» Recenzje » Miasto Szpiegów: Estoril 1942

Miasto Szpiegów: Estoril 1942


wersja do druku

Walka wywiadów, deck building i area control

Redakcja: Balint 'balint' Lengyel, Camillo

Miasto Szpiegów: Estoril 1942
Szajki szpiegowskie, wojny wywiadów i piękne kobiety – to z pewnością domena Jamesa Bonda i jego przygód. A gdybyśmy cofnęli się w czasie do II wojny światowej – to już bardziej klimaty Hansa Klossa. A teraz udajmy się na Półwysep Iberyjski, do portugalskiego Estoril  i weźmy udział w wojnie wywiadów na niespotykaną skalę, a wszystko oczywiście w grze planszowej!

Gil Orey (współautorem omawianego tytułu jest jeszcze mało doświadczony Antonio Sousa Lara) to portugalski projektant gier, który zasłynął już kilkoma tytułami – CaravelasRagami, Vintage czy Panamax. Ma brata bliźniaka oraz 3 córki i jednego syna, a także jest założycielem wydawnictwa MESAboardgames. Jak wielu twórców w swoich pracach szuka inspiracji w rodzimych stronach. Akcja Miasto Szpiegów toczy się właśnie w Estoril (gdzie designer mieszka), portugalskim kurorcie, w gminie Cascais, na zachód od Lizbony. Do początku XX wieku miejscowość miała znaczenie głownie jako port rybacki, dopiero w 1942 roku jako teren rozgrywek szpiegowskich i dyplomatycznych nabrała znaczenia turystycznego. W Estoril znajduje się słynne kasyno Casino Estoril (obecne również w grze), odbywały się tu również do 1996 roku wyścigi Formuły 1, a obecnie największą dumą miasteczka jest klub sportowy Grupo Desportivo Estoril-Praia.

Wystarczy raz spojrzeć na ilustrację z wieczka gry Miasto Szpiegów: Estoril 1942 i już wiemy, że czeka nas nie lada historia szpiegowska na tle wojny wielu wywiadów. Pudło z grą to średniej ciężkości kwadrat formatu znanego choćby z Wsiąść do pociągu. Pod wieczkiem znajdziemy trochę drewnianych elementów: 30 znaczników (po 6 w kolorach: żółtym, niebieskim, zielonym, czerwonym oraz białym) i 2 białe kosteczki sześciościenne. Nie zabrakło również sporej liczby solidnie wykonanych, kartonowych plansz i kart. Wszystko to pochowamy do mnóstwa dołączonych do zestawu woreczków strunowych. Za oprawę graficzną tytułu odpowiada Mihajlo Dimitrievski ([redacted], Raiders of the North Sea) znany też jako The Mico.

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę

Projekt plansz miejsc, które odwołują się do autentycznych lokacji Estoril z 1942 roku, zupełnie mi się nie spodobał – wizerunki są nakreślone czysto umownie, a do tego przykryte masą piktogramów i szkaradnymi biało-żółtymi ramkami. Lepiej prezentują się czytelne karty misji i pierwszego gracza. Za to fantastycznie zostały narysowane postacie, które designem nie tylko nawiązują do epoki, ale i stereotypów związanych z poszczególnymi nacjami (np. wąsaty Francuz z beretem na głowie). Co znamienne klimatem gra bardziej nawiązuje do kina szpiegowskiego niż do wydarzeń z epoki. Dołączona instrukcja jest spora, kolorowa i pełna przykładów. Jedna strona zawiera opis wariantów dodatkowych rozgrywki, a inna notkę historyczną o Estoril. Nie zabrakło kart pomocy, które niestety tłumaczą tylko 5 z 14 specjalnych zdolności występujących w omawianej pozycji. Produkcja wykonana jest niemal pancernie, a oprawa graficzna gry może się podobać.

Estoril to małe miasteczko nieopodal Lizbony, stolicy Portugalii. Zawsze świeci tu słońce, mnóstwo tu pięknych plaży, a do tego można bawić się w kasynie i spać w luksusowym hotelu. Podczas II wojny światowej ściąga tu śmietanka z całej Europy, aby się bawić oraz… szpiegować. Zadaniem graczy jest stworzenie jak najbardziej efektywnej siatki szpiegowskiej. Rozgrywka trwa 4 tury, a po tym czasie posiadacz największej liczby punktów zwycięstwa wygrywa grę.

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę

Każdy z uczestników rozpoczyna z identycznym zestawem 6 kart postaci. W zależności od liczby graczy każdy otrzymuje odpowiednią liczbę znaczników w swoim kolorze. Należy wylosować i odkryć 4 karty misji z 12 dostępnych. Karty postaci tasujemy i formujemy z nich zakryty stos. Znacznik rundy (biały) należy położyć na 1 polu karty pierwszego gracza. Teraz losowo wybieramy 6 plansz miejsc z 8 dostępnych i układamy je w losowej orientacji formując tym samym prostokąt 2x3. Każda plansza miejsca podzielona jest na pola (zazwyczaj 4), w tym jedno jest otoczone żółto-czarną ramką (pole nagrody) - tu umieszczamy po 1 losowej karcie postaci z zakrytego stosu – to karty nagrody.

Poczynając od pierwszego gracza każdy z uczestników zabawy kładzie 1 kartę postaci z ręki na wolnym polu (obszarze) zewnętrznym lub na wolnym obszarze wewnętrznym (o ile sąsiaduje ona już z wcześniej wystawioną kartą postaci tego gracza) – kartę oznaczamy znacznikiem w swoim kolorze gracza. Karty postaci umieszczamy generalnie odkryte, oprócz pól z napisem Top Secret (ang. Ściśle tajne), gdzie kładziemy je zakryte. Gdy wszyscy wykorzystają wszystkie swoje znaczniki, czas przejść do rozliczenia w 5 etapach:

  1. Rozegranie miejsca – każda plansza miejsca jest ponumerowana (cyfra arabska) i rozliczenie poczynamy od najniższego numeru, a kończąc na najwyższym. Podczas rozgrywania miejsca należy odkryć wszystkie znajdujące się w nim karty postaci (łącznie z polem nagrody). Teraz następuje aktywacja zdolności kart postaci w odpowiedniej kolejności (każdy obszar posiada swój numer oznaczony cyfrą rzymską). Każda postać posiada 3 wartości: siłę wpływu, zdolność (lub zdolności) specjalne oraz określoną wartość punktów zwycięstwa na koniec gry.
  2. Zdobycie kart nagrody – gracz, który dysponuje największą łączną siłą wpływu (który może być modyfikowany przez zdolności postaci lub cechy miejsca) swoich postaci w rozgrywanym miejscu, zabiera na rękę kartę postaci z pola nagrody.
  3. Odzyskanie kart – po rozegraniu wszystkich miejsc uczestnicy rozgrywki zabierają z powrotem swoje znaczniki, a karty postaci wracają na ich ręce.
  4. Odrzucenie kart – jeżeli gracz posiada na ręce więcej niż 6 kart, musi odrzucić nadmiar na swój odkryty stos odrzutu. Każda taka karta warta jest na koniec partii 1 punkt zwycięstwa.
  5. Nowy pierwszy gracz – pierwszym graczem zostaje kolejna osoba po lewej stronie byłego już pierwszego gracza. Znacznik rundy przesuwa się o kolejne pole – czas przygotować nowe miejsca! Po upływie 4 rundy czas podliczyć punktację. Za każdą odrzuconą na nasz stos podczas zabawy kartę otrzymujemy 1 punkt. Sumujemy również wartość punktową kart postaci posiadanych na ręce. Jeżeli ktoś dominuje w realizacji jakiejś misji otrzymuje za nią 6 punktów, przy remisie gracze dzielą punkty między siebie zaokrąglając w dół. Kto zdobył najwięcej punktów zwycięstwa – wygrywa partię!

Interakcji w grze Miasto Szpiegów: Estoril 1942 jest co niemiara. Zajmujemy pożądane przez przeciwnika obszary, podglądamy jego karty używając specjalnych zdolności niektórych pól, a także wpływamy na jego postacie aktywując umiejętności naszych person. W tej grze można popsuć szyki przeciwnikowi i to bardzo! Jeśli nie lubisz negatywnej interakcji, lepiej trzymaj się od tej produkcji z daleka! Losowość wynika z nieprzewidywalności akcji podjętych przez przeciwnika, a także z przypadkowego dociągu kart postaci ze stosu. Na szczęście sporo tu decyzji do podjęcia przez gracza – my decydujemy jak budujemy swoją rękę i jakie persony z jakimi postaciami zatrzymamy na kolejną rundę. Skalowalność rozwiązano poprzez zmniejszenie liczby akcji wraz ze wzrostem liczby uczestników rozgrywki. Regrywalność ma gwarantować obecność tylko 4 kart z 12 dostępnych kart misji, a także obecność tylko 6 plansz miejsc z 8 dostępnych. Szkoda, że nie pomyślano o zwiększeniu liczby kart postaci – w partii pojawiają się niemal wszystkie. Za to pokuszono się o 3 ciekawe dodatkowe warianty gry.

Miasto Szpiegów: Estoril 1942 nie jest pozycją zbyt złożoną, niestety ogrom występujących symboli z pewnością przytłoczą graczy na początku przygody z tytułem. 14 unikalnych zdolności i cech to całkiem sporo – próg wejścia do gry nie jest najniższy, ale twórcy chcieli jak widać stworzyć tytuł całkowicie niezależny językowo. Za to trzeba przyznać, że pozycja to nad wyraz klimatyczna i rzeczywiście czuć w niej atmosferę walki wywiadów – zwłaszcza niespodziewane zwroty akcji i twisty (ktoś ginie albo ląduje na innej planszy miejsca). Choć to bardziej atmosfera kina szpiegowskiego niż samego Estoril z 1942 roku.

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę

Dosyć ciekawym novum jest wykorzystanie mechaniki deck buildingu bez tasowania kart, gdzie co turę podejmujemy dramatyczną decyzję kogo porzucić, a kogo zostawić – pamiętając jednocześnie o potrzebie realizacji celów na koniec rozgrywki – one zdecydowanie dostarczają największe zdobycze punktowe. Zaniedbasz cele – pewna przegrana. Nie można też zapomnieć o specyficznym area control, gdzie dobre rozmieszczenie postaci pozwoli nam przejmować obszary z niższą numeracją (pierwsi aktywujemy swoje zdolności i np. zdążymy zabić przeciwnika nim on nas przeniesie do innego miejsca) albo po prostu wygrać przewagą wpływu potyczkę o pożądaną nagrodę.

Miasto Szpiegów: Estoril 1942 to tytuł z ciekawą mechaniką i jeszcze ciekawszą tematyką. Choć oczywiście można byłoby popracować nad regrywalnością i wydać tytuł z większym rozmachem (zdecydowanie większą liczbą elementów), to jako całość omawiana pozycja prezentuje się nad wyraz dobrze. Swoją ideą przypomina nieco Libertalię, w której też w specyficzny sposób zdobywamy i zarządzamy postaciami o odmiennych umiejętnościach. W gatunku gier szpiegowskich konkurencja jest niewielka, więc tytuł ma spore szanse przebić się do szerszego grona. Na pewno warto spróbować i nie zniechęcać się stosunkowo wysokim progiem wejścia. Polecam zwłaszcza miłośnikom nieobliczalnej, negatywnej interakcji.

Plusy:

  • klimat kina szpiegowskiego, a niekoniecznie Estoril z 1942 roku
  • pancerne wykonanie
  • fantastyczny design postaci
  • ciekawe połączenie mechanik area control i deck building
  • regrywalność (w tym dodatkowe warianty gry)…

Minusy:

  • … ale gra aż prosi się o zwiększenie liczby elementów (zwłaszcza postaci)
  • słaby projekt plansz miejsca
  • karta pomocy, która tłumaczy tylko ułamek specjalnych zdolności z gry
  • stosunkowo wysoki próg wejścia (mnóstwo ikon zdolności)

 

Dziękujemy wydawnictwu REBEL.pl za udostępnienie egzemplarza gry do recenzji.

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę
7.0
Ocena recenzenta
-
Ocena użytkowników
Średnia z 0 głosów
-
Twoja ocena
Mają na liście życzeń: 0
Mają w kolekcji: 0
Obecnie grają: 0

Dodaj do swojej listy:
lista życzeń
kolekcja
obecnie gram
Tytuł: Miasto Szpiegów: Estoril 1942 (City of Spies: Estoril 1942)
Typ gry: strategiczna
Projektant: Gil d'Orey, Antonio Sousa Lara
Ilustracje: Mihajlo Dimitrievski
Wydawca polski: Rebel.pl
Data wydania polskiego: 2016
Liczba graczy: od 2 do 4
Wiek graczy: od 10 lat
Czas rozgrywki: 45 - 60 minut
Cena: 139,95 zł



Czytaj również

Ragami
Gdy aniołowie rozwiązują ludzkie konflikty
- recenzja
Genesys: Krainy Terrinoth – Mniejsze zło
Pierwsze kroki wędrówek w mroku
- recenzja
Erpegowe polecajki 2023
Podręczniki pod choinkę
Gotyckie piekło na Wybrzeżu Mieczy
Przegląd polskiej linii wydawniczej D&D 5E
D&D: Xanathara przewodnik po wszystkim
Jest na czym zawiesić oko
- recenzja
Cytadela (nowa edycja)
Powrót klasyka
- recenzja

Komentarze


Jeszcze nikt nie dodał komentarza.

Komentowanie dostępne jest po zalogowaniu.