KDP 64+

KDP (Komiks Dla Pixela) 64+ to zbiór jednostronicowych felietonów komiksowych, a także trochę dodatków i czarno-biała 18-stronicowa fabuła ze świata Osiedla swoboda. Główne historie łączy jednak to, że ukazywały się w kolejnych numerach comiesięcznego PIXELA. I jak łatwo policzyć, mamy tu ponad 5 lat pracy Michała Śledzińskiego.

PIXEL 64+ to zestawienie czasem śmiesznych, a czasem zupełnie obojętnych wywodów/anegdot/dowcipów głównego artysty. Oczywiście prawie wszystkie nawiązują do świata gier wideo, a później także do prywatnego życia Śledzia. Są to owoce, jak wspomniałam wcześniej, kilku lat pracy, a przez ich subiektywny i spersonalizowany charakter zaobserwować można, jak zmieniały się graficznie i scenopisarsko umiejetności autora w tym okresie. W miarę przeglądania kolejnych stron, plansze stawały się bardziej wyraziste, często z naprawdę świetnym dowcipem, również wtedy, kiedy zaczęły nawiązywać do prywatnego życia rysownika, między innymi narodzin jego córki.

Całościowo to sympatyczna, popkulturowa komiksowa biografia, która momentami prezentuje naprawdę fajne dialogi. Owszem, czasem jest nieco zbyt dużo dramy, czasami z kolei zbyt mocno widać inspirację światem wirtualnym, a niekiedy do bólu zwyczajnie. Poza tym bardzo swobodnie bawi się swoimi opiniami na temat premier gamingowego świata. Ten zbiór  to całkiem udana lektura, którą spokojnie można tak czytać na raty, jak i łyknąć wszystko od razu.

Michał "Śledziu” Śledziński jest świetnym rysownikiem i nieraz bardzo wyraźnie oddaje emocje swojego bohatera (siebie samego). W kwestii kadrowania mamy tu proste plansze, oparte na wyraźnym "okienkowym" podziale, jedynie czasem zdarzają się całostronicowe rysunki, jak w przypadku ilustracji do KDP 10. Pod względem kolorystycznym jest różnie, ale we wszystkich przypadkach bardzo “sympatycznie”. Niemniej czasami plansze są uzupełnione bardzo pastelowymi barwami, innym razem przypominają bardziej komiks, a jeszcze kiedy indziej wyglądają jak narysowane ręcznie. KDP 64+ jest bardzo kolorowy i ma bardzo zróżnicowane style kolorystyczne. Tylko 18-stronicowa historia ze świata Osiedla Swoboda jest w dużej części czarno-biała.

Jeśli ktoś lubi Śledzia, to warto sięgnąć po komiks od PIXELA, Oczywiście nie mówię, że wszystkie zawarte tu historie są fantastyczne. Czasami widać, że ciężko było wpleść fajny żart, przez co cała plansza pozostawała trochę bez wyrazu. Niemniej to wciąż całkiem przyjemna lektura.