Chupacabra: Przetrwaj noc

Chupacabra jako miejska legenda z Teksasu przedstawia nam stwora, który wygląda trochę jak krzyżówka czerwonookiego gada z psem dingo. Podobno wysysa również krew z kur i kóz. Dziwnym zbiegiem okoliczności stało się to, że w grze kościanej Chupacabra: Przetrwaj noc chodzi dokładnie o to samo.

Za jakże "skomplikowaną" mechanikę gry odpowiedzialne są aż trzy nic do tej pory nieznaczące w świecie planszówkowym persony. David Blanchard, Brian Frodema oraz John Jacobsen nie stworzyli wcześniej nic o czym mówiłby  portal BGG.  Za grafikę w grze odpowiedzialny jest natomiast Alex Fernandez, o którym wiemy tyle, że jest odpowiedzialny za Munchkinowe Duck of Doom i Duck of Gloom.

W tubie znajdziemy dwadzieścia cztery świecące w ciemnościach kości. Co prawda rzucają one tajemniczy blask, ale grać nimi w absolutnej ciemności po prostu się nie da. Przynajmniej starszym osobom, ze zniszczonym od patrzenia w monitor wzrokiem jest ciężko. Wszystkie kości są identyczne. Posiadają symbol Chupacabry, kury, dwóch kur, dwukrotny symbol kozy oraz krowę. Każdy z graczy otrzymuje sześć kości, a grę rozpoczyna ten, kto najlepiej udaje pisk Chupacabry. 

W trakcie gry staramy się zabrać wszystkie kości przeciwników. Tak naprawdę nie jest to zależne ani trochę od nas, a od rzutów kośćmi. My decydujemy tylko o tym, ile, jakich i komu kości zabierzemy. W praktyce wygląda to tak, że po rzucie grupujemy kości w stada, czyli mamy do czterech grup kości po kilka sztuk. Chupacabry, tu nowość, to też zwierzęta stadne, atakujące stada innych zwierząt. Zaatakować można tylko wtedy, gdy jesteśmy w stanie zeżreć całe stado. Znaczy zabrać wszystkie kości danego rodzaju. Więc jeśli jemy kozy, to musimy mieć czym je zjeść. W taki sposób jeden czerwonooki stwór może zjeść dwie kury, kozę i jakkolwiekby to nie brzmiało, pół wołu. Oczywiście można też zabrać dowolny mnożnik tych cyfr. Jeśli przeciwnik ma cztery kury wystarczy wysłać na polowanie dwie Chupacabry. Sytuacja ma się nieco inaczej, gdy na wszystkich kościach jednego z graczy wypadną same Chupacabry. Wtenczas wpadają one w szał i pochłaniają dowolne stado przeciwnika, niezależnie od jego liczebności. Ta zasada działa nawet w przypadku, kiedy atakujący rzuca tylko jedną kością. 

Podsumowanie

Chupacabra: Przetrwaj noc to złośliwa gra wypchana negatywną interakcją niczym indyk na amerykańskie święto Dziękczynienia Zapewniła nam wiele godzin wspaniałej zabawy z bluzgami w tle. Oczywiście nie można w nią grać z ludźmi nieumiejącymi przegrywać i nie mającymi do siebie dystansu, gdyż spowoduje to tylko negatywne rozpatrzenie kolejnego zaproszenia na kawę. Jak już wcześniej wspomniałem, wszystko zależy od rzutów świetnie wykonanymi, prawie świecącymi kośćmi. Oczywiście najlepiej, gdy wszystkie kości są w użyciu. Można dowolnie wybierać cel ataku, a im złośliwiej, tym lepiej. Dlatego moim zdaniem rozgrywka dwuosobowa nieco mija się z sensem. To wszystko, co wypisałem wyżej, wpływa bardzo fajnie na mroczny klimat rozgrywki. Złośliwość, nieprzewidywalność kości, ich wykonanie. Naprawdę szkoda, że symbole na nich nie są na tyle duże lub wyraźne, by dało się je odczytać w ciemności z drugiego końca stołu. Wtedy graczom nie brakowało by do szczęścia nic, poza świecą na stole.

Plusy:

• świetne wykonanie
• mroczny klimat
• negatywna interakcja przepełniona złośliwością

Minusy:

• traci urok w rozgrywce dwuosobowej

Dziękujemy wydawnictwu Black Monk za udostępnienie gry do recenzji.