Wrath & Glory: Graveyard Shift

Oprócz niego opublikowano także darmową przygodę Graveyard Shift, udostępnioną do pobrania na stronie wydawcy i w serwisie DriveThruRPG. Plik w formacie pdf liczy dwadzieścia stron, choć po jednej należy odjąć na okładkę, stronę tytułową i zamykającą go reklamę, co jak na darmowy scenariusz przygody jest objętością dość standardową. Plik wczytuje się płynnie także na słabszym sprzęcie, dotyczy to również ramek, których w tekście jest całkiem sporo, ilustracji i niestandardowych czcionek. Nie uświadczymy skorowidza (co przy tak małym suplemencie nie dziwi), natomiast warto pochwalić zarówno fakt wykorzystania miejsca na stronie tytułowej na zamieszczenie spisu treści, jak i – tym bardziej – zaskakująco rozbudowany system zakładek. Suplement nie jest zbyt bogato ilustrowany, ale znalazło się miejsce na portrety Bohaterów Niezależnych, z którymi postacie będą wchodzić w interakcje, i kilka większych grafik, nie mówiąc o spoglądających z co drugiej strony cherubinach i serwoczaszkach – pod względem wykonania Cmentarnej Szychcie nie sposób czegokolwiek zarzucić.

Na wstępie dostajemy krótkie streszczenie fabuły (i ostrzeżenie przed obecnymi w niej elementami mogącymi naruszać wrażliwość niektórych odbiorców) oraz przybliżenie postaci zleceniodawcy i miejsca, w którym osadzona jest akcja przygody.

Scenariusz przeznaczony jest dla grupy postaci Rangi 1 lub 2, będących obywatelami Imperium. Bohaterowie należący do innych ras, niż ludzie, nie nadają się kompletnie do rozegrania tej przygody, a choć teoretycznie potężniejsi mieszkańcy Imperium mogą rozegrać przygodę po pewnym jej zmodyfikowaniu przez prowadzącego, to mam wrażenie, że to tylko puste deklaracje, a próby poprowadzenia jej Kosmicznym Marines czy wyświęconym Tech-Kapłanom skutkowałyby sesją w najlepszym razie groteskową. 

Akcja scenariusza rozgrywa się na księżycu Daedalon, olbrzymim cmentarzysku, na które sprowadzane są szczątki zmarłych z całego Układu Gilead, i który jest też największym źródłem serwoczaszek i truchłożarcia (corpse starch) w całym systemie. Bohaterowie budzą się w ładowni kosmicznego okrętu, przybywającego ze świeżym ładunkiem zwłok – wkrótce po bezceremonialnym wyrzuceniu wraz z resztą zawartości ładowni na płycie lądowiska, jedna z postaci znajduje zaszyty w ubraniu infoczytnik zawierający wiadomość wyjaśniającą bohaterom, że wypełniają misję zleconą przez Inkwizycję, i że ich zadaniem jest odnalezienie i odzyskanie artefaktu obcych, ukrytego w mauzoleum jednego ze szlacheckich rodów.

Ciekawym pomysłem jest założenie, że infoczytnik działa tylko przez krótki czas, po którym wiadomość zostanie utracona (choć będzie możliwe jej odzyskanie) – gracze, przynajmniej przez jakiś czas, będą musieli polegać na własnej, zawodnej pamięci, na szczęście kluczowych informacji, które należy wydobyć z wiadomości, nie ma zbyt wiele.

Dalej na bohaterów czeka mieszanka śledztwa, interakcji społecznych i walki, choć dawkowanie tej ostatniej można łatwo zróżnicować w zależności od możliwości i liczebności drużyny, ale dla bardziej bojowo nastawionych grup bez trudu można rozbudować przygodę dodatkowymi spotkaniami, które nadwątlą siły postaci przed finałowym starciem. W trakcie sesji będą mogły się wykazać postacie nastawione na różne rodzaje aktywności – będzie miejsce na ukradkowe działania, negocjacje i nie tylko, na dobrą sprawę jedynie bohaterowie koncentrujący się stricte na wiedzy nie będą mieli zbyt wielu okazji, by zabłyszczeć, ale takich we Wrath & Glory nie spotyka się raczej zbyt często.

Scenariusz nie jest długi, co czyni go dobrym materiałem na sesje konwentowe, dlatego szkoda, że nie dołączono do niego gotowego zestawu przykładowych postaci, z udziałem których mógłby zostać rozegrany. Czwórka bohaterów nie zwiększyłaby drastycznie objętości materiału, a wydatnie podniosłaby użyteczność zestawu; przygodę zawsze można przecież i tak rozegrać własnymi, samodzielnie stworzonymi postaciami, jeśli komuś nie odpowiadałyby gotowce.

Cmentarna Szychta dobrze może działać także jako wprowadzenie dla grupy Akolitów Imperialnej Inkwizycji – daje postaciom kontakt z tą instytucją, a fabułę przygody można łatwo i wiarygodnie kontynuować po włączeniu bohaterów do świty Inkwizytora, gdy już udowodnią swoje kompetencje i przydatność dla świętych Ordos. Równocześnie nic nie stoi na przeszkodzie, by była to tylko jednorazowa współpraca, a po jej zakończeniu postacie powróciły do wcześniejszych aktywności, choć już ze świadomością, że skoro tropiciele herezji raz się nimi zainteresowali, to zapewne nigdy do końca nie zdejmą z nich wzroku. Bardzo dobrze oceniam także informacje, jakkolwiek zdawkowe, o możliwym dalszym rozwoju fabuły po zakończeniu przygody oraz o przyznawaniu za nią Punktów Doświadczenia. W jednostrzałach, a nawet dłuższych przygodach, ten element nie zawsze jest dostatecznie wyczerpująco omówiony (jak choćby w scenariuszach wchodzących w skład warhammerowego zestawu Starter Set).

Zaskakuje za to fakt, iż suplement zamyka reklama podręcznika Death on Reik, drugiej części wznowionej kampanii The Enemy Within do czwartej edycji WFRP, biorąc jednak po uwagę, jak skromnie prezentuje się na razie linia wydawnicza Wrath & Glory pod auspicjami Cubicle 7, wydaje się to zrozumiałe, nawet jeśli bardziej naturalna wydawałaby się reklamówka innego podręcznika do tej samej gry, do której przeznaczona jest sama przygoda.

W żadnym razie nie traktowałbym więc tego jako zarzutu, a sięgnięcie po Cmentarną Szychtę z czystym sumieniem polecam wszystkim użytkownikom systemu i fanom Warhammera 40.000. Równocześnie nie sposób nie zauważyć, że specyfika gry wymuszająca mocne sprofilowanie postaci pod kątem rozgrywanych przygód (i vice versa) sprawia, że ukazujące się scenariusze do tego systemu będzie dużo trudniej dopasować do swoich drużyn, niż na przykład ma to miejsce w WFRP czy Soulbound.