Ja, inkwizytor. Dotyk zła

I dobrze, że się ukazała, wreszcie będzie można uczciwie wydać pieniądze. "Wieże do nieba" była strzałem w dziesiątkę - dwa intrygujące kryminały bez jakichś magicznych wtrąceń. Oby ta druga część była conajmniej tak dobra.

[pokaż treść] [kto ukrył]

27-11-2010 18:18

Czy mogę bez obawy zacząć przygodę z inkwizytorem Piekary, od "Ja inkwizytor. Dotyk zła", a dopiero potem cykl? Czy raczej wypada przeczytać najpierw cykl, a potem opowiadania. Pojawia się jeszcze moje 2 pytanie, mianowicie czy jest ważna kolejność czytania między "Ja inkwizytor. Dotyk zła" a "Ja inkwizytor. Wieże do nieba"?

Nie chcę sobie popsuć niepotrzebnie czytania.

[pokaż treść] [kto ukrył]

06-12-2010 10:54

proponuje zacząć tak jak chciałeś - od cyklu ja inkwizytor, a dopiero potem jechać ze sługą, młotem, mieczem i łowcą. a nuż uda Ci się tak trafić, ze jak będziesz kończyć Łowcę dusz to wyjdzie Czarna śmierć? i jeszcze wtrąć gdzieś płomień i krzyż, tez "jakoś" jest powiązane. Na kolejność "ja inkwizytor" nie odpowiadam bo szczerze nie wiem. Zbyt zdenerwowałem się na Piekarę czekając na Czarną śmierć. ;-) ale to moje zdanie

e/ żeby nie było, nie czytałem a doradzam. ale - mam kolegę pasjonata tak jak ja cyklu o MM i trochę się dowiedziałem co nieco. :)

[pokaż treść] [kto ukrył]

07-12-2010 22:59

Książkę pochłonąłem - czytało się bardzo lekko i szybko, ale nie wszystko jest w niej do końca dopracowane. Pierwsze opowiadanie - super, nie ma się do czego przyczepić, aaale już drugie (Mleko i Miód) takie idealne nie jest. Sama historia jest bardzo ciekawa, zresztą, jak większość opowiadań wychodzących spod pióra Piekary - jednak zastanawia mnie pewne naciąganie niektórych elementów. Był moment (niestety nie jestem w stanie go sobie przypomnieć - więc argument i tak jest bezwartościowy, no ale opiszę o co mi chodzi), w którym każdemu człowiekowi (a więc i Mordimerowi) powinna nasunąć się myśl A, a nasunęła się myśl B, która w porównaniu do myśli A jest mniej oczywista, mniej logiczna, ale za to bardziej pasująca do całościowej koncepcji autora. Druga sprawa - Mordimer, dwudziestokilkuletni mężczyzna sypiał z baaardzo wieloma kobietami (ile miast tyle kobiet - czasem nawet więcej :P) i akurat sypiając z Dorotką wpadł na pomysł, by przebadać ją, czy jest demonem czy nie. Dla mnie co najmniej zastanawiające. Niemniej jednak książka wspaniała, czyta się jednym tchem, zdecydowanie polecam :D

[pokaż treść] [kto ukrył]

26-12-2010 22:46

@Killarun
Jeśli chodzi o sytuację z Dorotką, o której mówiłeś, to polecam wrócić do poprzedzającego ją fragmentu książki. Były tam podane powody takiej decyzji. :)

Co do samej książki, mogę ją polecić jako interesującą i łatwo czytającą się lekturę. Jak dla mnie poziom był zbliżony do pozostałych książek z serii, choć wolę formułę większej ilości krótszych opowiadań.

[pokaż treść] [kto ukrył]

01-02-2011 18:12