Kult: Labirynty i miejsca ukryte

Zacznijmy od kwestii technicznych, które w tym przypadku mogą być  kluczowe. dla wielu odbiorców

W zestawie dostaniemy liczącą 63 strony broszurę w miękkiej oprawie, w której znalazło się miejsce na czarne karty i kilka całostronicowych ilustracji / grafik, oraz same mapy. Zacznijmy od tych ostatnich.

• Po pierwsze, plany (jest ich równo 100) umieszczono na luźnych kartach formatu A4 i nie dodano żadnego futerału lub teczki do ich przechowywania, tak więc MG będą musieli sami coś wymyślić – szkoda wielka.
• Po drugie, nie mają one zaznaczonych skali – tak więc znowu w gestii prowadzącego będzie zaproponowanie wielkości wnętrz czy obszarów – nawet można by próbować tłumaczyć autorów tym, że w Metropolis czas i przestrzeń mogą być zagięte, ale przecież zawsze MG może udać, że skali nie ma, jeśli uzna, że jest taka potrzeba.
• Po trzecie na każdej karcie mamy dwie zadrukowane strony, jedna ma na przykład zaznaczone meble (ale już legendy nie dostaniemy – czemu? Patrz dalej), druga jest tylko obrysem danej lokacji,  bazą dla MG do tworzenia własnych wnętrz. Ten drugi punkt wydaje się mieć jakąś logikę, ale mam poczucie, że wiele osób kupuje zestawy map, aby mieć gotowce, a nie samemu coś dorysowywać… w moim odczuciu dużo lepiej sprawdziłaby się przykładowo pełnostronicowa ilustracja pokazująca, jak mogłaby wyglądać dana miejscówka.
• Po czwarte, mapy nie są geomorficzne, nie można ich ze sobą łączyć – co też oczywiście jest logiczne, bo na przykład łódź podwodna (w odmianach: cywilnej, wojskowej i wraku) jest w innej skali niż pokój studenta – ale mimo tego, lokacje w tej samej skali (której nie ma) mogłyby się łączyć – myślę, że byłby to fajny pomysł.

Jeśli chodzi o styl map to myślę, że niewiele można mu zarzucić, choć oczywiście każdy inaczej odbiera sztukę. Pamiętajmy, że nie jest to bynajmniej album z artystycznymi wizjami, który z dumą pokazywać będziecie gościom – są to po prostu utylitarne plany i mapy (choć niektóre są dość abstrakcyjne). Warto nadmienić, że styl jest inny niż ten znany chociażby z Czarnej Madonny – jest bardziej "techniczny", podczas gdy wcześniej bliżej mu było do odręcznych rysunków.

Broszura, czyli rozpiski

Pierwsza część broszury, zajmująca blisko połowę jej objętości, to po trzy pomysły na konkretne lokalizację dla każdej z map, wraz z kilkoma jej wyróżnikami. Ciężko zarzucić autorom brak różnorodności – znajdziemy tutaj klasyki, takie jak mieszkanie samotnego rodzica, metro, parking, kaplicę, aż po łódź podwodną… oczywiście, to z tych neutralnych, z silniej związanych z systemem znajdziemy fragmenty Metropolis, sekskluby (oczywiście też te w wersji hardcore), pogranicze Inferno, szpital psychiatryczny czy kryjówkę kultu. Właściwie każde z tym miejsc ma w swoim opisie wpleciony jakiś ciężki klimat – czy to banał w postaci krwi, czy “niepokojący czat” na telefonie dziewczynki, której matka pracuje po nocach, aż po tematy budzące obrzydzenie: fekalne czy związane z przemocą. 

Mimo pierwszego wrażenia – “mało”, po dokładniejszej lekturze widać, że jest to ciekawa baza ułatwiające wypowiedzenie pierwszych słów o lokalizacji danej sceny – które to słowa często już do końca rzutują na atmosferę. Jest to więc narzędzie przydatne, choć jestem przekonany, że niektórzy woleliby 20-30 dokładniej opisanych miejscówek, niż 300 przedstawionych tylko kilkoma równoważnikami zdań.

Byłem tu – Chaigidiel (napisano sprayem na ścianie)

Druga część broszury przedstawia przykładowe Ruchy oraz zachowania BN-ów, które wynikają z wpływów Archontów i Aniołów Śmierci na dane miejsce oraz krótkie tło mające ułatwić Mistrzowi Gry opisanie atmosfery. Niektóre pomysły są w miarę proste do wykorzystania i ich konsekwencje mogą pomóc pchnąć fabułę do przodu – rozdzielając grupę albo zwabiając w dane miejsce. Inne z kolei są bardziej abstrakcyjne, pokazują prawdziwą naturę świata czy też próbują połączyć BG z danym Aniołem Śmierci poprzez jakiś pakt.

Rozdział ten w pewien sposób uzupełniać może rozpiskę miejsc, jednak wymagać będzie to wcześniejszego pomysłu MG na połączenie Archonta czy Anioła z daną lokalizacją – bo gotowców tutaj nie znajdziemy. Pomysły jednak oceniam wysoko, inspiracji nigdy za wiele.

Ostatni rozdział przedstawia tabele, pomagające szybko określić nazwę i atmosferę miejsca, jak i przedmioty, które można znaleźć w okolicy. O ile te pierwsze to proste nazwy ulic (z czego dziesięć pierwszych to 1st Street do 10th Street…), firm (nazwy brzmią amerykańsko) czy typów zabudowań (tartak, kryty basen albo firma ratownicza), to już sekcja Przedmioty i Spotkania, jest odrobinę bardziej rozbudowana i dzieli się na te standardowe, przerażające (a często ohydne), poszlaki i broń improwizowaną. Oceniając ten rozdział – o ile nazwy czy ulice spokojnie można by umieścić na 1-2 stronach w podręczniku podstawowym, to już Przedmioty są dużo ciekawsze – szybko możemy wygenerować kolejną inspirację na ciekawy element umeblowania, broń czy znalezisko.

Wszyscy do Labiryntu, czyli podsumowanie

Jak więc oceniam ten dodatek? Są to raczej materiały dla Mistrzów, którzy lubią (warto podkreślić: lubią) wykorzystywać mapy czy plany i/lub szukają inspiracji dla przedstawianych miejscówek – bo tych inspiracji będzie naprawdę sporo. Same mapy i plany w moim odczuciu mają też pewne wady – takie jak brak skali czy niemożność łączenia ich ze sobą.

Przydatność krótkich dodatkowych rozdziałów jest różna – te o Siłach Wyższych są ciekawe i łatwe w wykorzystaniu; niektóre listy z kolei są mało odkrywcze. Na pewno jednak podręcznikowi nie brakuje kultowych patentów – tak więc jeśli rozważasz rozszerzenie swojej bazy pomysłów – zerknij na Labirynty i miejsca ukryte, ale pamiętaj, że stosunek ilości materiałów do ceny może być dla wielu zbyt niski.