Fear Agent (wyd. zbiorcze) #4

Chociaż łaps w sfatygowanym prochowcu i przekrzywionym kapeluszu najmocniej kojarzy się z latami 40. i 50. ubiegłego wieku, gdy triumfy święciły największe przeboje kina noir, to niezależnych śledczych wynajmujących swe usługi klientom rozmaitego autoramentu bez trudu znajdziemy też w rozmaitych realiach tak historycznych, jak i fantastycznych – od antyku po odległą przyszłość.

Jednym z takich fantastycznych detektywów jest Heath Huston, bohater serii Fear Agent, oryginalnie ukazującej się nakładem wydawnictwa Image, a w polskiej wersji opublikowanej w zbiorczym wydaniu dzięki firmie Non Stop Comics. Na łamach serwisu Poltergeist przybliżaliśmy na razie pierwszy tom cyklu, w którym były członek elitarnego oddziału zwalczającego zagrożenie ze strony obcych stoczył się i z jednej strony walczy (prawdę powiedziawszy, bez specjalnego zaangażowania) z alkoholowym nałogiem, a z drugiej – stara się utrzymać w interesie, chwytając się zleceń, które inni, mniej zdesperowani detektywi z miejsca by odrzucili. Historia opowiadana na łamach zbiorczego albumu przynosiła solidną mieszankę akcji, humoru i zagadek, łącząc w mniej więcej spójną całość elementy i motywy doskonale znane z innych utworów SF, jak podróże w czasie czy inwazję obcych, dając jednocześnie czytelnikom wgląd w przeszłość bohatera i odkrywając niektóre tajemnice z jego dawnego życia.

Otwarcie serii dawało nadzieję na rozwój zarówno fabuły, jak i postaci obecnych w komiksie (zwłaszcza drugoplanowym bohaterom przydałoby się nieco rozbudować charakterystykę i uczynić z nich bardziej trójwymiarowe jednostki), jednak sięgając po czwarty i – jak na razie – ostatni album z cyklu, żywiłem poważne obawy, na ile przedstawiona w nim opowieść będzie zrozumiała dla kogoś, kto ominął dwa poprzednie albumy zbiorczego wydania.

Na szczęście okazuje się, że nie mamy do czynienia ze spójną kontynuacją wcześniejszej intrygi – zamiast tego otrzymujemy antologię krótkich historyjek przybliżających epizody z życia Agenta Strachu. Czyni to lekturę przystępną także dla osób, które dopiero rozpoczynają swoją znajomość z serią. Obok twórców pierwotnych albumów, scenarzysty Riska Remendera i rysownika Tony'ego Moore'a (który tu odpowiada tylko za okładkę), znajdziemy prace całej plejady autorów, jak Chris Burnham (Batman), Francesco Francavilla (Black Beetle) czy Rick Spears (Carnage i Hobgoblin). Łącznie dostajemy bez mała dwadzieścia krótkich historii o perypetiach futurystycznego prywatnego detektywa z tendencją do nazbyt częstego zaglądania do kieliszka i pakowania się w kłopoty.

Lubię zbiory opowiadań – krótka forma literacka czy komiksowa wymusza zwięzłość, skutecznie zapobiega rozwlekaniu narracji i skłania do dążenia ku finałowi bez zbędnego meandrowania. Antologie z kolei pozwalają ukazać odmienne spojrzenie różnych autorów na ten sam temat, co w przypadku komiksowych kolaboracji umożliwia dodatkowo zastosowania różnych stylów graficznych, odmalowania – dosłownie – różnych obliczy tego samego bohatera.

Czwarty tom Fear Agenta daje nam cały kalejdoskop różnorodnych nowelek, co jest zarówno największym atutem jak i bolączką zbioru. Obok historii ciekawych, zabawnych i autentycznie zaskakujących dostajemy też wtórne, miałkie i z humorem, który trudno określić inaczej niż jako kloaczny. Do tych pierwszych możemy zaliczyć choćby Brudną robotę, w której znalazła się mieszanka klasycznych motywów – pięknąa nieznajoma prosząca bohatera o pomoc w rozwiązaniu problemu, który okazuje się mieć drugie dno; albo Nie ma się czego bać, najobszerniejszą nowelę w zbiorze, pod płaszczykiem płytkiej rozrywki zadającą pytania o cenę marzeń. Ale nie tylko rozbudowane fabuły potrafią wciągać – zaledwie siedmiostronicowe L'Estasi Del'Oro to prawdziwa perełka, stanowiąca hołd dla klasycznych spaghetti westernów. Do drugiej kategorii można zaliczyć choćby Trzewia kosmosu, w założeniu zapewne zabawne, lecz ostatecznie budzące jedynie zażenowanie, albo rozczarowująco nijakie Oko chaosu.

Również od strony graficznej dostajemy szerokie spektrum prac – kreskę realistyczną i bardziej umowną, plansze pełne kolorów i czarno-białe, kadry wręcz przeładowane szczegółami i bardziej ascetyczne. W większości przypadków plastyczna warstwa dobrze współgra z nastrojem konkretnych historii, karykaturalną kreską podkreślając absurdalną groteskowość fabuły albo barwnymi rozbryzgami kadrów podkręcając jeszcze wartkie tempo akcji, ale w kilku przypadkach stanowi ciekawy kontrast dla warstwy fabularnej, jak choćby w Stąd do Uranusa, gdzie miękkie grafiki autorstwa E.J. Su, przypominające akwarele, towarzyszą dusznej, klaustrofobicznej atmosferze, w której groza szybko ustępuje miejsca akcji.

Ogółem od strony graficznej ten zbiór oceniam lepiej niż od fabularnej – trudno wskazać nowelkę, która pod tym względem prezentowałaby się źle. Choć odbiór poszczególnych prac to już kwestia indywidualnego gustu, to śmiało można powiedzieć, że każdy czytelnik powinien znaleźć tu nowelę zilustrowaną w sposób, który przypadnie mu do smaku.

Jako zwieńczenie serii, czwarty tom cyklu Fear Agent można polecić wszystkim czytelnikom, którzy mają za sobą lekturę trzech poprzednich, ale niemal równie dobrze powinien on sprawdzić się jako wprowadzenie do serii. Nawet jeśli nietrudno zauważyć, że spora część nowelek oparta jest na podobnym schemacie, to traktowałbym to raczej jako cechę gatunkową, a nie jednoznaczną wadę, a choć w antologii znalazło się kilka słabszych historii, to przeważają co najmniej porządne produkcje. Odbiorcy szukający lekkiej, bezpretensjonalnej rozrywki śmiało mogą sięgnąć po album opublikowany nakładem wydawnictwa Non Stop Comics – ponad 240 stron powinno zapewnić udaną lekturę na wieczór.

Dziękujemy wydawnictwu Non Stop Comics za udostępnienie albumu do recenzji.