Zabójczyni i władca piratów

Na gruncie fabularnym w Zabójczyni i władcy piratów dzieje się niewiele. Szesnastoletnia Calaena jest protegowaną Arobynna Hamela, Króla Zabójców. Pewnego dnia zostaje wysłana przez mentora z misją na odległą wyspę będącą siedzibą władcy piratów. Szybko staje się jasne, że charakter jej zadania jest zupełnie inny niż początkowo zakładała, a na domiar złego okazuje się, że w grę wchodzi handel niewolnikami. Dziewczyna postanawia przeciwdziałać haniebnemu procederowi... Zabójcy także mają swój honor, a Calaena jak nikt inny rozumie, przez co przechodzą zniewoleni ludzie.

Sarah J. Maas zaserwowała nam prostą historię z niezbyt skomplikowaną intrygą, która na szczęście okraszona została barwnymi opisami, żywymi dialogami, dynamicznymi pościgami i pojedynkami. Niby nie ma się do czego przyczepić, lecz nie jest to dzieło wybitne. Ot – łatwy w odbiorze zabijacz czasu. Nie byłoby w tym nic wartego większej uwagi, gdyby nie fakt, że na wyspę piratów udał się również Sam – tajemniczy przyjaciel i towarzysz Calaeny, za którym tęskniła w Szklanym tronie. Łatwo zauważyć, że nowela ma za zadanie pokazać czytelnikowi punkt zwrotny w ich relacjach, co z pewnością będzie dużą gratką dla wszystkich fanów królewskiej zabójczyni.

Zabójczyni i władca piratów skupia się głównie na tej jednej misji, nie wyjaśniając zbyt wielu szczegółów dotyczących bohaterki – te wszystkie informacje otrzymaliśmy już w Szklanym tomie. Kreacja Calaeny nie stanowi żadnej niespodzianki – dziewczyna jest dokładnie taka, jak można by się spodziewać, znając jej zachowanie z powieści. Jest krnąbrna, uparta, próżna i przeświadczona o swojej wyjątkowości. W nowelce podkreślono wszystkie te cechy, za które jedni czytelnicy uwielbiają zabójczynię, a inni najchętniej sprawiliby jej porządne lanie. Właśnie za tę spójność obrazu autorce należy się głęboki ukłon. Zbyt często można spotkać się z sytuacją, gdy autor postanawia poprawić pewne mankamenty swoich bohaterów i w efekcie powstają postacie jak po lobotomii lub praniu mózgu, w niewielkim stopniu przypominające samych siebie z pozostałych części cyklu. Tutaj mamy sytuację wręcz odwrotną – pewne cechy dziewczyny są zaakcentowane, z wyraźnym wskazaniem, że mogą one być przyczyną przyszłej porażki zabójczyni.

Warto powiedzieć kilka słów o Samie. Jako że wszystkie wydarzenia obserwujemy z perspektywy Calaeny, również on przedstawiony jest z jej punktu widzenia. A dziewczyna docenia jego umiejętności i doświadczenie, lecz nie darzy go zbytnim zaufaniem, widząc w nim konkurenta o względy Arobynna. Autorka nie ukazała motywów postępowania chłopaka, nie wiadomo również jakie uczucia żywi on względem Calaeny, dlatego też trudno jednoznacznie ocenić tę postać. Należy się z tego tylko cieszyć, gdyż między innymi na przykładzie kreacji tej postaci można stwierdzić, iż Sarah J. Mass znacznie poprawiła i rozwinęła swój warsztat pisarski. Wykreowani przez nią bohaterowie nie są już ani tak jednoznaczni, ani szablonowi jak w Szklanym tomie, a ich zachowanie nie jest oczywiste. Dotyczy to zresztą nie tylko Sama, ale również władcy piratów Rolfe'a, który – mimo zdecydowanie negatywnego charakteru – jest dość interesującą postacią.

Dużą zaletą noweli są również wspomniane wcześniej opisy. Tropikalny klimat wyciąga z bohaterów siły, zapachy portu mieszają się z charakterystyczną wonią morza i ryb, tawerny są pełne krzyków, bójek i alkoholu, a mroczne zaułki kryją w sobie niebezpieczne niespodzianki – oto wyspa piratów. Przedstawiona barwnie i szczegółowo, chwilami wręcz filmowo, co robi duże wrażenie szczególnie przy opowieści o tak niewielkich rozmiarach. Już w Szklanym tomie było widać, że Sarah J. Maas ma rzadką umiejętność przelania swojej wizji na papier w sposób plastyczny i przemawiający do wyobraźni czytelnika, a Zabójczyni i Władca piratów tylko potwierdziła te obserwacje.

Czy warto sięgnąć po przygody zabójczyni? To zależy. Jeśli czytałeś Szklany tron i przypadł ci do gustu nie będziesz zawiedziony również tą pozycją, a może cię ona nawet pozytywnie zaskoczyć. Jednak jeśli nie znasz powieści, ta historia może być dla ciebie zbyt epizodyczna i za mało rozbudowana pod względem charakterystyki postaci.