Liminal: The Oak and the Amulet

Jednym z nich jest opublikowany w lutym 2022 roku The Oak and the Amulet autorstwa twórcy systemu, Paula Mitchenera. Suplement dostępny w wersji elektronicznej liczy trzynaście stron, ale – niestety – ilustracje na co drugiej z nich i sporo pustej przestrzeni maskują fakt, że dostajemy mniej treści niż można byłoby się spodziewać po publikacji tej objętości. To nie tyle jednoznaczna wada, co świadomie przyjęty sposób tworzenia i prezentacji przygód. Zamiast drobiazgowo przybliżonej fabuły czekają nas opis sytuacji wyjściowej, charakterystyki głównych Bohaterów Niezależnych, zahaczka pomagająca wplątać postacie w intrygę i raczej sugestie możliwych wydarzeń niż z góry założony ich przebieg, więc treść powinna być w zupełności wystarczająca do poprowadzenia niezbyt rozbudowanej przygody, zajmującej jedną sesję.

Niektórym Mistrzom Gry taka forma będzie odpowiadać, ułatwiając wprowadzenie własnych modyfikacji, improwizowanie na sesji albo włączenie scenariusza do samodzielnie tworzonych kampanii, inni pewnie woleliby więcej informacji nie tylko o wydarzeniach zachodzących w trakcie samej przygody, ale także choćby o miejscu jej akcji – osadzona jest bowiem z dala od gwarnego Londynu, wśród wrzosowisk północnego Yorkshire. Na szczęście wystarczy kilka minut, by w internecie znaleźć podstawowe informacje o miasteczku i okolicy – zresztą poświęcony regionowi artykuł w Wikipedii zilustrowany jest fotografią wykorzystaną także w podręczniku, przypuszczam więc, że autor przygody mógł z niego korzystać przy tworzeniu scenariusza.

Kilkukrotnie, recenzując suplementy należące do linii wydawniczej systemu, zwracałem uwagę na potencjalną trudność wykorzystania oficjalnych przygód z uwagi na konieczność uwzględnienia koncepcji drużyny postaci (czyli – posługując się systemową nomenklaturą – Załogi), Celów poszczególnych bohaterów oraz Frakcji, z którymi mają jakieś relacje. Pod tym względem Dąb i amulet zdecydowanie wyróżnia się na plus, dając prowadzącym i graczom spore pole manewru. Domyślnie zakłada wprawdzie, że z postaciami kontaktuje się policyjny Wydział P, który otrzymał od anonimowego informatora sygnał, że najbliższej nocy na jednym z wrzosowisk w północnym Yorkshire ma dojść do przestępstwa z udziałem nadnaturalnych istot. Nie ma jednakże w tym regionie swoich ludzi, a permanentne braki kadrowe nie pozwalają na skierowanie tam funkcjonariuszy z innych okolic. Na miejscowym posterunku pracują z kolei mundurowi, którzy nie zdają sobie sprawy z istnienia Ukrytego Świata. Ostatecznie informacja trafia więc do postaci graczy, które powinny mieć dobre relacje z Wydziałem. Jeśli jednak drużyna nie cieszy się zaufaniem stróżów prawa, dostajemy też alternatywną opcję otwarcia; również inne elementy konstrukcji bohaterów i Załogi, które mogą okazać się przydatne w trakcie przygody, przedstawione są właśnie w formie "dobrze, jeśli", a nie sztywnych wymogów. Pod tym względem recenzowanej przygodzie zdecydowanie bliżej do The Repairer of Reputations, niż The Eyes Have It, i mam nadzieję, że kolejne systemowe scenariusze utrzymają ten trend.

Jak można się domyślić po otwarciu fabuły, przestępstwo faktycznie może zostać popełnione, a zadaniem postaci będzie do niego nie dopuścić, lub – w najgorszym razie – powstrzymać sprawców w jego trakcie. Jak bohaterowie się do tego zabiorą, zależy już od graczy, ale autor po pierwsze – daje im spore pole manewru, a po drugie – nie uwzględnia zdobycia informacji od powodzenia wymuszonych testów. Trochę jak w grach opartych na silniku GUMSHOE, ważniejsze jest tu bowiem nie samo zdobycie tropów i poszlak, ile to, w jaki sposób gracze zdecydują się je wykorzystać.

A zależnie od ich podejścia (i składu Załogi), możliwe jest zarówno rozwiązanie siłowe, jak i bardziej dyplomatyczne podejście, a zależnie od tego, jak potoczy się akcja scenariusza, postacie mogą zdobyć wpływowych sojuszników – i wrogów. Choć sam suplement nie daje konkretnych pomysłów na kontynuację przygody, to po jej zakończeniu powinno zostać dość wątków (choćby związanych z konkretnymi Bohaterami Niezależnymi), by można było wpleść ją w dłuższą kampanię, chociaż i jako jednostrzał powinna sprawdzić się całkiem dobrze.

Oceniając The Oak and the Amulet nie sposób nie wspomnieć o jakości samego wydania suplementu. Plik z przygodą wczytuje się płynnie także na słabszym sprzęcie, ilustracje da się z niego łatwo wyekstrahować, a układ treści jest czytelny i przejrzysty – choć biorąc pod uwagę ilość pustego miejsca, można powiedzieć, że nawet za bardzo. Mając świadomość objętości publikacji, nie dziwi brak w niej spisu treści i skorowidzu, z pewnym zaskoczeniem przyjąłem jednak brak jakichkolwiek zakładek – nawet jeśli nie są one konieczne, to ich uwzględnianie jest pewnym standardem, którego należałoby oczekiwać po produktach profesjonalnego wydawnictwa.

Pomimo tego recenzowana przygoda na pewno jest pozycją, na którą wszyscy fani systemu powinni zwrócić uwagę, nie tylko z powodu wciąż skromnej linii wydawniczej Liminal. Oby jak najszybciej dołączyły do niej kolejne scenariusze – i ufundowane w trakcie kickstarterowej zbiórki settingowe suplementy.

Dziękujemy wydawnictwu Modiphius za udostępnienie podręcznika do recenzji.