Wiedźmy Kijowa. Miecz i krzyż

Trzy młode kobiety, mieszkanki współczesnego Kijowa, przypadkiem otrzymują w spadku moce po zmarłej czarownicy. Nieśmiała studentka historii Masza, ekscentryczna i trochę szalona artystka Dasza oraz zimna i wyrachowana bizneswoman Katia, zostają wybrane na nowe strażniczki miasta, wiedźmy Kijowice, których zadaniem będzie pilnowanie delikatnej równowagi między światłem a mrokiem. Początkowo nieufne i dość sceptycznie nastawione do całej sytuacji dziewczyny, stają w obliczu rzeczy wykraczających poza granice racjonalnego rozumowania i zaskakująco szybko odnajdują się w nowej rzeczywistości. Kiedy wokół nich zaczynają gromadzić się mroczne moce a w mieście dochodzi do serii krwawych morderstw, okazuje się, że dziewczyny muszą szybko dorosnąć do nowej roli obrończyń miasta, zapomnieć o pragnieniach serca i dobrej zabawie oraz zapłacić cenę za otrzymaną moc... cenę którą może być ich życie lub wszystko w co wierzą i co kochają.

Fabuła Wiedźm Kijowa w dużej mierze skupia się na poczynaniach trzech głównych bohaterek, które odkrywają nowy nieznany im świat tajemnych mocy, uczą się z nich korzystać oraz powoli wypracowują swój własny kodeks moralny. Dziewczyny uczą się latać na miotle, odprawiają magiczne rytuały, warzą mikstury, rzucają klątwy oraz uroki i powoli, czasami nieświadomie, a czasami z pełną premedytacją przekraczają dotąd nieprzekraczalne granice. Każda z nich inaczej podchodzi do otrzymanych zdolności i możliwości jakie dają: jedna widzi w nich szansę na odkrywanie wcześniej niedostępnych tajemnic ukochanego Kijowa, druga chce dzięki nim przeżywać przygody i korzystać z życia pełnymi garściami, zaś trzecia postrzega je jako narzędzie do wyeliminowania przeciwników. Dopiero z czasem uświadamiają sobie, że ich moc wiąże się z dużą odpowiedzialnością i że wszystko w życiu ma swoją cenę. Nadchodzi koniec zabawy, a zaczyna się wyścig z czasem, w którym dziewczyny stają przeciwko czemuś nadnaturalnemu, nienazwanemu i bezwzględnemu, bez skrupułów zabijającemu niewinne ofiary. Wtedy rozpoczyna się druga część powieści – bardziej mroczna, tajemnicza i trochę bardziej zawiła. Sekrety z przeszłości domagają się wyjawienia, dawno zmarli artyści przemawiają słowami swoich ponadczasowych dzieł... i nie tylko. Fakty historyczne, symbole i przypowieści religijne oraz ludowe bajania mieszają się ze sobą nabierając zupełnie nowych znaczeń.

Akcja powieści jest głęboko osadzona w historii i folklorze Kijowa, które nie stanowi wyłącznie miejsca akcji, lecz urasta wręcz do rangi równoprawnego bohatera. Dzięki licznym i szczegółowym opisom ulic, placów, galerii sztuki, muzeów i cerkwi, miasto staje się czytelnikowi znajome i bliskie jego sercu. Można też od razu zauważyć, iż Łada Łuzina darzy Kijów prawdziwym uczuciem, kiedy ustami Maszy z zapałem i entuzjazmem opowiada o jego bogactwie, różnorodności i pięknie. Wszystkie informacje przekazywane są odbiorcy z wyczuciem i zaangażowaniem, oddając specyficzną atmosferę tego tętniącego życiem, pełnego kontrastów miasta o bogatej, wielowiekowej historii.

Kolejną z zalet prezentowanego tytułu jest kreacja jego protagonistek. To młode kobiety o skrajnie różnych poglądach na świat, zainteresowaniach i marzeniach, które połączył całkowity przypadek. Zahukana, zamknięta w sobie Masza początkowo zachowuje się jakby przepraszała za to, że żyje, ożywiając się jedynie w trakcie opowieści o zabytkach i historii Kijowa, a także o swojej ukochanej powieści, Mistrzu i Małgorzacie oraz jej autorze (do których w książce Łuziny jest bardzo dużo odniesień). Roztrzepana, nietuzinkowa, pełna barw, głodu życia i elektryzującej witalności Dasza to mieszanka sprzeczności – w jednym momencie zaskakuje swoją krótkowzrocznością i skrajnym egoizmem, po czym porusza bezwarunkowym oddaniem przyjaciołom i gotowością do niesienia im pomocy. Z kolei Katia wydaje się początkowo zimna i nieprzystępna, zdeterminowana, by za wszelką cenę dążyć do celu, jednak po bliższym poznaniu pokazuje swoją wrażliwą, podatną na zranienie stronę. Właśnie dynamiczna interakcja między głównymi bohaterkami oraz zderzenie ich odmiennych życiowych postaw i priorytetów stanowią jedne z najciekawszych elementów recenzowanej powieści. Dialogi między protagonistkami są niewymuszone, żywe i zabawne – podobnie jak język całej powieści, którą czyta się szybko, lekko i z prawdziwą przyjemnością.

Wiedźmy Kijowa. Miecz i krzyż to prawdziwa uczta dla czytelnika. W dobrze wyważonych proporcjach miesza motywy fantastyczne z wątkami kryminalnymi, komediowymi i obyczajowymi, współczesność łączy z przeszłością, a historię, sztukę i literaturę miesza z folklorem i dawnymi wierzeniami. Wciągająca fabuła, pobudzające wyobraźnię opisy oraz interesujące, nietuzinkowe protagonistki to niewątpliwe atuty tej książki, która urzeka niczym sam Kijów – tak jak to miasto jest bogata, różnorodna i pełna magii. Z pewnością nie jest nudna i na długo zapada w pamięć. Biorąc pod uwagę, iż jest to pierwszy tom serii o przygodach dzielnych Kijowic, to pozostaje mieć nadzieję, że kolejne tomy ukażą się niebawem i będą równie udane.