Rycerze. Dziennik bohatera

Pamięta ktoś jeszcze Dreszcz? Ta archaiczna z dzisiejszej perspektywy paragrafówka z końca lat osiemdziesiątych była obiektem pożądania niejednego miłośnika fantastyki. Później nastały raczej skromne czasy dla tego gatunku gier, Dreszcz co prawda doczekał się broszurowego wznowienia, a polski fandom działał aktywnie, ale mimo wysiłków paragrafówki zepchnięte zostały do roli rozrywki o niszowym charakterze.

Jest jednak szansa, aby ta forma zabawy dotarła do szerszego grona odbiorców, a wszystko dzięki staraniom FoxGames, które podjęło się w ostatnim czasie wydania kilku tytułów, które można określić mianem komiksów paragrafowych. Dlaczego tak? Nowe gry łączą w sobie mechanikę właściwą dla gier paragrafowych z oprawą graficzną wziętą z komiksów. Jednym z nich są Rycerze, gra autorstwa tercetu Shuky, Waltch, Novy.

Gracz podejmujący się wyzwania najpierw zostaje wprowadzony w wątek fabularny, zaznajamia się z regułami tej jednoosobowej zabawy, a następnie, jak na bohatera przystało, wybiera jedną z trzech postaci, zależnie od swoich upodobań. Do wyboru są osiłek, bystrzacha oraz uzdolniony kuglarz. Później pozostaje już tylko udać się na szlak i pozwolić porwać się przygodom.

Od strony mechanicznej jest to typowa paragrafówka. W zależności od podjętych decyzji gracze przekierowani zostają do innych punktów, skąd udadzą się w dalszą wędrówkę. A że ryzyko wpisane jest w przygodę, toteż nie raz i nie dwa konieczne okaże się rozpoczęcie zabawy od początku, chociażby z powodu wdania się w bójkę z niewłaściwymi osobami, po upadku z góry albo wskutek utonięcia w bagnie. Rycerze wymagają oczywiście uczciwości. Pokusa, aby cofnąć się o jeden punkt jest oczywiście olbrzymia, a kolejny już zgon potrafi wystawić cierpliwość na nie lada próbę.

Z kolei novum jest komiksowa oprawa, świetnie zresztą wpasowująca się grupę docelową FoxGames. Kadry dodają zabawie mnóstwo klimatu oraz wznoszą ją na nieznane dotychczas polskim fanom standardy. Zamiast suchego tekstu połączenie słowa i ilustracji? Pomysł zacny, zwłaszcza że humorystyczna kreska niewątpliwie przypadnie do gustu szerokiemu gronu odbiorców, od dzieci aż po dorosłych.

Niestety nie uniknięto jednej wpadki, znacząco obniżającą przyjemność obcowania z Rycerzami. Jest nią zdecydowanie zbyt wielka ilość przelotowych kadrów, zupełnie nic nie wnoszących, a pełniących jedynie funkcję odsyłaczy do kolejnych punktów. Czasami nawet trzy – cztery ilustracje pełnią taką rolę, co bywa potwornie irytujące ze względu na konieczność kilkukrotnego przebycia podobnej ścieżki, czy to w wyniku śmierci, czy też w na wskutek zapętlenia podróży. A że paragrafy dzieli czasem dystans nawet stu stron, toteż wertowanie kartek trwa w najlepsze.

Jeśli jednak przymknąć oko na tą niedogodność, wówczas okazuje się, że na polski rynek trafiła zupełnie interesująca pozycja, o treści idealnej, aby zainteresować nią nieco młodszych czytelników, a dorosłym zapewniając całkiem przyjemny relaks. Wystarczy jedynie wyruszyć w drogę.