Odrodzenie #7: Naprzód!

Niestety, scenarzysta Tim Seeley nie ułatwia życia ani bohaterom, ani odbiorcom serii Odrodzenie. Na tych pierwszych sprowadza wciąż nowe plagi: najazd dziennikarzy, kwarantannę miasteczka, prawicowych ekstremistów, terrorystyczny zamach i wojskową – de facto – dyktaturę; tych drugich zarzuca wciąż nowymi wątkami i postaciami, w końcu zmuszając do zastanawiania się, czy przed finałem zdoła w satysfakcjonujący sposób rozwiązać wszystkie elementy poplątanej fabuły i dać każdemu z bohaterów dość czasu antenowego.

Podobne wątpliwości narastały zwłaszcza podczas lektury tomów piątego i szóstego  – im mniej czasu pozostawało do końca serii, tym brutalniej autor ucinał niektóre wątki, eliminując związane z nimi postacie, i tym bardziej musiało dziwić wprowadzanie kolejnych. Nie zmieniło się to także w siódmym tomie zbiorczego wydania serii. Choć – zgodnie z jego tytułem, Naprzód! – akcja przyspiesza jeszcze bardziej, a wydarzenia gonią jedno za drugim, to pojawianie się nowych bohaterów siłą rzeczy ogranicza ilość miejsca dostępnego dla weteranów. Pierwsze skrzypce grają nadal ukrywające się siostry Cypress i ich (często zaskakujący) sojusznicy, ale z kadru niemal zupełnie schodzą ich ojciec czy agent Ramin, których – nie ukrywam – chętnie zobaczyłbym w większych dawkach.

Więcej uwagi autor poświęca tym razem kilkorgu bohaterów, którzy dotąd nie pojawiali się zbyt często na pierwszym planie, jak mała Jordan Borhardt, ale – poza uciekinierkami – najwięcej czasu antenowego dostaje generał Cale; ona też w największym stopniu wpływa na przebieg wydarzeń. To dzięki niej do akcji wchodzi kilka kolejnych postaci, to ona rozdaje karty, kontrolując sytuację na Farmie i w całym Wausau w znacznie większym stopniu, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać.

Jednoznacznie pozytywnie oceniam niektóre z nowych wątków i związanych z nimi postaci debiutujących w Odrodzeniu. Mimo że z główną osią intrygi łączą się luźno, to wyraźnie podkreślają, że życie mieszkańców Wausau, tak miejscowych, jak i przyjezdnych, nie obraca się wyłącznie wokół zmartwychwstania, że mają oni swoje życia i swoje sprawy, a nawet jeśli niektórzy starają się wykorzystać do własnych celów niecodzienne warunki panujące w miasteczku, to niekoniecznie musi się to wiązać bezpośrednio z powrotem zmarłych do życia.

Chwaląc nowe wątki, nie sposób nie zauważyć dwóch kwestii. Pierwsza to fakt, że w tym albumie jest o wiele więcej akcji niż we wcześniejszych. Podczas gdy pierwsze tomy serii momentami przypominały wręcz operę mydlaną, koncentrując się na relacjach między członkami rodzin, sąsiadami i przyjaciółmi, lub skręcały w stronę thrillera, powoli odsłaniając przed czytelnikami brudne tajemnice i wstydliwe sekrety bohaterów, teraz seria przywodzi na myśl bardziej hollywoodzki blockbuster, z walkami, strzelaninami i trupami ścielącymi się gęściej niż chyba we wszystkich poprzednich tomach razem wziętych. Drugą kwestią pozostaje – niestety – wrażenie, że jeśli chodzi o odkrycie źródeł Odrodzenia, nadal drepczemy w miejscu, do rozwiązania głównej zagadki nie przybliżając się ani o krok.

Z wyjaśnieniem tytułowego fenomenu będziemy musieli więc zaczekać do ostatniego tomu – licząc, że i pozostałe wątki zostaną w nim odpowiednio zamknięte. Dzięki pewnej zmianie konwencji i wyraźnemu podkręceniu tempa, siódmy tom serii oceniam nieco wyżej od poprzedniego, i trzymam kciuki, by ta zwyżkowa tendencja została utrzymana także na finiszu. Początki serii były więcej niż obiecujące i z pewnością zasługuje ona, by i jej zwieńczenie przynajmniej im dorównywało.

Dziękujemy wydawnictwu Non Stop Comics za udostępnienie albumu do recenzji.