Okugisho

Tajemnice strategii

Autor: David 'kabuki joe' Duerschlag

Okugisho
Realista Samuraj W zeszłym roku japoński kanał telewizyjny NHK nadawał jednoroczny serial o jednym z największych generałów epoki Sengoku. Mowa o niejakim Yamamoto Kansuke. Bohater filmowy zaczynał swoją karierę pod nazwiskiem Ohbayashi. Dopiero po zmianie nazwiska malutka iskierka błysnęła mi w głowie. Przekopałem stos moich nieprzeczytanych książek i znalazłem jego dzieło. Niewielki poradnik pana Yamamoto nosi tytuł Okugisho - Sztuka wysokiej strategii, a ten mały artykuł ma być jego streszczeniem Pan Yamamoto zaczyna książkę bardzo sucho. Zaraz w wstępie wymienia strukturę i liczebny podział armii. Nie tracąc więcej czasu na żonglowaniu liczbami przechodzi natychmiast do swoich źródeł. Fundamentem Okugisho są trzy stare (prawdopodobnie importowane z Chin) traktaty o strategii oraz wiedza i doświadczenie własne autora. Poradnik Yamamoto dzieli się na pięć części: Ganryu - Strategia W pierwszym rozdziale Kansuke opisuje ogólne cechy strategii. Czytamy tutaj o jej chińskich korzeniach oraz o jej nauczaniu. Mistrzowie strategii powinni być bardzo wszechstronni władając różnymi rodzajami broni. Autor doradza strategom, aby cały czas uczyli się używając wszystkich zmysłów. Przemyślana strategia powinna być też odpowiednio ukryta lub zamaskowana przed przeciwnikiem. Okugisho porównuje strategię z medycyną - dobrze użyta ratuje życie, a jej złe użycie zabija. Rozdział zamykają przykłady użycia broni w trzech wielkich religiach Dalekiego Wschodu. Zu - Technika Największy rozdział książki opisuje techniki, którymi samuraj może się posłużyć. Każda z nich jest opisana z dodatkiem ilustracji.Kanske przedstawia nie tylko miecz samurajski, ale zatrzymuje się też dłuższy czas przy władaniu lancą yari i kijem bo. O arkebuzie teppo oraz łuku znajdujemy tylko małe wzmianki. Ostatnie rozdziały kiążki omawiają sytuacje, w których dochodzi do walki. Kansuke opisuje z trzech różnych punktów widzenia oraz podaje wartościowe porady dla wojowników. Jinri - Rozum i duch - te dwa słowa są centralnym askpektem stratega i jego sztuki. Rozum stratega ma mieć większą wagę od silnego ciała, aby móc ocenic przeciwnika i podjąć odpowiednie działania prowadzące do zwycięstwa. Zarówno Sun Tsu jak i Yamamoto podkreślają wartość obserwacji wroga. Kansuke opisuje dodatkowo jak zwalczać wielu przeciwkików na raz i jak zachowywać się podczas bitwy. Specjalne rady daje do innych niecodziennych sytuacji, jak np. atak na leżącego przeciwnika. Chiri - Teren Teren to jeden z najważniejszych aspektów planowania walki. Yamamoto opisuje krótko i zwięźle wiele typów terenu i możliwości walki na nich. Poza terenami naturalnymi wymienione są opisy walki w terenie zabudowanym i we wnętrzach domów. Atakom na fortyfikacje zamku i walce o bramę autor poświęca krótkie opisy, jak i kilka wskazówek na temat potyczek Tenri - Cykl natury Poza duchem walki oraz terenem, Kansuke spogląda na walkę pod kątem pogody i pory roku. Jego porada jest bardzo zadziwiająca - Kanske proponuje kampanie jesienne oraz zimowe i poleca unikanie walki w innych porach roku. Walczący powinien trzymać wszystkie aspekty pogody za swoimi plecami. Słońce, księżyc oraz wiatr pomagają lepiej ustawionemu samurajowi. Znajdziemy tu też dramatyczny przypisek o walce w wichurze i podczas błyskawic, gdzie samuraj powinien zachować spokój, gdyż nie ma na ten aspekt natury najmniejszego wpływu. Kanske zamyka książkę zakazem wiary w zabobony i zachęceniem rozwoju własnych oryginalnych i kreatywnych taktyk. Okugisho jest małym zręcznym kompendium dla samurajów. Niestety, tytuł mówiący o strategii mija się z esencją tekstu. Kanske opisuje wiele sytuacji walki wręcz ,czyli jest to książka o taktyce walki samurajskiej. Fakt ten podkreśla duży rozdział technik i mnóstwo ilustracji. Mowa jest tylko o jednym wojowniku lub o małych ich grupach. Tekst jest napisany przez człowieka trzeźwo myślącego, a w niektórych akapitach bije odrobina chłodu i pogardy wobec śmierci. Autor podkreśla racjonalne myślenie oraz dystansuje się od praktyk wróżby. Arkebuz teppo jest wymieniony jako broń bez jej oceny moralnej. Wielu samurajów gardziło arkebuzami i uważało je za broń niehonorową. Okugisho nie jest poradnikiem dla honorowego wojownika. Książka ta jest raczej przeciwwagą do traktatu Bushido pana Nitoby. Jak inne historyczne dzieła, Okugisho nie ma bezpośredniej przydatności w graniu L5K. Książka jest jednak dobrym źródłem natchnienia dla gry samurajem efektywnym i pomysłowym o przeciętnym honorze. Mistrz gry dostaje poza tym kilka interesujących faktów historycznych jak zawartość strzał wzniecających ogień, donośność łuku czy używanie sake i rośliny ingwaru w walce. Pan Wick przeniósł wiele elementów kultury dalekowschodniej do Rokuganu. Dzieła panów Miyamoto Musashiego oraz generała Sun Tsu są przetransformowane do świata L5K. Jeden ze znanych traktatów rokugańskich, który nie ma jednoznacznego odpowiednika w naszym świecie, to Dowodzenie Akodo Jednookiego. Po przeczytaniu Okugisho można sobie wyobrazić pana Akodo Jenookiego jako Yamamoto Kansuke. Historyczny Kanske był świetym strategiem, był kulawy ... i miał tylko jedne oko.