Basia musiała interweniować.
Po ekscytujących preludiach, przyszedł czas na sesję. Graczy było trzech: ja (Halil), Zosia (Penelope) oraz Jacek, który grał Nosferatem, doświadczonym przez los na sposób medyczny.
Tu mała dygresja:...
Wielka zmiana w mojej eRPeGowej historii przyszła niespodziewanie pewnego dnia, kiedy byłem w ósmej klasie podstawówki. Jej zapowiedzi były widoczne już od rana. Basia i Karolina, które były serdecznymi przyjaciółkami, przywitały mnie bardzo chytrymi minami. Długo nie wiedziałem o co chodzi, aż w końcu z podstępnymi uśmiechem pokazały mi dużą książkę w twardej, zielonej okładce.
Okazało się, że Basia bez zapowiedzi kupiła nową grę pt. Wampir: Maskarada. Nic jeszcze o niej nie wiedziałem i byłem ciekaw każdej informacji. Że gra się tam wampirami, można się było domyśleć po przeczytaniu tytułu...
