Lis #03: Próba charakteru

Po sparingu w poprzednim numerze Mimo woli, gdzie Gabriel zmierzył się ze Strażnikiem, przyszedł czas na odpoczynek i wyleczenie ran. Głównemu bohaterowi, Lisowi, szczęściem udało się umknąć przed wspomnianym przeciwnikiem, a nie było to łatwe. Wyczerpany wraca do swojego domu i po krótkim prysznicu natychmiast zasypia. Niestety, pobudka niekoniecznie jest taka jak sobie wyobrażał, bowiem w czasie dwóch dni, które przespał, trochę się wydarzyło.

W kolejnym tomie przygód warszawiaka – Próba charakteru – Stańczyk skupił się na codziennym życiu bohatera, który musi zmierzyć się z konsekwencjami posiadania drugiej tożsamości, głównie oskarżeniami ze strony zaniepokojonych przyjaciół, bo przecież przez dwa dni nie dawał znaku życia. Scenarzysta świetnie pokazał, jak ciężko odnaleźć się protagoniście w całej sytuacji, zwłaszcza że w końcu Warszawa zobaczyła nocnego „przebierańca”. Jak by tego było mało, musi rozwiązać problem o wiele silniejszego i szybszego wroga, który go ściga. W porównaniu do poprzedniego numeru, tutaj na niecałych trzydziestu stronach nie ma bardziej zaskakujących sytuacji, jedynie końcówka pozwala podejrzewać, że w następnym numerze powinno być ciekawiej.

Stańczyk nie porusza jednak wyłącznie wydarzeń związanych z Lisem, obok protagonisty pojawia się komisarz Zbyszek Zgroza. Jego wątek ciągnie się przez ¼ komiksu, kiedy to policjant użera się ze służbistyczną stroną komendy oraz wpada na trop poszukiwanego zabójcy dzięki swojemu informatorowi. Mimo iż jego historia zajmuje mniejszą objętość niż wcześniej wspomniane wydarzenia z Gabrielem, zdecydowanie jest  od nich ciekawsza. Mamy okazję zobaczyć i zrozumieć pobudki kierujące jednym z najlepszych policjantów w mieście.

W tym zeszycie do ilustracji zasiadła Dorota Papierska, zaś Jakub Oleksów (rysunki w Lis #1 i 2) zajął się wyłącznie kolorem i z czystym sumieniem trzeba przyznać, że był to ryzykowny, ale dobry pomysł. Papierska zamaszyście kreśli pasma grubych linii, które tworzą mocne kontury sprawiając, że twarze i sylwetki postaci są lekko rozmazane. Nie jest to jednak minusem, wręcz przeciwnie – świetnie komponuje się z jaskrawymi, kolorowymi planszami Oleksowa. Całość może i sprawia wrażenie lekko niedopracowanej, ale dzięki temu sceny mają fantastyczny ponury klimat. Poza tym widać, że artystka równie ciekawie starała się kadrować postacie – często jedna scena ma mniejsze kadry z kilku ujęć.

Natomiast wspomniany już Jakub Oleksów świetnie poradził sobie z kolorami. Dzięki połączeniu zimnych i ciepłych barw plansze przyciągają uwagę i prezentują się fantastycznie. Kolorysta równie udanie operuje szaro-beżowymi odcieniami oraz wyjątkowo dobrze stosuje kontrast sprawiając, że ciężko oderwać oko od rysunków.

Kolejna część Lisa chociaż fabularnie zwalnia względem dwójki, to i tak jest warta uwagi. Polski komiks w lekkim klimacie superbohaterskim czyta się dobrze, ponieważ historia Lisa coraz bardziej się rozkręca, a jeszcze przyjemniej podziwia się plansze tria Papierska-Oleksów-Stańczyk.