Pokaż mi jak grasz, a powiem ci kim jesteś... Autor: Neishin, Gonz, Mateusz Niemczyk, Canela
Wracamy po krótkiej przerwie w kolejnej odsłonie naszego cyklu mini-felietonów.
Frapującym tematem dzisiejszego odcinka jest podział graczy na hardcorowców i casuali i to, co o nim myślimy.
Jak zwykle przy tej okazji zachęcamy, abyście również wyrazili swoje opinie na ten temat w komentarzach. Subiektywnie najciekawszy zostanie nagrodzony piętnastoma punktami.
Neishin
To interesujące, że ludzie, kiedy tylko zabraknie wroga, znajdą sobie nowego. Tak było, jest i, niestety, prawdopodobnie będzie. Ludzka natura, podział "my" kontra "oni". Jest to prawdą i w przypadku graczy "hardcorowych" i "casualowych".
Gonz
Mam poważny problem z wyznaczeniem granicy między harkorowcami, a casualami. Czy hardkorowcem jest ktoś kto gra dużo? Niby tak, ale jeśli robi to tylko tak "żeby pograć", nie jest dla niego najważniejsze przejście całej gry, a znajdźki i trofea/achievementy ma w głębokim poważaniu? To już chyba nie bardzo. On tylko dużo siedzi przy konsoli. Poza tym: ile to jest "grać dużo", w momencie gdy bawi się tak prawie każdy, jak nie przy konsoli to przy flashowych popierdułkach albo na Facebooku? No dobra, to czy hardkorowcem jest typ, który siada do peceta w celach rozrywkowych rzadko, bo studia ma już za sobą, na głowie praca i rodzina, ale jak siądzie, to przechodzi grę od dechy do dechy, tylko że robi to przez miesiąc w godzinnych sesjach? Nie wiem. Mam problem.
Tekkenie , a w Bad Company 2 w multi mam nienajwyższy stopień, ale czuję się hardkorowcem.Mateusz Niemczyk
Ciężka sprawa z tym podziałem. Z jednej strony coraz bardziej denerwuje mnie zaniżanie poziomu trudności w grach i ogólne założenia twórców, że jeżeli gracz nie będzie w stanie przejść czegoś za pierwszym, góra drugim razem, to odłoży grę na półkę i się zniechęci. Kiedyś problem nie istniał, ponieważ gry nie były aż tak popularne i trafiały do bardziej "elitarnego" grona odbiorców. W chwili obecnej branża rozrywki elektronicznej to ogromne pieniądze, więc i gry muszą być przystępne dla każdego. Z drugiej zaś strony nigdy nie bawiło mnie wykręcanie trofeów w grze, poprzez spędzanie długich godzin na wykonywaniu dziwnych, do niczego nie potrzebnych zadań, jak zabicie stu przeciwników nożem, i to najlepiej w powietrzu...
God of War od Wii Sports . Wychodzi zatem na to, że podpisze się pod tabliczką "hardcorowiec", ale pojęcie to nie znaczy już to samo, co kiedyś. Tym samym życzę nam wszystkim całej masy ambitnych i wymagających gier. A tymczasem, gdzie ja znowu posiałem tego Demon’s Soula ...Canela
Słyszeliście kiedyś o harcorowym widzu telewizyjnym? A może o harcorowym czytelniku książkowym? Hardcorowy użytkownik Internetu? Dalej nic? No właśnie. Dlatego nie rozumiem kto wymyślił podział dotyczący graczy i czemu miałby on służyć. O ile w przypadku sportów i niektórych hobby można rozróżnić ludzi, którzy robią to jedynie dla dobrej zabawy i takich, którzy zajmują się tym zawodowo. Jednak czytanie książek, oglądanie telewizji, surfowanie w Internecie czy gra na konsoli powinno przede wszystkim dawać przyjemność i relaksować. Oczywiście, można również jeździć na turnieje, wygrywać zawody – jednak wtedy jest się profesjonalistą , a ci, którzy zwą siebie hardcorowcami przeważnie profesjonalistami nie są. Skąd więc się bierze ta chęć podziałów? Uważam to za czysto snobistyczny rozdział, zupełnie jak ludzie, którzy czytają więcej i lepiej , oglądają mniej i mądrzej czy używają Internetu edukacyjnie i okazyjnie i przez to czują się lepsi od tych, którzy czytają to, na co akurat mają ochotę, oglądają w telewizji byle co po pracy, a w Internecie głównie zajmują się swoją facebookową farmą.
nie i nie chcę się zaliczać do żadnej z tych grup. Konsola służy mi do zabawy, potrafię grać w nią zarówno 15h/dobę, jak i nie odpalać jej przez dwa tygodnie; jaram się trofeami – mogę przejść całą grę idąc tyłem, jeśli tego wymaga pucharek, podczas gdy innego tytułu nie chce mi się nawet ukończyć. Gram codziennie i od dziecka, totalnie na wszystkim: od komórki, przez automaty, do gier na PC, choć zawsze był (i jest) to dla mnie jedynie dodatek, nie sens życia. Możecie mnie nazywać jak chcecie, ja jednak jestem przeciwna tworzeniu takich sztucznych podziałów.
