Niezłe ciacho

Wybrać bekon czy pączusie?

Pod wieczkiem ujrzymy 7 cukierni (każda w innym kolorze), 42 karty cukierni, 72 karty ciastek, instrukcję i broszurkę pączkopedię (opis kart ciastek). Przygotowanie do zabawy jest dosyć szybkie. Wystarczy wziąć żetony cukierni i wyłożyć ich tyle, ilu jest graczy +1, czyli dla dwóch graczy żetonów na stole powinno być 3. Karty odpowiadające tej numeracji rozdajemy każdemu z uczestników. Ostatnim krokiem pozostaje odłożyć z talii kart te, które nie pasują do tej liczby osób, która uczestniczy w rozgrywce (kropki na dole kart symbolizują liczbę graczy, a dodatkowo różnią się one kolorami). Następnie taką talię tasujemy i układamy po 1 karcie obrazkiem do góry pod żetonami. Z pozostałych utworzony zostaje stos tzw. fabryka ciastek, a obok powstanie stos kart odrzuconych, zwany chłodnią. 

Gra jest banalnie prosta, składa się z kilku rund, podczas których gracze jednocześnie mają do wykonania: wybór cukierni oraz wizytę w cukierni. Po zapoznaniu się z wyłożonymi kartami, każdy w tajemnicy wybiera jedną z kart cukierni na ręce (kładzie ją cyfrą do dołu), wskazującą, do której cukierni chce pójść. Kiedy wszyscy są już gotowi, to karty są odwracane i sprawdzany ich rezultat. Oczywiście, można się ze sobą konsultować, nawet blefować, aby zmylić przeciwników czy namawiać do pójścia do innej cukierni niż my. Zaczynając od początkowej cukierni:

Niezłe ciacho zostało wykonane ładnie i solidnie, z miłą dla oka ciekawostką na bokach pudełka, która stawia przed nami dodatkowe wyzwanie, tzn. zagranie kilka razy z rzędu, w konkretną porę roku czy w określonej grupie. Bardzo dobry pomysł, u mnie już częściowo wykonany, a na resztę przyjdzie czas kiedy indziej. 

Gra jest bardzo prosta, więc zagra w nią każdy. Nawet nowicjuszom nie sprawi żadnych trudności. Rozgrywka została idealnie dopasowana do liczby graczy. Karty są tak zróżnicowane, że z chęcią zasiądziemy do partyjki nawet w 2 osoby. W takim składzie gra przebiega bardzo przyjemnie i wyzwala mnóstwo emocji, szczególnie przy zakupie cukierni. Sekundy dzielące od wyniku wywołują ogromne napięcie, przez co ma się ochotę wracać do tej pozycji. Jednakże w większym gronie wygląda ona tak, że więcej kart mamy do zakupienia i mobilizujemy się do tego, aby inni się nie domyślili, które słodkości chcemy licytować. Niezłe ciacho działa więc dobrze w każdym składzie osobowym. 

W grze występuje sporo negatywnej interakcji – dosyć często można natrafić na kartę z punktami ujemnymi (chociaż i takie nawet warto czasem zgarnąć dla siebie, bo dają dodatkowe bonusy) czy podkradanie kart przeciwnikowi, a blefowanie dodatkowo dodaje smaczku rozgrywce. Oczywiście, musimy patrzeć też na to, jakie inni mają już ciastka i co chcieliby złapać dla siebie. A popsuć im krwi też trochę trzeba. 

Niezłe ciacho jako gra rodzinna świetnie nadaje się na różne spotkania wśród znajomych czy na imprezie. Jeśli szukacie na taką okazję dobrego tytułu, to ta pozycja sprawdzi się idealnie. 

Plusy: