Sezon burz

Pewnie wyjdę na "malkontenta", ale IMO to bardzo przeciętna książka. Nawet nie chodzi o to, że nie broni się w zderzeniu z najlepszymi powieściami czy opowiadaniami Sapka. Ona jest po prostu o niczym. Tak jakby motywy z 5-6 opowiadań upchnąć w jedną powieść, która nawet nie ma tematu. No, chyba że za takowy uznać szukanie zagubionych mieczy. Bardziej przypomina to motywację z gry crpg niż z dobrej książki.

Sam chciałem coś napisać, ale nie lubię z własnej, nieprzymuszonej woli pisać negatywnych recek. :) Zwłaszcza, jak się na prozie autora jakoś tam wychowywałem. :)

Pozdro

odrzuty z sesji nagraniowej sagi

Wypada kiedyś kupić, ale specjalnie to mi się nie śpieszy...

A ja ogólnie rzecz biorąc zgadzam się z autorem tekstu: nowy wiedźmin to odgrzewany kotlet, jednakże po tak dlugim okresie postu zjadłem go ze smakiem i bynajmniej nie miałem żadnych niestrawności. Nie żałuję lektury.

Osobiście początkowo nie mogłem się przyzwyczaić do trochę bardziej stylizowanych dialogów niż w starych książkach o Geralcie. Serio zwłaszcza na początku odniosłem wrażenie że AS potrenował przez lata styizacje i bardzo chciał to pokazać :P

Ogólnie po początkowym niesmaku stwierdzam, że to bardzo przyjemna lektura :). Faktycznie jest Miszmasz i po prostu powrzucanych kilka oderwanych wątków - ale jednak napisanych z polotem i naprawdę przyjemnie się wróciło do świata Wiedźmina. Szkoda. że AS prócz trylogii Husyckiej nic więcej od czasów Wiedźmina nie napisał (Żmiję pomijam milczeniem) - bo naprawdę jego książki mają to coś :)

Ta ksiazka jest tak slaba, jak ten komentarz w oczach fanatycznie oddanego Sapkowi czytelnika

Ciekaw jestem recenzji "nie-malkontentów", gdyby Sapkowski napisał tę książkę pod pseudonimem, głównych bohaterów nazwał Gilbert i Kaczeniec, a całość osadził w gereric-fantaziakowym świecie... Dialogi są chyba najsłabsze, najbardziej wydumane i sztuczne ze wszystkich książek ASa. W fabule nie ma nic, co pozostanie w głowie dwa miesiące po skończeniu książki, a objawianie prawd życiowych ustami bohaterów jest tyleż infantylne, co mdłe.

Jednak czytam kolejną recenzję, w której "Andrzej Sapkowski jako autor nie zmienił się ani trochę" i "z takim polotem i kwiecistością potrafi pisać pod naszą szerokością geograficzną tylko on jeden". Mimo zatem, że książka nic nie wnosi do świata, że jeszcze kilka lat temu Sapkowski drwił, gdy fani pytali o kolejne książki o wiedźminie - to przecież ON - AS - więc jest dzieło. Nie jest. W przeciwieństwie do opowiadań sprzed dwudziestu lat jest to średniej klasy czytadło.

A tak na marginesie to porównanie do Jamesa Bonda pijącego Heinekena mocno nietrafione, bo Skyfall to udany film, a właśnie w nim 007 chłepcze piwo (czerwona gwiazdka wymownie mówi jakie).

Edit: cena w dyskoncie 29,90zł

BTW, tak jeszcze na marginesie - jakość wydania i okładka naprawdę dyskontowe. Ja rozumiem, że AS i że się sprzeda, ale to naprawdę mocna pomyłka.

Pozdro

ja długo uważałem, że to jednak jakiś epicki fake ze względu na upiorność okładki. myślę, że saga ludzi lodu miała znacznie lepsze.

brak fabuły, kompletny brak. ktoś może mi powiedzieć jaki ostatecznie sens miała ta główna wielka burza? przecież to jest autoparodia i lol roku. zawsze te - sorry, gorzka prawda - ultrapretensjonalne tytuły opowiadań Sapkowskiego na jakimś meta poziomie łączyły się z fabułą, coś tam oznaczały. tu zbiera się na burzę, potem jest wielka burza i koniec wątku. wow. uszanowanko. pominę litościwym milczeniem to jak 'mistrz' zakończył wątek Złego Do Szpiku Kości Czarodzieja, nie mówiąc już o 'puszczonym do czytelnika oku' w epilogu. fabuła obu części gry jest o kilkanaście poziomów lepsza, kończ pan panie Sapek, licz hajsy.

Ej, ale za jakość okładki nie obwiniajmy ASa...

Obwiniam wydawcę, to chyba jasne, nie? :)

Pozdro

Spokojnie pewnie niedługo wyjdzie nowe wydanie całej sagi opowiadań i "sezonu burz"(podejrzewam mniej więcej około premiery Wiedźmina 3), może znów jakaś edycja kolekcjonerska w twardej oprawie i z lepszym papierem. Bo na razie okładka "sezonu" pasuje mi do pozostałych jak przysłowiowy wół do karety...

„Sezon burz” nie jest książką, która może konkurować z sagą o wiedźminie czy opowiadaniami w tym samym świecie. Zarówno pod względem pomysłu i rozmachu nowa powieść ustępuje wcześniejszym dokonaniom AS’a. W pięcioksięgu Sapkowski popuścił wodze fantazji, a mimo to utrzymał swoją wizję w ryzach. Tutaj projekt jest zakrojony na zdecydowanie mniejszą skalę, nie tak spektakularny i wymagający, a mimo to wydaje się jakiś szarpany, wyrwany z kontekstu (nie chcę mówić niespójny). Głównym zarzutem jest chyba to, że nic nowego nie zostało wniesione do świata wiedźmińskiego. Tej historii mogłoby nie być, aczkolwiek AS zostawia sobie kolejną furtkę, z którą, przynajmniej ja, wiążę większe nadzieje.

Zabrakło przede wszystkim wyrazistych postaci (pomijając Geralta i Jaskra) oraz momentów, w których Sapkowski zazwyczaj zwalnia tworząc sceny zapadające na długo w pamięć, jak chociażby Jaskier wchodzący do Brokilonu w „Chrzcie ognia” czy Vysogota ratujący Ciri na początku „Wieży Jaskółki”. Zdecydowanie więcej w „Sezonie burz” prostej akcji, posuwania fabuły do przodu, prób spinania wątków, a mniej (o ile w ogóle) klimatu tworzonego przez sceny podobne do tych wyżej wymienionych.

W całym cyklu wiedźmińskim jednymi z najlepiej kreowanych postaci pod względem mowy, charakteru czy temperamentu są krasnoludy. I pod tym względem AS nie oddaje pola, czego przykładem jest Addario Bach.

Niewątpliwą zaletą „Sezonu burz” jest pokazanie, iż AS nie zardzewiał doszczętnie, że jest w stanie nadal stworzyć coś ciekawego, intrygującego i warsztatowo dobrego. Problem w tym, że nie można tego powiedzieć o całości, tylko trzeba wyłapywać smaczki z poszczególnych stron. Są fragmenty świetne, ale całość niestety bije w oczy obniżeniem standardów. 

Po cichu liczę jednak na to, że Sapkowski zamiast rozmieniać się na drobne, zbierze w kupę to, co ma najlepszego do zaoferowania, odrzuci zbędne treści i zaszczyci nas jakimś opowiadaniem (bądź krótszą powieścią), spójnym, zwartym, gęstym wręcz, w którym nie dość, że uraczy nas dobrym językiem i pomysłami to jeszcze wniesie pewien powiew świeżości, wzbogaci to, co już powstało, a nie tylko przypomni o istnieniu świata zamieszkałego przez Geralta i spółkę. A końcówka „Sezonu burz” pozwala mieć pewne nadzieje. 

Spoilery możliwe.

I pod tym względem AS nie oddaje pola, czego przykładem jest Addario Bach.

Który pojawia się i znika zupełnie z czapy. Co pasuje nieco do części po teleportacji "ze szponów zniewieściałego psychopaty" [najgorzej wymyślona postać w książce, wręcz żenująco].

Co do nadziei - może AS powinien wrócić do krótkiej formy, za którą go powszechnie ceniono?

Pozdro

Rzeczywiście krasnolud jest postacią dość mocno przejściową ale dzięki niemu Sapkowski objawia nam się w pełnej krasie (dialog str. 214). Mistrzostwo :)

come on! Addario Bach jest dokładnie tak samo fajny jak każdy poprzedni krasnolud Sapkowskiego, a mówiąc ściślej jest dokładnie taki sam. podobny los dotyczy również wszystkich sapkowskich władców - są zupełnie identyczni. dobrze, że bardów nie pojawia się zbyt wielu...

i jeszcze to natrętne ideolo.

Z tymi dialogami to ja odnioslem zupelnie inne wrazenie - kazda postac mowila niemal identycznie (poza nielicznymi wyjatkami). Nawet zrobilem maly eksperyment i przeczytalem dziewczynie losowe, dluzsze wypowiedzi kilku postaci z prosba aby przypisala wypowiedzi do postaci  - wynik druzgoczacy, bo wypowiedzi wyjete ze scen niemal sie od siebie nie roznily. Rownie dobrze mogla by je wypowiedziec ta sama postac i nikt by nie zauwazyl

SPOILERY?

@Karczmarz

To raczej cecha tego stylu [dla niektórych wada]. :)

@Deathly

Ale nie chodzi o to, czy fajnie nawija. Chodzi o to, że to przypadkowy koleś z knajpy, który przykleja się do Wieśka, a potem odkleja. Bez jakiejś szczególnej przyczyny [chyba że Krasnale lgną do Geralta jak czarodziejki]. Oczywiście, może to postać tworzona "na przyszłość", ale szkoda, że w samej powieści zupełnie pretekstowa.

--

Z innej beczki. Jeśli AS planuje pisać dalej o Geralcie [a tak to wygląda], to stawiałbym jednak na skok w czasy "po pięcioksięgu". Wadą prequela jest jednak to, że nie bardzo przejmujesz się ryzykiem, na jakie wystawiony jest wiedźmin.

Pozdro

Ja natomiast stawiam na tematykę "Geralt a inni wiedźmini", co może nieco sugerować końcówka. A do tego jest to nisza niezagospodarowana zarówno w pięcioksięgu jak i opowiadaniach. Pojawia się tym samym pole do stworzenia czegoś świeżego i uzupełniającego. 

@Maciej Szraj

Ja się w ogóle zastanawiałem nad czymś jeszcze innym. Nie "inni wiedźmini", ale jakiś "wiedźmiński duch", czyli powracająca w ciężkich czasach - ach ci zniewieściali, szwedopodobni czarodzieje! - idea. To sugerowałby epilog. Może być nawet tak, że ta idea powróci w tym samym ciele. :) W sumie w świecie Wieśka to możliwe.

Pozdro