24-01-2009 09:59
Nie czyń drugiemu, co tobie niemiło - scenariusz komiksu
W działach: scenariusze, krótkie portki | Odsłony: 50
Bohaterowie:
- Babcia – siedemdziesięcioletnia kobieta ubrana w zielony sweter okryty fartuchem w grochy; szarą spódnicę, chustę nałożoną na głowę oraz duże okulary. Ma zapadnięte policzki, pomarszczoną twarz i spore uszy z obwisłymi płatkami.
- Wilk – nosi spodnie do kolan, trampki i nie zapiętą koszulę.
Kadr 1: Wnętrze chatki znajdującej się w środku lasu. Babcia leży na łóżku, po brodę nakryta jest kołderką. Obok łóżka stoi wilk.
Wilk: Babciu, czy mogę cię zjeść?
Babcia: Nie wilku. Najpierw muszę znaleźć swoje zęby. Ostatnio nic nie jem, bardzo schudłam. Przyjdź za rok.
Kadr 2: Mija rok. Ta sama chatka, to samo łóżko i ten sam wilk.
Napis: Rok później…
Wilk: Babciu, czy mogę cię już zjeść?
Babcia: Nie, jeszcze nie wilku. Przyjdź za rok.
Kadr 3: Mija kolejny rok. Znów wnętrze chatki; babcia siedzi na krześle i robi na drutach. Tuż obok stoi zniecierpliwiony (i głodny) wilk.
Napis: Rok później…
Wilk: I jak tam, babciu, odnalazłaś swoje zęby?
Babcia: Tak, odnalazłam.
Kadr 4: Widok na ucieszonego wilka. Z ust spływa mu ślina.
Wilk: Więc teraz będę mógł cię zjeść?!
Kadr 5: Babcia szczerzy swoje białe i ostre ząbki. Wygląda naprawdę strasznie.
Babcia: Nie wilku, teraz to ja cię zjem!
- Babcia – siedemdziesięcioletnia kobieta ubrana w zielony sweter okryty fartuchem w grochy; szarą spódnicę, chustę nałożoną na głowę oraz duże okulary. Ma zapadnięte policzki, pomarszczoną twarz i spore uszy z obwisłymi płatkami.
- Wilk – nosi spodnie do kolan, trampki i nie zapiętą koszulę.
Kadr 1: Wnętrze chatki znajdującej się w środku lasu. Babcia leży na łóżku, po brodę nakryta jest kołderką. Obok łóżka stoi wilk.
Wilk: Babciu, czy mogę cię zjeść?
Babcia: Nie wilku. Najpierw muszę znaleźć swoje zęby. Ostatnio nic nie jem, bardzo schudłam. Przyjdź za rok.
Kadr 2: Mija rok. Ta sama chatka, to samo łóżko i ten sam wilk.
Napis: Rok później…
Wilk: Babciu, czy mogę cię już zjeść?
Babcia: Nie, jeszcze nie wilku. Przyjdź za rok.
Kadr 3: Mija kolejny rok. Znów wnętrze chatki; babcia siedzi na krześle i robi na drutach. Tuż obok stoi zniecierpliwiony (i głodny) wilk.
Napis: Rok później…
Wilk: I jak tam, babciu, odnalazłaś swoje zęby?
Babcia: Tak, odnalazłam.
Kadr 4: Widok na ucieszonego wilka. Z ust spływa mu ślina.
Wilk: Więc teraz będę mógł cię zjeść?!
Kadr 5: Babcia szczerzy swoje białe i ostre ząbki. Wygląda naprawdę strasznie.
Babcia: Nie wilku, teraz to ja cię zjem!