02-02-2007 12:55
Barka z Innsmouth
W działach: Cthulhu | Odsłony: 317
Barka z Innsmouth - pieśń ku czci Dagona, do której słowa napisał w 1696 roku jezuita Jędrzej Śleszkowski, autor dość swobodnego tłumaczenia Necronomiconu, zatytułowanego Źwierzcyadło Maggi Czarney Bissurmańskiey. Został on zainspirowany pradawną pieśnią ze staroarabskim tekstem zatytułowaną Ansab al-ashraf, której autorem był szalony Arab, Abdul Alhazred. On też napisał muzykę do tej piosenki, jednakże Śleszkowski nie był w stanie odczytać bluźnierczego zapisu nutowego z Kadath, więc stworzył zarówno nową muzykę, jak i słowa, opierając się na przekazach o zaginionej brytyjskiej kolonii Innsmouth w Nowym Świecie.
Podpłynął Dagon kiedyś do brzegu
Szukał ludzi gotowych pójść za nim,
Jeść ludzkie serca rybimi pyskami
Dagonie, to ty ze mną pływałeś
Ty zabrałeś mnie do Y'ha-nthlei
Swoją barkę pozostawię już w Innsmouth
Głębia wzywa, żywot swój spędzę w niej
Jestem istotą z głębin
Moim skarbem są płetwy gotowe
Do służby tobie i rybie serce
Dagonie, to ty ze mną pływałeś
Ty zabrałeś mnie do Y'ha-nthlei
Swoją barkę pozostawię już w Innsmouth
Głębia wzywa, żywot swój spędzę w niej
Ty potrzebujesz Dagonie
Mego serca, umysłu i ciała,
Mego szaleństwa i samotności.
Dagonie, to ty ze mną pływałeś
Ty zabrałeś mnie do Y'ha-nthlei
Swoją barkę pozostawię już w Innsmouth
Głębia wzywa, żywot swój spędzę w niej
Podpłynął Dagon kiedyś do brzegu
Szukał ludzi gotowych pójść za nim,
Jeść ludzkie serca rybimi pyskami
Dagonie, to ty ze mną pływałeś
Ty zabrałeś mnie do Y'ha-nthlei
Swoją barkę pozostawię już w Innsmouth
Głębia wzywa, żywot swój spędzę w niej
Jestem istotą z głębin
Moim skarbem są płetwy gotowe
Do służby tobie i rybie serce
Dagonie, to ty ze mną pływałeś
Ty zabrałeś mnie do Y'ha-nthlei
Swoją barkę pozostawię już w Innsmouth
Głębia wzywa, żywot swój spędzę w niej
Ty potrzebujesz Dagonie
Mego serca, umysłu i ciała,
Mego szaleństwa i samotności.
Dagonie, to ty ze mną pływałeś
Ty zabrałeś mnie do Y'ha-nthlei
Swoją barkę pozostawię już w Innsmouth
Głębia wzywa, żywot swój spędzę w niej