Solar City: Suburbia i Serce miasta

Oba rozszerzenia zamykają się w niewielkich pudełeczkach poprzedzielanych wypraskami pod nowe żetony wieżowców, dzięki czemu można zachować porządek z elementami. Gracze, którzy obawiali się wywrócenia zasad gry do góry nogami uspokoję: suplementy to przede wszystkim nowe żetony – po sześć nowych typów wewnątrz każdego z pudełeczek – wraz z powiązanymi kartami oraz krótką wkładką z zasadami objaśniającą działanie nowych płytek oraz fluffem. Kilka budynków oferuje rozbudowane w porównaniu do poprzedników cechy, ale trudno mówić tutaj o rewolucji. Termin "urozmaicenie" jest zdecydowanie bardziej odpowiedni.

Jeszcze tytułem istotnego wyjaśnienia. Celem lepszego poznania nowych zasobów i uniknięcia sytuacji, kiedy to podczas przygotowania do zabawy dana płytka z dodatków nie zostanie wylosowana, testowe partyjki rozegrane były tylko z wykorzystaniem budynków pochodzących z rozszerzeń. Pomysł może wydawać się nieco sztuczny, ale dzięki niemu udało się pobawić każdym typem budynku, przyjrzeć się nie tylko ślicznemu obrazkowi, ale i działaniu budynku.

Suburbia wprowadza do zabawy element losowości związany z dwoma wieżowcami. Obie budowle dysponują dedykowanymi taliami: w jednej wskazywane są rzędy lub kolumny, w drugiej konkretne pola. Aktywując taki wieżowiec, należy wylosować odpowiednią kartę i pobrać pieniążki za każde puste pole wyszczególnione na karcie. W przypadku konwersji w podniebny ogród można zyskać energię, ale już za zajęte obszary. Poza tym do gry weszły: bardzo ciekawy budynek kopiujący sąsiednią budowlę, wieżowiec profitujący za liczną swojego typu oraz taki, który daje zapewnia pieniążki w momencie dołożenia znacznika aktywacji, niezależnie od tego, kto wymusił ten ruch. Ostatni wieżowiec umożliwia budowę drugiego w momencie zagrywania tego kafelka.

Pakiet nowych wieżowców jest grywalny i zdecydowanie urozmaica zabawę. Bardzo przypadła mi do gustu mikro gra powiązana z dwoma wieżowcami. Oczywiście mowa o czymś bardzo drobnym, a do tego zaburzającym fundament zabawy, jakim było ograniczenie losowości do niezbędnego minimum. Jednak właśnie ten niewielki element dodaje dreszczyk emocji związany z odejściem od chłodnej kalkulacji - chociaż oczywiście łatwo oszacować prawdopodobieństwo sukcesu lub porażki.

Suburbia bardzo dobrze wypadła też w kontekście samodzielnej zabawy z wykorzystanie płytek tylko z tego dodatku. Doskwiera co prawda deficyt funduszy, ale budynki i tak są dobrze zbalansowane, umożliwiając rozwijanie miasta, osiąganie synergii płynącej z budynków jak i czerpanie przyjemności z zabawy.

Serce miasta postawiło z akcenty na innych elementach. Trzy budynki miały – w założeniach - wprowadzić interakcję pomiędzy graczami, ale tylko w przypadku jednego z nich zostało to osiągnięte. Dwa pozostałe kafelki sprawdzają się mizernie. Kolejne trzy wieżowce są zdecydowanie bardziej interesujące, jak i wymagające podczas zabawy. Drapacze chmur potrafią zapewnić worek kredytów, ale jest to działanie z opóźnieniem, bowiem waluta najpierw ląduje na planszy – zresztą warto zadbać o to, by zgromadzić jej jak najwięcej – a dopiero zabudowywania pola można podjąć zgromadzone zasoby.

Na papierze wszystko wygląda w porządku, niestety Serce miasta nie spotkało się z równie entuzjastycznym przyjęciem, jak Suburbia. Przede wszystkim dodatek mizernie sprawdza się do samodzielnego grania. Budynki produkują niewiele pieniążków w sposób bezpośredni i tutaj należy troszkę nagłowić się by zorganizować fundusze na dalszą ekspansję. W mechanice widać pomysł na dodanie nowego elementu, który może zdefiniować taktykę rozgrywki, jednak finalny efekt starań jest mało widowiskowy, a pula niespłaconych żetonów pożyczki – bogata. W rezultacie, o ile przyszłe partyjki z wykorzystaniem Suburbii widzę według pełnego widzimisię, o tyle Serce miasta będzie występowało wyłącznie w połączeniu z podstawką, kiedy to zostanie zapewniony balans wynikający z rozmaitych budynków.

Jak spojrzy się na rozszerzenia przez pryzmat całości to szczęśliwie większość nowych kafelków w sposób interesujący rozszerza grę, wyznaczając nowe taktyki i sposób prowadzenia rywalizacji. Z dwunastu nowych budynków tylko kilka nie zyskało uznania, ale jak mantrę należy trzeba powtórzyć, że trudno, aby wszystkie pomysły w tego typu grach były jednakowo atrakcyjne.

Solar City i bez dodatków świetnie sobie radzi, będąc po prostu dobrą, przemyślaną i zwyczajnie fajną grą. Z dodatkami gra radzi sobie jeszcze lepiej bowiem liczba możliwych układów początkowych jest ogromna, a nowe wieżowce mogą w sposób istotny wpływać na taktykę w bieżącej rozgrywce. Siłą rzeczy, bez ściemniania przyznam, że nie przetestowałem choćby dziesiątej części dostępnych wariantów, to jednak zostawiam sobie na kolejne rozgrywki, bo że te będą miały miejsce, to nie ma żadnych wątpliwości.

Plusy:

• dowolność łączenia kafelków
• atrakcyjna wizualnie
• dwie mikro mechaniki w dodatkach
• świetne kafelki w Suburbia

Minusy:

• mizerna interakcja wprowadzona przez Serce miasta
• budynki z Serca miasta mogą być troszkę zbyt sytuacyjne i trudne w graniu

Dziękujemy wydawnictwu IUVI Games za przekazanie gry do recenzji.