Infidel

Od pierwszych chwil skupiamy się na Aishy, amerykańskiej muzułmance, która razem z mężem i jego córką przeprowadziła się do domu matki mężczyzny. Problem w tym, że Aishę nawiedzają okropne koszmary, którym niewiele brakuje do realności. Bojąc się komukolwiek o tym powiedzieć, protagonistka szybko sprowadza na siebie kłopoty, które ostatecznie dotykają także jej najbliższych.

Od samego początku główna bohaterka doświadcza ciężkich i mocno szarpiących nerwy sytuacji. Owe sceny są na tyle intensywne, że nie jest w stanie poradzić sobie z narastającą presją ze strony uprzedzonych sąsiadów. Przez swoje pochodzenie boi się szukać pomocy. Sytuacji nie poprawiają również relacje z teściową, w efekcie czego szybko rozumiemy, że protagonistka coraz bardziej znajduje się na przegranej pozycji. Infidel nie jest jednak egzorcystyczną historią z kapłanami w tle. Problemy jakie prezentuje scenarzysta są o wiele głębsze, protagonistka, jak i jej bliska koleżanka Medina mierzą się ze strachem, nienawiścią, a także oskarżycielskimi spojrzeniami ze strony sąsiadów ze względu na swoje pochodzenie.

Głównym podłożem dla całej historii są rasizm i uprzedzenia. To one stają się przyczyną niekonsekwentnego działań osób wokół Aishy i Mediny. Ludzie zbyt szybko je oceniają i naznaczają winną, równocześnie ignorując prawdziwe zagrożenie. Pichetshote jasno pokazuje, że łatwiej dostrzegać tylko to, co chcemy, niż to, co jest naprawdę istotne. 

Tłem jest tu większość rozmów bohaterów: czy to głównych, ich przyjaciół, rodzin, czy sąsiadów, które opierają się na tematyce równości białych z innymi. Nie każdemu się podoba, że mniejszości narodowe pracują, często "zabierając miejsce" mieszkańcom. Tak samo dowiadujemy się, że ludziom pewne zachowania w ramach poprawności politycznej nie pasują. Mimo wszystko czytelnik, śledząc owe rozmowy, a nie mając zbyt dużego wglądu w drugą stronę barykady, wyczuwa że jest to niesprawiedliwa ocena. Owszem, inne spojrzenie na całą sytuację rzuca Aisha, a później jej koleżanka Medina, ale to jedynie utwierdza w przekonaniu, że społeczeństwo i przyjaciele niesprawiedliwie oceniają dziewczyny.

Aaron Campbell (rysunek) i Jose Villarrubia (kolory) dość dobrze poradzili sobie z Infidel. Wątek nadnaturalny nie jest tu obcy, ale solidnie wpleciony w tło wydarzeń i jedynie w końcówce zostaje zdjęta zasłona tajemnicy, trzymająca się od pierwszego rozdziału. Najbardziej działa tu kolor, który przenosi wrażenia wizualne – śledzimy spokojne stonowane kolory, aby po chwili kontrast zupełnie zaskoczył. Nie będzie też zdziwieniem, że dominują szarości i czernie, które nieodłącznie kojarzą się z atmosferę mroku oraz czegoś nieczystego. Tak samo nie ma tu wyraźnych konturów, a sceny często są zalane czarnymi plamami, sprawiającymi wrażenie “ubrudzonych szkiców”. W żadnym jednak razie nie jest to trudne do odczytania. Campbell solidnie poradził sobie z rysunkami postaci, jak i dynamiką scen, nie ma nierówności, czy źle dobranych perspektyw. Bohaterowie w każdej chwili gestami przekazują mnóstwo targających nimi emocji.

Non Stop Comics zadbało również o bogatą część pisemną. Wraz z pięciozeszytową historią otrzymujemy dodatek w postaci "Wprowadzenia" od Tananarive Due oraz "Posłowia" Jeffa Lemire'a. Tak samo możemy obejrzeć galerię okładek i etapy powstawania niektórych plansz, w tym szkicownik postaci oraz krótkie streszczenie.

Infidel to naprawdę mocno historia, która w ciekawy sposób wiąże ze sobą demony codzienności z nadnaturalną siłą. Pichetshote pozostawia tu ogromne pole do snucia własnych wniosków na temat oceniania zachowań bohaterów oraz tego, jak bardzo sami nie potrafili sobie zaufać. Podziały społeczne i uprzedzenia, jak sama główna bohaterka mówi, to rak, którego nie da się wyleczyć. Rak, który dojrzewa z każdą kolejną uprzedzoną osobą – trawi, niszczy, a ostatecznie przynosi zagładę. 

Dziękujemy wydawnictwu Non Stop Comics za przekazanie komiksu do recenzji.