Autor: Michał 'Exar' Kozarzewski
Czwarta edycja fabularnego Kultu nie należy do systemów, które mogą pochwalić się dużą liczbą dodatków. Poza wydanymi wraz z podstawką kampanią The Black Madonna i zbiorem przygód Taroticum and Other Tales, wśród oficjalnych materiałów właściwie nie ma dodatkowych scenariuszy. Dlatego cieszy, że pojawiła się kolejna oficjalna – i bezpłatna – przygoda do tego systemu.
Omawiany podręcznik, KULT: Divinity Lost – Gallery of Souls jest adaptacją i tłumaczeniem z języka szwedzkiego, przygody z roku 1994 powstałej z myślą o drugiej edycji systemu. Treść mieści się na około 40 stronach (z czego sama przygoda to mniej niż 20 z nich, pozostałych bynajmniej nie można nazwać straconym miejscem, o czym poniżej), jest dość bogato ilustrowana, całość trzyma zarówno klimat, formę oraz styl innych pozycji z kultowej linii wydawniczej. Warto wspomnieć, że scenariusz może być w miarę prosto zaadaptowany do innych systemów.
Akcja gry rozgrywać się będzie głównie w Los Angeles w latach 50. ubiegłego stulecia. Wielu już zapewne widzi oczami wyobraźni bogatych aktorów, ubranych w czarne garnitury niebezpiecznych mafiozów, cygara i papierosy, wszechobecny przepych atakowany z każdej strony przez tych, którzy szukają swojej szansy w Mieście Aniołów. I w takim właśnie klimacie, uzupełnionym o hektolitry krwi, toczyć się będzie rozgrywka.
Warto nadmienić, że autorzy uzupełnili opis świata o sugerowaną muzykę, która może pomóc budować klimat. Co ciekawe i niezbyt często spotykane, w opisie jednej ze scen także zasugerowano konkretne melodie, zarówno te z oficjalnej ścieżki dźwiękowej Kultu jak i te ogólnodostępne na popularnych portalach.
Poza samą treścią przygody, na blisko dwudziestu stronach, MG dostaną w swoje ręce liczne mapy, dokładne opisy, motywacje i statystyki BN-ów oraz cztery, dobrze opisane, wzajemnie uzupełniające się, barwne postacie graczy, które wkręcone zostaną w młyny przygody. Nie zabrakło także pomocy dla Mistrzów w postaci listów. Cała otoczka scenariusza sprawia naprawdę świetnie wrażenie, zwłaszcza, że często (niestety) czytelnicy kierują się stereotypem, że co bezpłatne, jest niekompletne lub niskiej jakości. Tutaj absolutnie jest najwyższy poziom, zarówno pod względem artystycznym jak i fabularnym.
Sama przygoda przedstawiona została jako dająca wybór pomiędzy wartką akcją, a powolnym śledztwem oraz pośrednimi sposobami prowadzenia. Po zapoznaniu się z treścią scenariusza, trudno się z tym stwierdzeniem nie zgodzić.
Fabuła toczyć się będzie wokół poszukiwań artysty, który w pewnym momencie kariery posiadł niesamowite umiejętności oddania na swoich obrazach dusz malowanych modeli. Pokazywanie prawdziwego oblicza ważnych postaci oczywiście nie jest na rękę strażnikom Elysium, a i kilka osób parających się magią zaczęło interesować się artystą.
Misją graczy, w brutalny sposób zleconą przez mafioza z Las Vegas, będzie odnalezienie malarza i dowiezienie go żywcem do zleceniodawcy. Co mi się podoba w pierwszej scenie to pomysł, jak zmusić graczy do faktycznego podążania tropem artysty i dojrzałe stwierdzenie, że “skoro i ta metoda nie pomogła, to najwyższy czas zakończyć tutaj tę przygodę”.
Ślady będą prowadzić do dokładnie opisanych miejsc, w których przebywał malarz i i sugerujących, gdzie dalej mogą, czy powinni, udać się bohaterowie. Mimo dość dużego wyboru kolejnych kroków w początkowym stadium przygody, końcówka wymuszać już będzie dostanie się w konkretne miejsce, gdzie dojdzie do rozstrzygnięcia losów postaci, malarza i oczywiście BN-ów. Tuż po treści ostatniej sceny krótko zasugerowano, jakie wątki MG będą mogli kontynuować w kolejnych przygodach, co może czynić z Galerii Dusz ciekawy zalążek dłuższej kampanii.
Należy nadmienić, że sceneria w której toczyć będzie się akcja będzie mocno krwawa, MG będą mieli możliwość wykazać się umiejętnością sugestywnego przekazania informacji o otoczeniu, które niejednokrotnie będzie śmierdzące, BG będą stąpać po odchodach, flakach, resztkach skóry i włosach. Powyższe powoduje, że grę należy prowadzić dojrzałym odbiorcom.
Jak to często z Kultowymi przygodami bywa, nie powinno być trudności z adaptacją do innych systemów. Najoczywistszym będzie oczywiście popularny Zew Cthulhu czy Świat Mroku/Kroniki Mroku, ale MG mający trochę cierpliwości mogliby przenieść grę do przykładowo Cthulhu Confidential (lub innych systemów opartych na mechanice GUMSHOE), który osadzony jest w świecie pełnym tajemnic, gdzie mafia i prywatni detektywi grają pierwsze skrzypce.
Wszyscy do galerii, czyli podsumowanie
Nieczęsto zdarza się, że można dać prostą odpowiedź, czy dany dodatek jest warty zainteresowania. W Galerii Dusz fabuła może nie jest wybitnie odkrywcza, co bynajmniej nie jest wadą, ale jest przemyślana i logiczna; do tego dostaniemy profesjonalnie wydany materiał, uzupełniony o masę pomocy dla MG, mapy, handouty, gotowe karty postaci i zapadające w pamięć ilustracje. Dodatek jest więc niewątpliwie ciekawym kąskiem dla wszystkich fanów Kultu i miejmy nadzieję, że zostanie szybko wydany razem z planowaną polską wersją systemu.
