Zawartość Tolkiena w Tolkienie

[autocenzura], jak ja lubię czytać takie teksty! komenta daję tu, całość przeczytałem na Twoim zewnętrznym blogu.

Dobry artykuł, ciekawy, rzeczowy i dobrze napisany.

Na początku każdej rundy następuje „parowanie przeciwników”. Decydujemy kto się z kim starł. Walczący deklarują postawę w tej rundzie - jedna jest mega ofensywna, druga mega defensywna, trzecia jest mega średnia, a czwarta to stanie za plecami kumpli i strzelanie do wrogów.

Czy to "parowanie" jest konsekwentne? Bo taki mechanizm niezbyt dobrze oddaje np. ostrzał - to, że łucznik ostrzeliwuje szermierza nie znaczy, że szermierz poświęca rundę na odpieranie ostrzału, równie dobrze szermierz może w tym czasie atakować innego szermierza. I czy możliwe jest, aby w jednej rundzie kilka postaci atakowało tego samego wroga? Czy też mechanizm "parowania" wyklucza wykorzystywanie przewagi liczebnej i jak w filmach kung-fu walczy się zawsze jeden na jednego, a reszta czeka na swoją kolejkę? W sumie takie "honorowe" podejście, pasowałoby do systemu, w którym niektórych rzeczy się nie robi, bo "nie wypada" ;)

Adeptus:

Może źle się wyraziłem z tym parowaniem. Tu lepszym terminem byłoby grupowanie. Ustala się kto z kim walczy  wręcz (jest limit osób mogących lać jedną postać), a niezgrupowani (zarówno wrogowie, jak i członkowie drużyny) mogą strzelać z drugiej linii (no chyba, ze jedna ze stron ma naprawdę dużą przewagę liczebną, wtedy nie ma drugiej linii po prostu).
Postać walcząca wręcz nie strzela.

One Ring niezły, ale do śródziemia polecam FATE 3.0 na mechanice Age of Arthur.

W One Ring graliśmy tylko 1 przygodę, trochę zeszło z tworzeniem postaci. Mechanika jest dobra, ale poznanie jej wymaga nieco czasu. Aktualnie dzięki wpisowi na Twoim blogu, czytam ponownie zasady  One Ring. To  zachowania poszczególnych graczy w walce, ja bym nazwał postawami. Jest postawa ofensywna, to walka w pierwszej linii, tu najłatwiej trafić, ale i zostać trafionym, walka  z drugiej linii to postawa strzelecka, inni ochraniają np. łucznika, i wrogom jest go trudniej trafić. Generalnie te 4 postawy, (sposoby zachowania) w walce to ciekawy patent. Mechanika podróży, też jest ok, podział ról i zadań pomiędzy poszczególnych BG. To dobrze oddaje klimat Śródziemia. 

@ Drachu

Dzięki za odpowiedź, trochę mi rozjaśniłeś.

Ustala się kto z kim walczy  wręcz (jest limit osób mogących lać jedną postać),

Czy to znaczy, że jeśli postać A atakuje postać B, to postać B musi atakować postać A? Czy może być tak, że Gracz 1 chce zaatakować Orka 1, a MG decyduje, że Ork 1 atakuje Gracza 2, a nie Gracza 1?

Przepraszam, że tak dopytuję, ale mnie to ciekawi, jeśli nie masz ochoty odpowiadać, to zignoruj.

Adeptus: 

Zwykle raczej nie. Tzn. możliwa jest sytuacja w której Gracz A atakuje Orka 1 (związanego walką z Graczem B) - ale u mnie zwykle wynikało to z tego, że Gracz A zdążył zarąbać orka z którym był sparowany (albo ork dał dyla, bo akurat oni dość łatwo pryskają) i miał swobodę działania.

Innym tego rodzaju przypadkiem jest sytuacja w której bohaterowie mają przewagę liczebną i w kilka osób leją jednego stwora. To nieczęsta sytuacja (no chyba, że ten stwór jest z tych mocniejszych).