The Wolf Among Us Episode 4: In sheep's clothing

Miłe złego początki

Ponownie wcielamy się w Bigby’ego, chwilę po tym, jak rozstaliśmy się z nim poprzednim razem. Scena otwarcia nie zawodzi, idealnie utrzymuje poziom napięcia, jaki towarzyszył nam podczas pożegnania z Crooked Mile. Niestety, jest to również najlepsza część tego epizodu, którego moc z każdą kolejną chwilą słabła. Właściwie do końca tego nadzwyczaj krótkiego fragmentu nie dzieje się nic, co miałoby prawdziwe znaczenie.

Nie można powiedzieć, że szeryf nie ma nic do roboty. W dalszym ciągu dość zręcznie i dynamicznie prowadzi sprawę zabójstw. Można jednak odnieść wrażenie, że część lokacji, które odwiedzamy, została wprowadzona na siłę, tylko po to, aby po raz kolejny pokazać niektóre postacie. Wizytę w domu Pięknej i Bestii spokojnie można było pominąć, a informacje, jakie od nich otrzymujemy, po prostu przekazać, bez konieczności kilkuminutowego wybierania niewiele znaczących opcji dialogowych.

To jest właśnie największy problem In sheep's clothing, bowiem przez większość czasu jesteśmy prowadzeni za rączkę, a większość z tego, co robimy, nie wnosi nic do fabuły. Czwarty epizod został całkiem odarty z tego, co czyniło poprzednie odsłony tak ciekawymi, czyli z podejmowania decyzji. Mało tego, miałem wrażenie, że moje dotychczasowe osiągnięcia zostały oddzielone grubą kreską i wszyscy o nich zapomnieli. Coś poszło nie tak.

Wzloty i upadki

W dziwny sposób nawet elementy detektywistyczne jakby zblakły. Z jednej strony Bigby nie stracił ani grama ze swojej spostrzegawczości, z drugiej kolejne elementy śledztwa są tak mocno wyeksponowane i jednoznaczne, że można je prawie uznać za obelgę. Do tego większość z tego, co możemy oglądać, jest nieistotna i stanowi nie tyle rzeczywistą pomoc dla Wilka, ile raczej wystawę ciekawostek ze świata baśniowych istot.

Jednym z nielicznych ciekawych akcentów jest pojawienie się Jersey Devil oraz związana z nim konfrontacja. To chwila, w której rzeczywiście ponownie zaczyna się coś dziać. Jednak chodzi tutaj głównie o samą akcję, niekoniecznie zaś o pchnięcie historii do przodu. Dopiero na sam koniec ciśnienie nagle skacze, a napięcie rośnie, ale tylko po to, żeby w sekundę później pojawiły się wywołujące niedosyt napisy końcowe.

Nie mogę powiedzieć, że czas, jaki spędziłem z Wielkim Złym Wilkiem, był stracony, bo mimo wszystko nadal czuć tutaj klimat komiksu. Jednak taki sposób prowadzenia opowieści sprawdziłby się w pierwszym odcinku, w czwartym natomiast spowodował mocne obniżenie lotów. Z drugiej strony moment, w którym rozstaliśmy się z Bigbym, pozwala spodziewać się finału z prawdziwego zdarzenia. Mam nadzieję, że głównym zadaniem In sheep's clothing było wyciszenie i stonowanie nastrojów przed ostateczną konfrontacją.