Blog - ogólne

Gdy ponad dwa lata temu poznałem Poltera, miałem głowę pełną marzeń. Chciałem pisać o grach i mieć z tego frajdę. Marzyłem o zgranej, sympatycznej ekipie, z którą będę pracował – o grupie osób o podobnych zainteresowaniach i ambicjach. Miałem nadzieję brać udział w czymś wielkim. I tak też się stało – przez dwa lata mojego szefowania w dziale PC zaszły w nim ogromne zmiany. Z zaściankowego, ubogiego i mało treściwego działu staliśmy się jednym z najbardziej poczytnych i opłacalnych finansowo elementów Poltera. Z małej klitki, składającej się z szefa i jego zastępcy, rozrośliśmy si...

Na serwisie Gry-OnLine pojawił się mój artykuł Gry a historia. Tekst zbiera skrajnie różne opinie. Byłbym wdzięczny za Wasze - wygłaszane tutaj lub na samym GOLu. :) Oto link: Część pierwsza Część druga Część trzecia. Obrazek wzięty z grafiki przy samym tekście.

Jako, że nie udało mi się zakwalifikować do drugiego etapu Światotworzenia, wrzucam tutaj swój setting. Gratuluję zwycięzcom :). Zastrzegam sobie prawa do pomysłu, nazwy i wszystkiego, co jest zawarte poniżej. Założenie Hellas Fumida (łac. „dymiąca Grecja”) jest dość proste: to starożytna, mitologiczna Hellada, w której nie tylko odkryto moc pary, ale i nauczono się z niej korzystać. Dzięki temu po morzach pływają parowce, żyrokoptery dawno przepędziły harpie z niebios, a obok falangi i łuczników stoją mocarne mechy napędzane parą. To świat, w którym przenikają się fakty znan...

Jadąc kilka dni temu na uniwerek, ujrzałem typowy widok z Lubońskich autobusów - kilku młodocianych dresików i ich złotogrzywe obiekty pożądania. Ten jakże miły obrazek nie jest niczym nadzwyczajnym, jednak dopiero tego dnia przyszło mi na myśl, by przeczytać, co też jest napisane na odzieniu naszych zacnych młodzieńców. "Zero litości. JP 100%" I to gotycką czcionką. Do tego ciernie i wielka tarcza, a wszystko na czarnej, mrocznej bluzie. I tu naszła mnie pewna refleksja - spojrzałem na siebie - ćwieki, skórzany płaszcz, koszulka z bardziej lub mniej wyzywającymi hasłami, promowanymi przez...

Strach.   Strach od zawsze jest nieodłącznym towarzyszem człowieka. Czy ludzkość, tego chce, czy nie, musi z nim żyć. Kiedy człowiek po raz pierwszy zapolował na zwierzę, kiedy pierwszy raz wchodził do jaskini, kiedy poznawał ogień, z pewnością czuł strach. Wkrótce poznał te rzeczy i przestał się ich bać. Najbardziej boimy się tego, czego nie znamy. Lecz mimo naszego poznania, instynkt strachu pozostał i do dziś sprawia, że gdy się boimy, władzę nad nami przejmuję zwierze w nas drzemiące. Zauważyliście, że tylko człowiek potrafi bać się rzeczy irracjonalnych? Zwierzęta czują lęk...