Godzina wiedźm

Książka skupia się na roli Immanuelle w rozwijającym się konflikcie między czterema potężnymi, nieumarłymi czarownicami żyjącymi w tajemniczym Czarnolesie otaczającym Betel, a religijnymi władzami kraju, którym przewodzi Prorok, przywódca religijny o nieograniczonej władzy. Śledzimy też rosnące rozczarowanie dziewczyny Betelem i jego nieskrępowaną brutalnością wobec kobiet, skrywaną pod płaszczykiem świętości.

Alexis Henderson zbudowała świat w sposób ciekawy, szczególnie w odniesieniu do wiary – religia Betelian jest fascynująca. Ich obrzędy i symbole wydają się nawiązywać do wielu elementów chrześcijaństwa, ale nieco zmodyfikowanych. Na przykład Prorok namaszcza zgromadzonych, mażąc ich usta i brody krwią ofiarowanych zwierząt, którą ci następnie zlizują, co stanowi swego rodzaju analogię do sakramentu komunii. Wiele zwrotów używanych podczas nabożeństwa jest podobnych do tych, które znaleźć można we współczesnych kościołach chrześcijańskich – dużo mówi się o tym, że zgromadzenie jest trzodą oraz o chwale Ojca i Jego królestwa. Wykorzystane zostały również motywy biblijne i imiona ze Starego Testamentu. Dodatkowo aspekty wiary betelejskiej nawiązują do kontrowersyjnych praktyk znanych na przestrzeni dziejów, takich jak poligamiczne małżeństwa bardzo młodych kobiet z dużo starszymi mężczyznami, procesy czarownic i palenie "heretyków" na stosach.

Inne elementy sprawiają wrażenie bezpośredniej krytyki współczesnych nadużyć religijnych. Wymuszony kult polega na oddawaniu czci Ojcu, który kojarzy się ze słońcem, światłem i ogniem, oraz ganieniu Mrocznej Matki, która kojarzy się z księżycem, wodą, lasem i czarami. Oczywiście, wyszydzanie bogini jest częścią większego systemu religijnego, który usprawiedliwia podporządkowanie i wykorzystywanie kobiet, ponieważ te są uważane za grzeszne i odrażające, a mężczyźni za sprawiedliwych i prawych. Nie jest to jednak książka antyreligijna, raczej krytykuje ona sposób, w jaki ludzie władzy wykorzystują system wierzeń do usprawiedliwiania zła i dominacji zwłaszcza wobec kobiet i osób o innym niż biały kolorze skóry. 

Na pochwałę zasługuje także to, jak Henderson radzi sobie ze złożoną dynamiką rodzinną i zgłębia relacje Immanuelle z innymi ludźmi – niełatwe stosunki z babcią i rodzącą się przyjaźń między główną bohaterką a synem Proroka, Ezrą. W książce pojawia się też dobrze napisany wątek romantyczny, pomimo lekkiej stereotypowości (przystojny, popularny bohater i buntownicza, żyjąca na uboczu bohaterka). Ukochany dziewczyny traktuje ją jak równą sobie, szanuje i wspiera jej inicjatywy. Niestety, postacie same w sobie są słabiej zarysowane niż otaczający je świat i poza kilkoma wyjątkami niewiele wiemy o ich motywacjach czy cechach charakteru. Przez ten brak głębi może być ciężko znaleźć swoich ulubieńców, czy wczuć się w ich dalsze losy, gdyż całość wypada płasko. Nawet motywacje matki Immanuelle, Miriam, wydają się być z początku wplecione na siłę i wyjaśnione naprędce pomimo naprawdę dużego potencjału. 

Książka wydana w twardej oprawie, z przepiękną okładką i kolorową wklejką, podzielona została na cztery części odpowiadające każdej z klątw. Jest również podział na rozdziały, a każdy z nich otwiera fragment Świętych Pism, co pozwala lepiej zrozumieć wiarę i panujące w Betel zasady. Narracja jest trzecioosobowa i pomimo sporadycznych przypadków powtarzających się fraz (co może być kwestią tłumaczenia), proza jest pełna wdzięku i liryczna. Autorce udało się stworzyć niezapomnianą scenerię i atmosferę, a miejsca przedstawione na kartach książki wręcz ożywają dzięki jej pisarstwu. 

Godzina wiedźm porusza kwestie tożsamości, patriarchatu i życia w totalitarnej teokracji, które same w sobie byłyby przerażające, gdyby nie to, że Henderson wprowadza nas w ten świat delikatnie i z wyczuciem. Powieść rozkoszuje się bogatym, makabrycznym tonem, opisując sceny krwi i horroru tak żywo, że niemal można poczuć zapach zepsutego ciała wiedźm z Czarnolasu i dotknąć twardego kamienia ołtarza Proroka. I choć fabuła nie należy do najstraszniejszych (jak mogłoby się spodziewać po gatunku), to klimat jest naprawdę niezwykły, a całość czyta się tak szybko i przyjemnie, iż żałowałam, że lektura nie zajęła mi nieco dłużej niż jeden dzień. Fanom mroczniejszej fantastyki poruszającej ważne tematy, ale w "lżejszej" oprawie, Godzina wiedźm powinna przypaść do gustu i zabrać w intrygującą podróż pełną magii.