Paperback

Zasady gry są bardzo proste i szybko się je tłumaczy. Podczas tury gracze dociągają po 5 kart liter ze swojej początkowej talii i zastanawiają się, jaki wyraz mogą z nich ułożyć. Dochodzi do tego jeszcze Wspólna Litera, którą też trzeba brać pod uwagę. Jeśli już wiemy, jakie słowo ułożyć, wykładamy karty na stół i używamy zdolności zagranych kart, jeżeli mamy taką możliwość (wyróżniamy wśród nich np. podwójną premię słowną, karty Słowa kosztują -1₵ w turze, jeśli Słowo składa się z 4 liter lub mniej +1 karta na ręce, jeśli masz na ręce jokera +1 karta na ręce, skopiuj zdolność sąsiadującej karty i tak dalej). Zliczamy wartość wyłożonych kart, kupujemy nowe (za koszt ułożonego wyrazu, po zakupie nabytki odkładane są na stos kart odrzuconych), po czym odrzucamy swoje karty z ręki oraz dobieramy 5 nowych kart. 

Jeżeli zdarzy się, że w talii zabraknie kart, to tasujemy odrzucone i tym samym uzyskujemy nową talię. To w sumie by było na tyle. Nadmienię jeszcze, że dzięki kartom Podwójnych Liter i jokerom można ułożyć naprawdę wieloliterowe słowa. Rozgrywka kończy się w momencie, kiedy co najmniej dwa stosy kart Sławy będą puste lub gdy zostanie dobrana ostatnia Wspólna Litera. Na koniec zliczamy punkty Sławy ze wszystkich kart, a zwycięzcą zostaje osoba, która uzbierała ich najwięcej.

Mocne i słabe Słowa

Prócz przyjemnej rozgrywki podstawowej plusem Paperbacka jest to, że autor zapewnił urozmaicenie zabawy poprzez dodanie do niej różnych wariantów, kiedy już znudzą się standardowe reguły. Najbardziej przypadły mi do gustu: Spacja (możliwość stworzenia dwóch wyrazów), Dyslektyk (zmiana szyku przy użyciu Podwójnej Litery), Tematy (słowo powiązane z jakimś tematem), Kooperacja. Najmniej spodobał mi się Atak, który wprowadzał więcej niepotrzebnej negatywnej interakcji (i tak pojawiała się w podstawowej wersji podczas zakupu kart Oferty, które inni gracze sprzątali nam sprzed nosa), bez której na pewno można by się było obejść. Niemniej graczom, którym taka opcja nie przeszkadza, omawiany wariant przypadnie do gustu.

Warte podkreślenia jest też skalowanie, które działa bardzo dobrze. W duecie czy w maksymalnym (pięcioosobowym) składzie jest mnóstwo pozytywnej energii. Czasami jednak, podczas rozgrywki w grupie 4 lub 5 osób przytrafiał się długi czas oczekiwania na swoją kolejkę, ale to w żadnym razie nie psuło wrażeń z rozgrywki, gdyż w wolnej chwili możemy tak znaleźć bardziej wartościowe słowo. Oczywiście im mniej osób gra, tym rozgrywki są szybsze i czas na zastanawianie się jest krótszy. W Paperbacku nie uniknie się losowości, nie mamy wpływu na to, jakie karty dociągniemy na rękę i bierzemy je w ciemno. Za to od ułożonych słów i zakupionych kart zależą kolejne litery, jakie posłużą do tworzenia kolejnych słów i tak w aż do końca zabawy. Bardzo przyjemnie buduje się swoją pulę liter, a dzięki kilku ciekawym wariantom Paperback staje się bardzo regrywalną pozycją. Zabawa angażuje też szare komórki, więc z wielką chęcią chce się do niej wracać. 

Pomimo to nie każdy polubi ten tytuł. Osoby, którym mają trudności z wymyślaniem słów i łączeniem literek mogą tę grę omijać z daleka, bo istnieje ryzyko, że będzie ich w większym stopniu frustrowała niż bawiła. Młodzi gracze mogą spokojnie zagrać w Paperbacka, ale trzeba liczyć się z potencjalnymi trudnościami przy bardziej zaawansowanych wariantach, gdyż gra skierowana jest do osób w wieku od 10 lat. 

Paperback jest bardzo przyjemną pozycją familijną. Dużą zaletą tej produkcji jest to, że jest ona skierowana do szerokiego grona odbiorców i wytłumaczenie zasad jest kwestią paru chwil. Gracze lubiący układanie słów na pewno muszą chociażby raz przetestować ten tytuł, aby się przekonać, że czas przy niej spędzony nie będzie zmarnowany. Gorąco polecam wszystkim planszówkowiczom, tym początkującym, jak i zaawansowanym. 

Plusy: 

Minusy: