Glory: A Game of Knights

Rekonstruktorzy średniowiecza i zarazem założyciele wydawnictwa Strategos Games, Dominik 'Lir' Mucha i Marcin 'Wis' Wisthal, od kilku lat pracowali nad przeniesieniem rycerskiego żywota na planszę. W debiutanckiej produkcji przeznaczonej dla 2-4 graczy panowie zderzyli ze sobą eurogrę opartą na rozmieszczaniu pracowników i zarządzaniu zasobami z pojedynkami i turniejami rycerskimi. Glory zwróciło na siebie sporo uwagi, o czym świadczy chociażby uplasowanie się w Top-20 najbardziej oczekiwanych gier roku według użytkowników serwisu BoardGameGeek. Niebawem twórcy będą mogli skonfrontować projekt z zainteresowaniem planszówkowiczów, bo już 2 kwietnia w serwisie Zagramw.to rozpocznie się kampania crowdfundingowa polskiej edycji, zaś niedługo potem Strategos Games ruszy na podbój Kickstartera.

Pod wieczkiem znajduje się sporo elementów (pełna lista), w tym blisko 20-stronicowa instrukcja. Nie miejcie jednak obaw – wystarczy rozegrać parę rund, by w kolejnych rozgrywkach do zasad zaglądać tylko okazyjnie. Całość zostanie jeszcze poddana liftingowi, ale już jako zaawansowany prototyp Glory prezentuje się bardzo ładnie. Rycerskie potyczki zwizualizowali Jarosław Nocoń (K2, Slavika) i Tymoteusz Chliszcz (Waste Knights: Second Edition). Wzrok przykuwają przede wszystkim pogodne i nasycone barwy wylewające się z komponentów. Krótko pisząc, stylistyka odmalowuje romantyczną wizję średniowiecza, donośnych czynów rycerzy i pięknych dam, a z racji na trwające prace finalny produkt powinien być jeszcze ładniejszy.

Podczas przygotowania rozgrywki dostajemy dwie karty startowe – podstawową i zaawansowaną – i wybieramy jedną z nich. Różnica między nimi sprowadza się do początkowych zasobów oraz przychodu odnotowywanego w trakcie gry. Drugą ważną decyzją jest tryb wariant zabawy – jeden z nich umożliwia pojedynki tak z rycerzami stworzonymi przez autorów, jak i innymi graczami, podczas gdy drugi wyklucza bezpośrednie starcia między graczami.

Gdzie się podział giermek?

Pojedyncza partia trwa trzy rundy, w których uczestnicy rywalizują o zdobycie jak największej liczby punktów chwały. Na początku każdej rundy uczestnicy kolejno rozmieszczają po jednym z sześciu swoich pionków na różnych miejscach planszy i wykonują akcje przypisane do tychże pól. Wśród zagrań z limitem slotów na pionki mamy Trening, Modlitwę i Zaciągnięcie się do armii, zapewniające kolejno 3 znaczniki siły, 3 wiary lub 3 srebra, czyli tutejsze zasoby.

Pozostałe akcje mogą być wykonywane wielokrotnie przez różnych rycerzy. Poza Indywidualnym treningiem (+2 siły) i Zleceniami (+2 srebra), gracze mogą udać się na Plac targowy, by zaopatrzyć się w wytrzymalszą zbroję lub sprawniejszego rumaka, albo zaskarbić sobie przychylność Pomocników, co gwarantuje natychmiastowe lub późniejsze bonusy, np. punkty chwały, przerzuty kości, osłabienie rywala oraz Relikwie. To jeszcze nie koniec akcji, gdyż młodzi rycerze mogą pobrać kartę Tytułów z indywidualnym celem, którego spełnienie przyniesie jeszcze więcej chwały. Ponadto możliwe jest przesunięcie się na Torze Inicjatywy, aby rozpocząć kolejną rundę przed konkurentami. Na planszy mamy jeszcze kilkanaście kart Zadań podzielonych na Targ, Wyzwania i karty Romansu. Podejmując się Zadań, gracz dociąga dwie dowolne karty, które będzie mógł wykorzystać w kolejnym etapie gry. Ostatnią już opcją w tej fazie jest Zgłoszenie się do turnieju rycerskiego, czyli dania głównego serwowanego na końcu rundy.

Gdy wszystkie pionki zostaną już ulokowane na planszy, nadchodzi czas na zagrywanie kart Zadań. Romanse z pięknymi damami zapewnią podarki albo zwiększą naszą chwałę, Targ pozwoli zatrudnić Pomocników, zaś w ramach Wyzwań staniemy do walki ze wskazanym na karcie rycerzem. W kolejnym kroku należy zabrać z planszy wszystkie pionki, wymienić pulę potencjalnych Pomocników oraz kart Zadań i pobrać zasoby (siła, wiara i srebro) wynikające z karty startowej.

Potem przechodzimy do najciekawszej części rozgrywki – turnieju! Część pól w każdej rundzie zajmują przeciwnicy, których pozycja na drabince jest determinowana przez losową kartę Turnieju. Gracze rozmieszczają tarcze ze swoim herbem, wypełniając najniższy szczebel drabinki, a na ewentualne puste pola należy wyłożyć kolejnych rycerzy "z gry". Jako że pojedynki to swego rodzaju gra w grze, po szczegóły odnośnie ich rozstrzygania zapraszam do ramki. Po wyłonieniu zwycięzcy, dochodzi do powtórnego zagrywania kart Zadań (Romansów, Wyzwań itd.), po czym rozpoczyna się druga runda.

Zaprawieni w boju

Walka to zdecydowanie najbardziej angażujący fragment gry. Tym bardziej warto podkreślić, że nie ogranicza się on do radości po szczęśliwym rzucie czy salwy narzekań na skutek przegranego starcia. Autorzy zapewnili sporo rozwiązań pozwalających na modyfikowanie rzutów, które znajdą się w naszym arsenale dzięki przygotowaniom poczynionym w poprzednich fazach. W trakcie pojedynków liczy się każda przewaga, czy to żwawszy koń, czy mniej wysłużona zbroja. Warto nabrać także tężyzny fizycznej, bo bez czerwonych kości turniejowa kariera nie potrwa zbyt długo, i zadbać o wsparcie opatrzności. W pierwszych rozgrywkach łatwo o błędy wynikające ze zbyt optymistycznej oceny własnych szans w walce, lecz szybko uczymy się mierzyć siły na zamiary i z szacunkiem podchodzić do bojów z największymi sławami rycerskiego świata.

Część rycerska sprawdza się świetnie, a jak w stosunku do niej wypada reszta zabawy? W Glory sprawnie wprowadzono zarówno rozmieszczanie pracowników, jak i kilka pomniejszych rozwiązań, bowiem w poza pojedynkami i indywidualnymi celami jest jeszcze sporo innych sposób na gromadzenie punktów chwały. Nie zdziwcie się zatem, kiedy będziecie mogli zdobyć dodatkowe oczka za skompletowanie zestawu kart Zadań, Pomocników czy trudno dostępnego rynsztunku najwyższej próby. Krótko pisząc, początkowe fazy prócz przygotowania do turniejów pozwalają na ciułanie punktów, dzięki czemu o końcowy triumf mają okazję rywalizować także gracze bez spektakularnych sukcesów na arenie. Jednakże warto mieć na uwadze, że obranie takiej ścieżki czyni zabawę bardziej wymagającą.

O ile w walkach interakcji jest sporo, chyba że gramy w wariancie pozbawionym bezpośrednich starć, tak w pozostałych fazach jedynie pośrednio wpłyniemy na poczynania współgraczy. Tylko parę pól z akcjami da się zablokować przed zakusami rywali, a i tak na planszy znajdują się ich odrobinę mniej profitowe, za to nielimitowane odpowiedniki. Nie ma więc wyścigu o srebro czy wiarę, chociaż w przypadku rekrutacji Pomocników pośpiech bywa wskazany. Do tej części rozgrywki wkrada się monotonia, ponieważ każdorazowo wykonujemy podobne działania i kołderka jest w tym przypadku za długa. Dylematy pojawiają się głównie przy wyborze Pomocników i Zadań. Odgrywa to rolę przy skalowaniu, bo choć Glory sprawdza się w różnych konfiguracjach, tak w duecie najrzadziej pojawiają się rozterki.

Warty podkreślenia jest także czas zabawy. Niektóre akcje oraz pojedynki z predefiniowanymi rycerzami można rozgrywać równocześnie z innymi graczami, dzięki czemu pojedyncza rozgrywka w większej grupie zamyka się w 1,5-2 godziny, zaś dwuosobowa nawet w mniej niż godzinę.

Glory: A Game of Knights to ciekawy kazus gry jednocześnie wymagającej i prostej w swej naturze. Pierwsze chwile mogą zniechęcać mniej zaawansowanych graczy, bo instrukcja obfituje w zasady, jednakże prędko reguły stają się klarowne, a rozgrywka płynna i emocjonująca dzięki absorbującym walkom. Pozostaje wypatrywać kampanii na Zagramw.to!

Plusy:

• zgrabnie wplecione i emocjonujące pojedynki
• wyraźna nuta rycerskiej atmosfery
• turniejowe warianty
• przystępne zasady pomimo obszernej instrukcji
• miła dla oka estetyka

Minusy:

• monotonia w rozstawianiu pracowników
• "na dzień dobry" sporo tekstu

Dziękujemy wydawnictwu Strategos Games za udostępnienie prototypu na potrzeby artykułu.