MidGuard: Ekran Mistrza Gry

Oprócz samego podręcznika podstawowego ukazało się kilka dodatków – większość stanowią scenariusze przygód udostępnione wspierającym w formie cyfrowej, ale wydano też drukowany dodatek, jakim jest Ekran Mistrza Gry. Na razie to jedyny dostępny fizycznie suplement, choć autor systemu zapowiada już prace nad pierwszym dodatkowym podręcznikiem.

Zasłonka MG składa się z czterech paneli, wydrukowanych na grubej, solidnej tekturze i sprawia wrażenie, jakby miała przetrwać wiele intensywnych sesji. Jej front zdobią znane z systemowej podstawki wizerunki przedstawicieli poszczególnych klas postaci – nie jest to może coś, co najchętniej miałbym przed oczami w trakcie rozgrywanych sesji, ale podobne rozwiązanie sprawdziło się w przypadku Ekranów MG do innych gier fabularnych, choćby pierwszej edycji Pathfindera. Co ciekawe, zasłonce nie towarzyszą żadne dodatkowe materiały w rodzaju broszurki z poradami czy losowymi tabelkami (jak przy Ekranie MG do Zapomnianych Krain). Mam wrażenie, że takie uzupełnienie to obecnie swego rodzaju standard i jego brak trochę zaskakuje.

Nie jest to jednak nic, czego można byłoby wymagać od wydawcy, a o wartości – i przydatności – Ekranu MG stanowi jego wnętrze i dobór materiałów, jakie daje prowadzącym. Nie wspominając już o tym, że pokazuje, jakie elementy mechaniki zdaniem autorów gry są najważniejsze i warte tego, by mieć je pod ręką w trakcie sesji.

Cztery panele to sporo miejsca: dość, by pomieścić najważniejsze tabele, równocześnie mam wrażenie, że taki układ (zamiast trzech paneli, jak na przykład w przypadku ekranu do AD&D) jest obecnie najczęściej spotykany – znajdziemy go choćby w ekranach do Warhammera czy Wampira. Niestety, panele mają orientację pionową, dla mnie wygodniejsza jest pozioma (jaką znajdziemy na Ekranie MP do piątej edycji D&D), pozwala osłonić przed wzrokiem graczy większy obszar, a równocześnie – dzięki mniejszej wysokości – nie ogranicza tak bardzo kontaktu wzrokowego. Mam jednak świadomość, że to kwestia indywidualnych preferencji.

Skrajny panel po lewej przynosi podstawowe informacje mechaniczne – poziomy trudności testów, możliwe działania w turze, a także obszerną listę możliwych stanów i okoliczności w walce – od przewagi liczebnej, efekty pecha i krytyka, po skutki strachu i inspiracji. Ten ostatni element zajmuje zdecydowanie najwięcej miejsca i wypada pochwalić, że na jednej "stronie" zostały zgromadzone informacje o szerokim spektrum czynników wpływających na skuteczność postaci.

Trochę brakuje mi tu informacji o specyficznych elementach midguardzkiej mechaniki, jak Przesunięcia i Łaska Norn – spokojnie można było je pomieścić, zamiast wykorzystywać część miejsca na grafikę, która pełni jedynie rolę zapychacza.

Wewnętrzny panel po lewej daje zestawienie Parametrów Głównych (czyli podstawowych atrybutów tworzących postać) i przypisanych do nich umiejętności – rzecz niewątpliwie przydatna, zwłaszcza na początkowym etapie znajomości z systemem, a oprócz nich – kary do trafienia zależne od liczby ataków, premie do trafienia wynikające z rozmiaru celu oraz informacje o atakach okazjonalnych.

Podczas gdy skrajny panel po lewej dawał nam informacje dające się sprowadzić do jakiegoś wspólnego mianownika, jego sąsiad jest już mniej spójny, i to samo można powiedzieć o następnym – na nim znajdziemy skutki ataku selektywnego, czynniki mogące nakładać na postać Fatum, zasady strzelania serią, reguły dotyczące Hexeri, ale także nagrody za ukończenie przygody (tak finansowe, jak i w Punktach Doświadczenia) oraz powtórzone zasady działania strachu. Zdublowanie tych ostatnich trudno jakkolwiek uzasadnić, nie tłumaczyłaby go nawet chęć maksymalnego wykorzystania dostępnej powierzchni, bo znalazło się jej nieco na zapełnienie grafiką.

Ostatni panel po prawej daje zestawienie cen podstawowych usług i towarów, a także efekty leczenia, w tym z wykorzystaniem medpacków. Tu znów więc mamy do czynienia ze spójną tematycznie zawartością, nawet jeśli trudno powiedzieć, by była ona kompletna. Nie ukrywam bowiem, że chętnie zobaczyłbym na przykład skrócone zestawienie najpopularniejszych rodzajów uzbrojenia i opancerzenia (analogicznie jak w przypadku Ekranu MG do WFRP), ale i osoby szukające choćby zasad rozliczania pościgów albo kosmicznych walk będą musiały konsultować się z podręcznikiem podstawowym.

Rozumiem, że akurat starcia w międzygwiezdnej przestrzeni mogą zdarzać się na tyle rzadko, że dotyczące ich reguły nie załapały się na zasłonkę, ale już pościgi (czy wspomniane wcześniej wykorzystywanie Łaski Norn i Przesunięć) będą pojawiać się nieporównanie częściej. Oczywiście indywidualni Mistrzowie Gry za najbardziej przydatne mogą uznawać różne elementy mechaniki czy aspekty zasad, ale trudno nie odnieść wrażenia, że autorom midguardowego Ekranu Mistrza Gry zależało raczej na maksymalnym wykorzystaniu dostępnego miejsca – jak inaczej wyjaśnić powtórzenie zasad działania strachu?

Mimo wszystko nie mogę powiedzieć, by recenzowana zasłonka była złym produktem. Na tle innych, podobnych pozycji dostępnych na rynku i przeznaczonych do innych popularnych systemów można ocenić ją jako dobrą – zawiera większość potrzebnych na sesjach tabel, a nawet pomimo tego, że nie uwalnia od konieczności sięgania do systemowej podstawki, to przynajmniej część z doskwierających mi w niej braków na sesjach może nie być szczególnie odczuwalna – choćby z Przesunięć i Łaski Norn MG będą korzystać incydentalnie, dotyczą one w głównej mierze graczy i ich postaci.

Dlatego osoby prowadzące MidGuard powinny przynajmniej rozważyć sięgnięcie po systemowy Ekran Mistrza Gry – może okazać się przydatnym zakupem nie tylko z uwagi na skromność linii wydawniczej; pozostaje jedynie liczyć na to, żeby jak najszybciej dołączyły do niego kolejne pozycje.

Dziękujemy wydawnictwu Dark Rabbit za udostępnienie dodatku do recenzji.