Omon Ra i inne opowieści

Tytuł: Omon Ra i inne opowieści (Omon Ra, Żełtaja strieła, Zatwornik i Szestipałyj)
Autor: Wiktor Pielewin
Tłumaczenie: Ewa Rojewska-Olejarczuk
Wydawca: W.A.B.
Miejsce wydania: Warszawa
Data wydania: 8 marca 2007
Liczba stron: 304
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Format: 125 x 195 mm
Seria wydawnicza: Don Kichot i Sancho Pansa
ISBN-13: 978-83-7414-290-8
Cena: 34,90 zł

Trzy utwory, które uczyniły Pielewina gwiazdą literatury rosyjskiej i przyniosły mu międzynarodowe uznanie: minipowieści Omon Ra i nagrodzona rosyjskim Bookerem Żółta strzała oraz opowiadanie Samotnik i Sześciopalcy z debiutanckiego tomu Sinij Fonar' (Niebieska latarnia), także uhonorowanego tą najważniejszą w Rosji nagrodą literacką.

Omon Ra łączy zaprawioną czarnym humorem opowieść o dorastaniu w świecie absurdu i grozy ze zjadliwą satyrą na propagandę sukcesu czasów Breżniewa. Bohater, który od dzieciństwa żył marzeniem o podboju kosmosu, ku swej wielkiej radości trafia na tajny kurs dla kosmonautów. Tam dowiaduje się, że radziecki program kosmiczny jest taką samą mistyfikacją, jak syberyjskie próby nuklearne, w rzeczywistości polegające na równoczesnych podskokach dwóch milionów więźniów politycznych.

Żółta strzała to nazwa pociągu, który nie ma początku, końca ani przystanków i pędzi prosto ku przepaści. W wagonach toczy się normalne życie, a pasażerowie wierzą, że na zewnątrz zieje pustka i niebyt.

Zaskakująca antyutopia Samotnik i Sześciopalcy opowiada o społeczności żyjącej w nieustannym strachu, na niegościnnej, pustynnej ziemi, w świetle kilkunastu słońc, które co jakiś czas niespodziewanie gasną. Okazuje się, że ten lud o ciekawych wierzeniach i bogatej tradycji nie zamieszkuje żadnej odległej planety, ale nasze własne podwórko.

"Pielewin pochyla się w przeszłość, aby ucałować dłoń Bułhakowa. Podobnie jak autor Mistrza i Małgorzaty, wykorzystuje groteskę do zobrazowania nieprawdopodobieństw, które nas otaczają. A przy okazji wprowadza nas w XXI wiek."


"Omon Ra wpisuje się w tradycję podszytej absurdem rosyjskiej satyry. Gdyby Gogol, Bułhakow bądź Wojnowicz kiedykolwiek podjęli temat radzieckiego programu kosmicznego, z całą pewnością podążyliby tropem fantastycznej, pielewinowskiej dekonstrukcji paradoksów radzieckiego komunizmu."


Artyzm Pielewina kryje się w łatwości, z jaką ten autor przechodzi od przepełnionego absurdem "realizmu" do brawurowych i lirycznych medytacji.