Opowiadania

Wielka kłótnia

Był piątkowy wieczór. Zygmunt nie uznawał imprez w piątkowe wieczory, w sobotnie też nie. Wolał siedzieć przy komputerze i czytać forum o grach RPG. Właśnie miał napisać kolejną wiadomość w wielkiej kłótni, w której uczestniczył. O co się spierali, już nikt właściwie nie wiedział, chyba o "real...

Bo fantazja jest od tego...

Proszę państwa, jesteśmy w Krakowie, jest piękna pogoda, nad Wisłą pod Wawelem gromadzi się tłum gapiów. Wszystko wygląda zupełnie zwyczajnie oprócz jednego szczegółu – na miejscu Smoka Wawelskiego leży tabliczka z napisem: "poszedłem na kebaba". Proszę państwa, przenosimy się na ul...

Szklanki i kubki

Nie tak dawno temu, za górami stołowymi, niedaleko ognistych wzgórz palnikowych, na zachód od wodospadów zlewowych i wielkiej ściany lodówkowej, w zakamarkach szafki, żyło sobie plemię kubków i szklanek. Byli to najwięksi twardziele i jednocześnie najbardziej kruche stworzenia we wszystkich krainach...

Przełomowy wynalazek

A teraz przerwa na reklamy! Już wkrótce Breakthrough S.A. wprowadzi na rynek swój najnowocześniejszy gadżet, który odmieni wasze życie! Trzymajcie się mocno, to co dla was mamy sprawi, że wasze szczęście będzie jak stąd do Władywostoku. Naprawimy całe zło tego świata, powstrzymamy wojny, klęski żywi...

Romantyczna przygoda

Niech wszyscy wiedzą, czego chcą elfy! Tych jędrnych kształtów małych piersiątek, chcemy z toporem walecznych dziewczyn Ich oczy jak gwiazdy, a uśmiech to Słońce. Zdradzę wam wszystkim tę tajemnicę kiedy radosny i gdy pełen smutków za dnia, o zmierzchu, nocą, o świcie elf pragnie kobiet od kr...

Ostatni lot Jastrzębia

Dziennik pokładowy, czas gwiezdny XXIYso7: Przestrzeń jak zawsze pozostaje nieprzenikniona. Miliony gwiazd i planet krążą dookoła w niesamowitej ciszy. Zawsze, kiedy widzę kosmos przez jedno z okien mojego wahadłowca, zdaje mi się, że taki twór jest niemożliwy. I dziś dostrzegam jego absurdalność. J...

Stasiu

czyli kto przepije kosmitów

I Jest ósma rano. Z szarych blokowisk, niczym mrówki, do pracy wypełzają ludzie. Podkrążone oczy, czapki założone na głowy, szczelnie owinięci szalikami. Jakiś nadgorliwy pies szczeka gdzieś w tle. Typowy krajobraz miasta zimą. Ósma rano nie jest porą specjalnie imponującą, można już wtedy wstawać...

Burza

Richard Skolek

Richard Skolek – zamieszkały w Brnie czeski pisarz i tłumacz języka angielskiego, autor humoresek, wierszy oraz baśni. „Burza“ jest jego debiutem w dziedzinie fantastyki. Burza Mercé schodziła po grubo ociosanych kamiennych schodach; kroczyła pomału i uważnie, aby się nie poślizg...

Zapłata. Część 1

Wolnymi krokami zbliżało się południe, jeszcze wolniejszymi Grzegor wydeptywał ścieżkę ku polance. Był spocony, umazany błotem i krwią, a nade wszystko szczęśliwy. Nie dalej, jak dwa pacierze temu, ustrzelił pierwszą łanię w swoim życiu, a miał dopiero dwanaście lat. Duma rozpierała mu obficie zbroc...

Zapłata. Część 2

Droga do Reberga zabrała im trzy dni i choć nie jechali Królewskim Traktem, to jedynym, na co mogli narzekać, była pogoda. Ani zbójom, ani dzikim zwierzom nie chciało się nosów z ich nor wyścibiać, nic w tym zresztą dziwnego, ponieważ odkąd przekroczyli granicę z Lardas lało, teraz zaś dały im się w...

Dziesięć minut. Część pierwsza

     To już ostatnie moje odwiedziny na dziś. Najpierw ten starzec, potem nienarodzone dziecko, a teraz jeszcze ta studentka. Zaroi się od nekrologów, nie ma co…     Idąc główną ulicą Olsztyna, spojrzałem na zegarek. Zbliżało się popołudnie. Oczywiście m...

Dziesięć minut. Część druga

         – Co się stało? Kim jesteś?! – krzyczał przerażony dzieciak. Nie znoszę przychodzić po samobójców. Często tracę wtedy panowanie nad sobą.     – Nędzny szczeniaku… – powiedziałem, wyciągając jedną z jeg...

Dies Irae

Okolica została okryta warstwą niskiego, wpijającego się w kręgosłup zimnym sztyletem przerażenia, huku. Kolejny żelbetonowy szkielet niegdyś pięknego wieżowca runął na spaloną ziemię wyrzucając na wysokość kilkunastu metrów tumany kurzu zmieszanego z krwią. Błyskawica przecięła jedwab granatowego...

Przepowiednia madame de La Croix – Krzysztof Piskorski

Od autora Każdy pisarz ma w swoim komputerze folder wypełniony niedokończonymi projektami, notatkami oraz szkicami. U mnie nazywa się "My Documents/Teksty/Kompost". Jest szczególnie duży – i szczególnie nawiedzony. Straszy w nim tekstami, które pisałem w wieku dwunastu lat, tekstami...

Vallarne. Część 1

Głos kanclerza drażnił i nieprzyjemnie brzmiał w uszach. Przynajmniej w uszach skazańca. Vallarne uznał, że owo niemiłe wrażenie może mieć związek z dokumentem, który czytał kanclerz, a który z każdym słowem dokładał kolejny odważnik do ciężaru przedstawianych zbrodni. Po piątym zdaniu Vallarne z No...

Vallarne. Część 2

Dwukołowy wóz, zatrzymany gwałtownym szarpnięciem lejców, zakołysał się, wytrącając więźnia z równowagi; belka zamocowana nad jego głową zatrzeszczała pod nagłym ciężarem, a pętle z konopnej liny boleśnie wpiły się w nadgarstki, powstrzymując upadek. Vallarne zaklął. Obaj strażnicy natychmiast zwróc...

Zlecenie. Część 1

– Pilnie, psiamać... – sarknęła Mortigan, strząsając wodę z kaptura. Właściwie mogła to sobie darować; deszcz padał równo i nie wyglądało na to, by miał rychło przestać. – Utopię gówniarza. Posłaniec, który przed godziną zawitał do jej chatki, miał nie więcej niż dwanaście lat i p...

Zlecenie. Część 2

Bladolica twarz wykrzywiła się brzydko do czarodziejki. Smukła, szlachecka dłoń odgarnęła z czoła jasny kosmyk, a spod ciężkich powiek błysnęła para bladoniebieskich tęczówek. – Nieźle. – W głosie Aslai wyraźnie zabrzmiał podziw. Oblicze skrzywiło się. – Tylko nie rób więcej tyc...

Zlecenie. Część 3

Morganath kilkakrotnie zaproponował Aslai powrót do Carn, lecz księżna za każdym razem potrafiła zręcznie wyperswadować mu podobne pomysły. Mortigan nie miała pojęcia, jak Aslaya to robi; najwyraźniej w jej rodzinnej Gverni biegłość w snuciu intryg mieściła się w poczcie podstawowych cnót niewieścic...

Żabka

Część pierwsza

– Znowu?! – wybuchnął król, wysłuchawszy oświadczenia syna. Królowa tylko nieznacznie uniosła wzrok znad robótki. – Czyś ty do reszty postradał zmysły, psiakrew? – Kocham ją – oświadczył dumnie królewicz, zadzierając piegowaty nos. – Chcę się z nią ożenić. ̵...

Żabka

Część druga

Była królewską córką, którą zły czarownik zaklęciem uwięził w postaci będącej wręcz personifikacją największych koszmarów każdego podlotka. Przez siedem lat w zwierciadle sadzawki oglądała jedynie pokryte krostami oblicze ohydnego płaza, systematycznie tracąc nadzieję na uwolnienie się od okrutnego...

Poza krawędź świata

Część 2

– Wstań – rzucił. Wykonała polecenie, podnosząc się z ziemi i chyląc przed nim głowę. – Panie mój... – I tego się trzymaj! – warknął. – Upokorzyłaś mnie przed mnichami i Radą. Jak, myślisz, wygląda władca, który nie potrafi zapanować nad jedną niesforną dziewką u...

Poza krawędź świata

Część 1

Nie wiedziała, co przygnało ją na wybrzeże. Czuła jednak, że ta siła była potężniejsza od niej, że pochwyciła jej serce i kazała pędzić tu na złamanie karku, zanim będzie za późno. Zanim coś się skończy. Bo coś kończyło się na pewno, a ona musiała przy tym być. Przed jej oczyma – niby uśpione...

Słudzy Boga

- Dzień dobry – powiedział sąsiad, mijając mnie na korytarzu i pędząc na złamanie karku do pracy. Ale to nie był dobry dzień. Deszcz siąpił niemiłosiernie od samego rana, nawet na chwilę nie dając wytchnienia strudzonym mieszkańcom Szczecina. Ulice zamieniły się w porywiste kanały. Tłumy, nicz...

Szakale. Część 1

Zimny wiatr hulał pośród ruin, nie przejmując się wzniesionymi przez nas lichymi osłonami. Omijał ściany, podrywał do dzikiego tańca dziurawe derki i łopotał nimi, niczym żołnierz dumny ze zdobycia wrogiej flagi. Wciskał się w każdą szczelinę, przenikał cienki materiał ubrań i kradł najmniejszą nawe...

Szakale. Część 2

- Gotowi? – zapytałem, wracając do towarzyszy i lustrując ich badawczym spojrzeniem. - Oho! – pisnął ironicznie Mnich. – To jednak się z nami wybierasz? – zapytał z wyraźną drwiną. - Nie sądziłeś chyba, że pozwolę wam się dać zabić? – odparłem, dodając w myślach: - "Prz...

Szakale. Część 3

- Dobra. Tutaj się rozdzielimy - zakomenderowałem, ręką wskazując stertę gruzu, która w wyjątkowo pochmurny dzień i widziana ze sporej odległości, mogłaby uchodzić za dom. - Pierwszy ładunek – skinąłem na Replay'a, który natychmiast pobiegł w kierunku ruiny. Teraz już był zdany tylko na siebie...

I z łez twych wykuję cię na nowo...

Bogowie odeszli. Rzeka dusz wyschła, zaś zniszczone i nie pilnowane bramy, wiodące do krain umarłych, zioną pustką. Niebiosa, niegdyś pełne ciepła i radości, rozpadły się na tysiące kawałków niczym rozbite szkło. Zmarli, którzy powinni dostąpić zbawienia, snują się po pustych fragmentach Raju nie z...

Nosił wilk razy kilka

Opowiadanie z cyklu: BORUTA

Bartoszewice były popegeerowską wsią. Dzieliły się na trzy części. Pierwsza z nich schowana była za na wpół zawalonym ceglanym murem i składała się z rozpadających się zabudowań pegeeru, z których ukradziono wszystko, łącznie z wyrwanymi ze ścian, miedzianymi drutami instalacji elektrycznej. Drugą c...

Herbaciarnia

"Vive memor quam sis aevi brenis"

Był szary, mglisty dzień. Stalowe niebo raczyło garstki ludzi kroplami zimnego deszczu. Wśród niskich budynków krył się przystanek, czekający na przyjazd kolejnego brudnego, rzężącego autobusu. Ten zwykły dzień, mający w sobie zwykłe zdarzenia, był pozornie podobny do każdego równie nudnego, który j...

Pan na Trzecim Klinie

Znów śnił mi się Trzeci Klin. Szłam dróżką w stronę jeziora; noc zapadła już dawno, światło księżyca wysrebrzało ścieżkę, a migotliwe cienie młodych gałązek splatały się pod stopami. Słyszałam szelesty i chichoty wśród dębów i pewna byłam, że to Iwo ukrywa się wśród paproci, choć nigdy nie pozwalano...

O tym, jak ratowaliśmy jednorożca

Było to wiosną, ledwo stopniały śniegi i kaczeńce rozkwitły nad strumykiem. Przyszedł z miasta, odziany w gruby, skórzany płaszcz z rogatymi naszyciami na ramionach i szerokoskrzydły kapelusz kryjący siwe długie włosy zwieszające się w strączkach przy twarzy. - Mnie on tam na kupca nie wygląda ̵...

Rozgrywka

Za rogiem czaiła się ciemność. Zaryzykował wychylenie się i spojrzenie w nią. Daleko, w głębi tunelu, dostrzegł ruch. W zasadzie namiastkę ruchu. Pędzi na mnie, pomyślał, i jednocześnie: nie mam czasu na przeładowanie gnata. A co tam. - Geronimo! – wrzasnął Smart18 rzucając się w ciemność. O...

Śmietnikowe Sny

Zatem z taką samą nieuchronnością, z jaką kamień spada na ziemię, głodny wilk zanurza kły w ciele swej ofiary, pozbawiony możności zrozumienia, że sam na równi podlega destrukcji, jak i jest destruktorem. - Schopenhauer I Krzysiek stał przy śmietniku i tulił do siebie butelkę. Było zimno i jego...

Róża

moja róża...jestem za nią odpowiedzialny. A ona jest taka słaba. I taka naiwna. Ma cztery nic nie warte kolce dla obrony przed całym światem. Antoine de Saint-Exupery Mały Książe Ona tam siedzi. Wygląda wspaniale, jak zawsze. Długie, jasne włosy opadają jej na ramiona, a blask świec odbija si...

Biały Człowiek

White man White man Our country was green and all our rivers wide White man White man You came with a gun and soon our children died White man White man Don't you give a light for the blood you've shed? Queen "White Man" Biały Człowiek Tutaj kiedyś płynęła rzeka i rósł las. Kiedyś... Teraz szarą...

Robota jak każda inna

Robota jak każda inna. Najpierw ciasto idzie do pieca, później je wyciągam i wrzucam na nie to niezdrowe gówno, którym zajadają się na co dzień nowojorczycy. Krewetki, kapary, oliwki, salami, szynka, bekon, kilka rodzajów sera, pomidor, banan, czosnek i wszystko inne, co stoi na półkach tej małej kl...

Zapach malin

Nie lubił, gdy tak na niego patrzyła. Czuł się jakby skupiał się na nim cały świat. Jakby wszystkie jej zmysły łapczywie wychwytywały każdy jego ruch, każdy skurcz mięśnia... każdą myśl. To było dla niego nie do zniesienia. Za każdym razem starał się ja zignorować. Bał się, że jeśli odwzajemni spojr...

Diabeł stróż

To był chyba najpiękniejszy dzień tej jesieni. Słońce bez trudu przebijało się przez cienką warstwę wolno sunących chmur. Drzewa już ostatkiem sił trzymały na sobie jeszcze tylko gdzieniegdzie zielone liście. Chłodny, lecz przyjemny wiatr, delikatnie kołysał czubkami szpaleru starych dębów i buków...

Szaro-zielony koc

Było mu zimno. Gazeta, którą się przykrył, już dawno przemokła i nawet gdzieniegdzie prześwitywał przez nią gruby, szaro-zielony koc. Leżał tak już jakąś godzinę. Wcześniej mógł swobodnie zmieniać pozycje. Teraz jednak nie chciał zwracać na siebie uwagi. Przyszło więcej ludzi niż się spodziewał. Jed...