Architekton

Wśród ożywionych dysput filozoficznych o naturze świata, wśród gajów oliwnych wyrastały w starożytnej Grecji miasta budowane w różnych stylach architektonicznych: czy to w jońskim, czy to w korynckim lub doryckim, które stanowią podwaliny późniejszej architektury europejskiej. Wspaniałe świadectwa dawnej świetności możemy obserwować do dzisiaj. Stały się one nie tylko natchnieniem dla późniejszych architektów, ale także dla twórców gier planszowych. Jedną z nich jest przeznaczona dla dwóch osób gra kafelkowa Architekton, w której gracze stają się tytułowymi architektami starającymi się ukształtować najpiękniejszą okolicę starożytnej Grecji. Pudełko w wymiarach 20x14 cm, zawiera 24 kafelki okolicy, 22 budynków, 24 drewniane domki oraz 8 żetonów punktów. Żetony wykonane są bardzo porządnie, z grubego materialu, a i do drewnianych domków nie można mieć żadnego zarzutu. Całość wygląda estetycznie i robi pozytywne wrażenie. Instrukcja gry to zaledwie dwie strony lektury, w sumie kilka minut czytania. I nawet jeśli pojawią się wątpliwości odnośnie zasad, to pierwsza rozgrywka rozwiewa je bezpowrotnie. Przygotowanie do gry jest błyskawiczne. Należy posegregować żetony na wymienione wyżej budynki oraz okolice i uformować z nich dwie talie. Następnie po cztery kafelki odkłada się na bok; stają się one rezerwą skorzystanie, z której będzie oznaczało zbliżający się koniec gry. Kolejnym krokiem jest wyłożenie po trzy kafelki budynków i okolicy na stół - ta pula nazywana jest "stosem". Ostatnim krokiem w przygotowaniach gry jest wyłożenie dwóch startowych kafelków okolicy. Powyższy opis może wydawać się zagmatwany, jednakże już podczas drugiej partii przygotowania do rozgrywki zajęły niecałe 5 minut. Mając przygotowany antyczny plac budowy, gracze rozpoczynają właściwą rozgrywkę. Każda osoba wykonuje swój ruch, na który składa się pobranie ze stosu w sumie dwóch kafelków i dołączenie ich do tych już wyłożonych na stole (w przypadku pierwszego gracza dołączenie ich do startowych kafelków okolicy). Kafelki mogą być wyłożone w dowolnej konfiguracji: budynek i okolica, dwa budynki, dwie okolice. Wyłożone kafelki muszą przylegać przynajmniej jednym bokiem do znajdujących się na stole, a ich typ terenu musi być zgodny. A te typy okolicy to: woda, las, pole, ziemia. Zabronione jest wykładanie kafelków w ten sposób, żeby stykały się jedynie rogami. W sytuacji, w której wykładany kafelek styka się dwoma lub nawet trzema które znajdują się już na stole, przynajmniej jeden z boków musi zgadzać się pomiędzy tym wykładanym, a tym już wyłożonym. Jeśli zagrywamy kafelek budynku, to dodatkowo oznaczamy go drewnianym domkiem w naszym kolorze. I tu dochodzimy do serca rozgrywki. W grze nie chodzi tylko o proste wyłożenie kafelka na stół, ale przede wszystkim o dopasowanie budynku do otaczającej scenerii lub o zadbanie, aby sceneria była dopasowana do budynku. Tylko bowiem budynek umiejscowiony w zgodnej z czterech stron okolicy zapewnia nam punkt. Jeśli zaś jedna ze stron nie zgadza się, tracimy punkt, jeśli nie zgadzają się dwie okolice tracimy dwa punkty, przy trzech – trzy. Gracz, który nie może oddać punktu automatycznie przegrywa. Ten negatywny efekt można zmniejszyć o jeden punkt poprzez usunięcie naszego domku, który został wyłożony na kafelku budynku. Ale tu należy wykonać chłodną kalkulację, o czym jeszcze napiszę. Wracając do wykładania kafelków… Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że każdy z graczy zagrywa kafelki w swoim rytmie aż do wyczerpania puli. Otóż nie, wielokrotnie obszary okolicy zazębiają się wzajemne i zagranie okolicy może jednemu z graczy dać punkty, drugiemu zaś zabrać lub zgoła wyczyścić obszar gry z jego budynków. Ten element wzajemnego szkodzenia sobie daje naprawdę mnóstwo frajdy i bardzo podnosi przyjemność z gry. Rozgrywka trwa do momentu aż talia budynków lub okolicy ulegnie wyczerpaniu i użyta zostanie rezerwa. Wówczas następuje ostatnia tura i podliczanie punktów. Podliczanie punktów jest bardzo proste. Gracze zachowują te punkty, które już zdobyli. Dodatkowo każdy z graczy otrzymuje punkty za najdłuższy ciąg połączonych ze sobą ukośnie domków (nie kafelków budynków). Przelicznik wynosi jeden punkt za jeden domek, czyli za pięć domków połączonych ze sobą w ten sposób gracz otrzymuje pięć punktów. Ale żeby nie było za łatwo należy uwzględnić dwa czynniki: po pierwsze, już na początku punktowania z planszy zdejmowane są domki, które przylegają tylko do jednego lub dwóch kafelków okolicy. Po drugie w tym momencie daje nam znać o sobie decyzja podjęta w sytuacji opisanej w poprzednim akapicie. Jeśli przeciwnik nas zablokował swoim kafelkiem okolicy i zdecydowaliśmy się poświęcić domek zamiast punktu, to teraz nasz ciąg komunikacyjny może okazać się przerwany, a co za tym idzie nasza zdobycz punktowa może być o wiele niższa, aniżeli uprzednio poświęcony punkcik. Podliczenie punktów także jest błyskawiczne, a jedyne co troszkę irytuje, to nie wiedzieć czemu w pudełku gry znajdziemy za małą liczbę żetonów punktów, w rezultacie czego ostateczne podliczenie odbywa się w pamięci. Czy mając na rynku gier do wyboru kilka gier kafelkowych z Carcassonne na czele warto zainwestować w Architektona? Moim zdaniem, jak najbardziej. Co prawda, Carcassone to tytuł o wiele bardziej rozbudowany, z szeregiem dodatków do wyboru, ale i Architekton ma swoje niepodważalne zalety. Wśród nich należy wymienić błyskawiczny czas rozgrywki z niemniej błyskawicznym przygotowaniem gry oraz podliczeniem punktów. Czas niezbędny do rozegrania jednej partii podany na pudełku, czyli 45 minut, należy uznać za mocno przesadzony. Jest to przyjemna gra, w którą można zagrać jeśli mamy bardzo niewiele czasu, na przykład wieczorem po całym dniu pracy. Fakt, iż do gry nie ukazały się żadne rozszerzenia jest atutem tego tytułu. Nikogo nie korci, aby kupować coraz to nowe dodatki, które wydłużą czas rozgrywki oraz zajmą jeszcze więcej miejsca na stole, a to z kolei sprawia, że jest to idealna gra na wyjazd weekendowy czy wakacyjny. Warto zaznaczyć, iż ośmioletnie dziecko może z powodzeniem grać w ten tytuł. Zawartość pudełka można spakować do plecaka, a opakowanie zostawić w domu. I ostatnia zaleta tego tytułu to jego koszt. O ile sugerowana cena detaliczna była jeszcze jakiś czas temu za wysoka jak na zawartość pudełka, sięgała bowiem powyżej 50 złotych, to obecnie ten tytuł można nabyć w wielu sklepach za 20-30 złotych, tak więc jest to koszt prawie żaden, a zabawy całkiem sporo. Czy można się do czegoś przyczepić? Z całą pewnością nie jest to gra na długie wieczory, tylko przerywnik. Można zarzucić, że tematyka jest tylko pretekstem. Równie dobrze moglibyśmy stawiać pałace hinduskich władców czy piramidy Majów, aczkolwiek w mojej opinii kwestia wykorzystanego tematu ma w tym przypadku drugorzędne znaczenie. Także ilość oferowanych taktyk jest nieduża. Tak naprawdę są dwie: spokojna rozbudowa i dbanie o właściwy rozwój naszej okolicy lub skoncentrowanie się na przeszkadzaniu przeciwnikowi i próba pozbawienia go domków, tak aby jego zdobycz punktowa była żadna lub tylko minimalna. Gra otrzymuje ode mnie mocne 7. Nie jest to tytuł na miarę gry roku ani tytuł, o którym będziemy myśleli dniami i nocami. Nie znajdziemy tu olśniewających taktyk i związanych z tym trików. Ale jest to niewątpliwie solidna gra, która jest doskonałym uzupełnieniem kolekcji i w swoim obecnym przedziale cenowym po prostu zasługuje, aby ją mieć na półce i co i rusz w nią zagrać. Plusy:

• błyskawiczne przygotowanie i rozgrywka
• estetyczne i bardzo poręczne wydanie
• obecnie do nabycia w bardzo niskiej cenie

Minusy:

• raptem dwie możliwe taktyki
• tematyka ma niewiele wspólnego z grą

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę