Wrath & Glory: Redacted Records

Jednym z ciekawiej zapowiadających się dodatków był zaplanowany na końcówkę 2021 roku podręcznik Redacted Records. Pozbawiony jednego tematu przewodniego, miał przynosić artykuły i materiały dotyczące różnych aspektów futurystycznych realiów Systemu Gilead, co czyniłoby go podobnym do przeznaczonych do czwartej edycji Warhammera Fantasy Roleplay pozycji z serii Archives of the Empire albo niektórych Niezbędników towarzyszących kolejnym częściom wznowionej kampanii Wewnętrzny Wróg.

Na pierwszy rzut oka podręcznik nie prezentuje się szczególnie imponująco – niespełna sto stron w twardej oprawie to objętość identyczna do wspomnianych Archiwów Imperium i niewiele mniej, niż Niezbędników. Treść suplementu podzielona jest łącznie na osiem rozdziałów, ale najogólniej da się je podzielić na trzy kategorie.

Do pierwszej zalicza się już otwierające podręcznik wprowadzenie zatytułowane Niebezpieczeństwa pustki (Perils of the Void) – przynosi ono bowiem informacje nie o zawartości wszystkich dalszych fragmentów podręcznika, a jedynie tych odnoszących się do kosmicznych wraków (Space Hulks), które zajmują łącznie ponad jedną trzecią objętości suplementu.

Nie ukrywam, że od czasów antycznej planszówki Space Hulk darzę kosmiczne wraki niekłamaną sympatią, bardzo dobrze wspominam też wykorzystanie tego elementu czterdziestkowego uniwersum w jednej z przygód wchodzących w skład zbioru Purge the Unclean do pierwszej edycji Dark Heresy. To, co na ich temat dostajemy w recenzowanym podręczniku prezentuje jednak zróżnicowany poziom i nie do końca spójne podejście autorów.

Z jednej strony znajdziemy tu bowiem niezbyt ciekawe tabelki pozwalające, na przykład, określić, jaka rasa stworzyła kosmiczne okręty dominujące w zbiorowisku składającym się na konkretny wrak – na tę jedną kwestię poświęcono całą stronę, co trudno określić jako dobre zagospodarowanie miejsca. Równocześnie – z drugiej – czekają na nas naprawdę bardzo dobre pomysły do wykorzystania w przygodach rozgrywających się na pokładach kosmicznych wraków – od nietypowych pomieszczeń, przez niezwykłe znaleziska, po wydarzenia zachodzące na samym wraku, jak i w jego otoczeniu, z którymi postacie jakoś muszą sobie poradzić.

Wisienką na torcie są opisy piątki konkretnych wraków pojawiających się w Układzie Gilead – każdy z nich ma własną specyfikę, ale każdemu towarzyszą także pomysły na przygody z jego wykorzystaniem i unikalne skarby czekające na śmiałków, którzy odważą się spenetrować korytarze wraku. Nie tylko pokazują one, jak zróżnicowane mogą być kosmiczne wraki (a cała piątka, mimo swej różnorodności, należy do kategorii Imperialnych), ale również, a nawet przede wszystkim, jak szerokie spektrum scenariuszy można rozegrać z ich użyciem – zarówno kosmiczne dungeon crawle (niekoniecznie z tyranidami, jak w planszowym Space Hulku), ale i śledztwa, horrory (jak wspomniane wcześniej Shades on Twilight) i nie tylko. Generalnie zawartość tych rozdziałów oceniam pozytywnie, ale mają one swoje słabsze momenty.

Dalsze rozdziały zawierają z jednej strony nowe opcje dla postaci graczy, a z drugiej – elementy do wykorzystania przez prowadzącego, choć z niejasnych dla mnie przyczyn poszczególne rozdziały należące do konkretnej kategorii nie zostały umieszczone jeden po drugim.

Gracze dostają po pierwsze całkiem szeroki wybór nowych Konwencji (Frameworks) drużyny, a po drugie – bogaty katalog Talentów.

Podręcznik podstawowy do Wrath & Glory przynosił zaledwie cztery propozycje Konwencji, po jednej dla każdego z poziomów rozgrywki. Dodatek Forsaken System Player's Guide rozbudowywał listę dostępnych opcji, dając możliwość stworzenia drużyny działającej pod auspicjami ważnego BN-a należącego do jednej z systemowych frakcji, zaś Redacted Records idzie nieco innym tropem – także daje Konwencje powiązane z poszczególnymi frakcjami, ale już nie konkretnymi patronami, a oprócz tego po jednej Konwencji dla każdego z poziomów rozgrywki. Poza tym dostajemy nieco porad dotyczących zmiany koncepcji drużyny w trakcie rozgrywki – te ostatnie to w większości dość oczywiste kwestie, ale najbardziej w tym rozdziale przeszkadzało mi coś innego. Zarówno przy recenzji podręcznika podstawowego, jak i dodatku Forsaken System Player's Guide zaznaczałem, jak bardzo Wrath & Glory koncentruje się na postaciach Imperialnych obywateli, obcych i ich frakcje (nie mówiąc już o sługach Chaosu) traktując w najlepszym razie jako postacie drugoplanowe. Także i tutaj widać to aż nadto dobitnie – nie uświadczymy żadnych nowych opcji dla frakcji innych niż Imperialne, a radę, by koncepty drużyn xenos i chaosiarzy opracować samodzielnie na podstawie tych opisanych dla frakcji Imperium, trudno potraktować inaczej niż jako kiepski żart. Choć więc ogólnie ten rozdział oceniam pozytywnie, to trudno mi nie zgłosić do niego kilku krytycznych uwag.

Podobne zastrzeżenia można mieć także jeśli chodzi o zawartość fragmentu podręcznika opisującego nowe Talenty dostępne postaciom graczy. Jak nietrudno się domyślić, większość z nich to zdolności zwiększające bojowy potencjał bohaterów, choćby przez podniesienie skuteczności używania konkretnych rodzajów uzbrojenia, ale nie zabrakło też takich, które pomocne będą przy interakcjach społecznych, leczeniu towarzyszy albo opiece nad zwierzętami. Trudno nie dostrzec, że większość z nich nie narzuca użytkownikom wymogów odnośnie frakcji, do jakiej mieliby należeć, choć kilka skierowanych jest do Adeptus Astartes, garść do innych sług Imperatora, a tylko jeden ma wśród możliwych wymagań bycie orkiem albo aeldarem (choć dostępny jest także dla niektórych frakcji Imperium). Choć jednak obcy i heretycy nie dostają nowych opcji przeznaczonych stricte dla nich, to pośród zaprezentowanych tu ponad czterdziestu Talentów na pewno znajdą dla siebie więcej niż kilka. Na marginesie warto zauważyć, że uszeregowane alfabetycznie, zaczynają się od "A", a kończą na "I", co pozwala przypuszczać, że dalsze przyniosą kolejne suplementy z serii – zresztą zapowiedziany niedawno (i na razie dostępny w wersji elektronicznej oraz w przedsprzedaży) podręcznik Redacted Records II jak najbardziej ma zawierać zestaw nowych Talentów.

Ten fragment dodatku oceniam pozytywnie. Nie jest to może nic, co budziłoby zachwyt i chęć natychmiastowego wykorzystania na sesjach, ale od podobnych elementów nie tego przecież oczekujemy. Dobrze oceniam też mechaniczny balans nowych opcji – nie dostrzegłem żadnych Talentów, które z miejsca wydałyby mi się zbyt potężne, ale oczywiście zweryfikowanie tego wymagałoby przetestowania wszystkich w praktyce.

Ostatnie dwa rozdziały przynoszą fabularne materiały, które mogą wykorzystać Mistrzowie Gry przy tworzeniu swoich przygód i kampanii osadzonych w Systemie Gilead. Pierwszy z nich przybliża Dziwne serwitory osamotnionego systemu (Strange Servitors of the Forsaken System) – choć stosunkowo krótki, zaledwie siedmiostronicowy, przynosi naprawdę kapitalne pomysły – mechaniczną rzeźnię, której zautomatyzowani pracownicy są nieco zbyt nadgorliwi oraz statek Adeptus Mechanicus, patrolujący rubieże układu w poszukiwaniu surowców, wydobywanych przy użyciu wyspecjalizowanych serwitorów, ale moim ulubieńcem zdecydowanie jest adiutant wysokiego rangą oficera Imperialnej Gwardii, który ciężko ranny w walce został przywrócony do służby w nieco odmienionej formie, nadal lojalnie wykonuje jednak rozkazy swego przełożonego, otoczony szacunkiem i oddaniem towarzyszy broni.

Podobnie jak przy opisach kosmicznych wraków, także i tutaj informacjom o poszczególnych rodzajach serwitorów towarzyszą pomysły na przygody z ich udziałem. Oczywiście będą one wymagać sporo pracy, by dały się przerobić na pełnoprawne scenariusze, ale wszystkie je oceniam pozytywnie.

Jeszcze lepiej w moich oczach wypada ostatni rozdział, poświęcony Kultom osamotnionego systemu (Cults of the Forsaken System). Wbrew tytułowi, omawia on heretyckie lub otwarcie chaosiarskie organizacje działające nie w całym Układzie Gilead, a tylko na dwóch jego planetach – dzikim, feudalnym Nethreusie, gdzie członkowie antycznych szlacheckich rodów walczą w pancerzach wspomaganych z miejscową megafauną i Avachrusie kontrolowanym przez kapłanów Omnisjasza, jednak to właśnie ta cecha bardziej niż cokolwiek innego przesądza o atrakcyjności tej części podręcznika. Na łącznie dwudziestu sześciu stronach opisano okrągłą dziesiątkę rozmaitych kultów, po pięć na każdą z planet – autorom udało się równocześnie zadbać o ich różnorodność, jak i dostosowanie do specyfiki obu światów. Dostajemy tu między innymi bojowników o prawa robotników, których kler Boga-Maszyny obarcza pracą ponad siły, zmutowanych łowców poszukujących najbardziej wymagającej zwierzyny, potomków wygnanego szlacheckiego rodu pragnących ponownie zająć należne im miejsce i chłopów, którzy wykopując jadalne korzenie znaleźli znacznie więcej. Niektóre z tych organizacji na pierwszy rzut oka mogą wydawać się niegroźne czy nawet pozytywne, ale wszystkie one zagrażają stabilności i kruchemu porządkowi Układu Gilead, a niektóre – nawet jego fizycznemu przetrwaniu.

To zdecydowanie najlepsza część podręcznika, i pozostawienie jej na koniec jest jak najbardziej zrozumiałe – pomaga ona zapomnieć o słabszych momentach wcześniejszych rozdziałów, zostawić czytelnika po lekturze z bardzo dobrym wrażeniem. Podczas gdy nowe Talenty były raczej poprawne niż dobre, a żaden z nich nie był szczególnie inspirujący, kulty pozostawione na deser są prawdziwą kopalnią pomysłów na przygody i wątków na całe kampanie. Zapowiedź drugiego tomu Utajnionych akt (jak w polskiej edycji systemu ma nazywać się ten podręcznik) nie mówi nic o dalszych informacjach na temat heretyckich kultów aktywnych na pozostałych planetach Układu Gilead, mam jednak nadzieję, że z czasem doczekamy się kolejnych tomów, które przyniosą opisy innych kultów, równie dobrze napisane i inspirujące.

Ta kapitana końcówka sprawia, że byłbym skłonny wystawić recenzowanemu podręcznikowi ocenę wyższą, niż faktycznie na to zasługuje. Bardzo dobre opisy serwitorów i wprost rewelacyjne materiały o kultach nie mogą jednak zamaskować nierównego poziomu rozdziałów poświęconych kosmicznym wrakom, zaledwie poprawnego zestawu Talentów, nie mówiąc już o wprost skandalicznym pominięciu obcych i heretyków w rozdziale przedstawiającym nowe Konwencje. Końcową oceną, jaką w szkolnej skali dostałby ode mnie ten dodatek, byłaby czwórka, może z niedużym plusem. W dziesięciopunktowej skali Poltergeista przekłada się to na 7,5 – na pewno dość, by móc z czystym sumieniem polecić sięgnięcie po Redacted Records wszystkim osobom prowadzącym Wrath & Glory, ale nie na tyle jednak, by móc uznać go za pozycję obowiązkową.

Dziękujemy wydawnictwu Cubicle 7 za udostępnienie podręcznika do recenzji.