Thorgal #04: Czarna Galera

Tarapaty Thorgala tym razem nie mają źródła w zaświatach. Niesłusznie oskarżony o pomoc zbiegowi (który nie pozostanie tylko anonimową postacią) dostaje się na pokład tytułowej galery jako więzień. Jak zawsze niepokorny i buntowniczy, niemal od razu staje oko w oko ze śmiercią. Kończy jednak pod pokładem jako jeden z galerników, co nie wróży mu długiego i udanego życia. Bogowie najwyraźniej mu jednak sprzyjają, a uwolnienie przychodzi z najmniej oczekiwanej strony.

Czarna galera wbrew pozorom nie jest zamkniętym epizodem (jak kilka późniejszych komiksów, na przykład Alinoe). Rozpoczyna on trzytomową historię o upadku Thorgala po utracie żony, a także odwetu na pośrednim sprawcy wszystkich jego nieszczęść - Shardarze Mocarnym. Aczkolwiek nie należy się spodziewać, że znajomy łucznik z pieśnią na ustach ruszy do boju. Fabuła Czarnej galery bardzo wyraźnie oddaje jego przywiązanie do rodziny będące swego rodzaju słabością bohatera. Utrata najbliższych to jedyna rzecz, która jest w stanie złamać psychicznie Thorgala. Jednocześnie ta część sagi jak dotąd najlepiej pokazuje charakter Thorgala: gdy trzeba walczyć o to, w co wierzy, potrafi być on naprawdę bezlitosny.

Czarna galera fabularnie prezentuje się bardziej przejrzyście niż Trzej starcy… Jest to pełnokrwisty epizod z życia Thorgala – dynamiczny, przesączony brutalnością, za sprawą której idealnie oddana zostaje kruchość ludzkiego życia i tego, jak łatwo można je odebrać (tutaj doskonale pasuje scena z martwym galernikiem i finał opowieści). Sam Thorgal także nie został ukazany jako heros, którego strzały się nie imają. Podczas walki odnosi obrażenia jak zwyczajny człowiek, często jest wręcz zdany na łaskę i niełaskę przeciwnika, czasami co najwyżej może wykorzystywać zbiegi okoliczności na własne potrzeby.

Czarna galera to chronologicznie czwarty tom cyklu o Thorgalu i zarazem drugi bezpośrednio wprowadzający czytelnika w realia sagi: brutalne krainy, gdzie prawo miecza jest jedynym obowiązującym, a przyjaciół policzyć można na palcach jednej ręki. I mimo iż przeciwnik, z którym przyjdzie się mierzyć Thorgalowi, jest zupełnie normalny, to otworzy mu on drogę do odkrycia dziwów raczej niedostępnych dla zwykłego śmiertelnika. Ale na rozwinięcie tego wątku przyjdzie czas dopiero w tomie Ponad krainą cieni. Krótko mówiąc: Czarna galera to jeden z lepszych komiksów w serii.