Dziewięciu z "Wujka"

Pacyfikacja strajku w kopalni "Wujek" jest jednym z symboli sprzeciwu zwykłych ludzi wobec wprowadzenia stanu wojennego przez ówczesne komunistyczne władze. Wydarzeniu poświęcono mnóstwo rozpraw naukowych, temat został też dogłębnie omówiony, jednak czasami zdarza się, że w ferworze dyskusji zapomina się o tych, którzy na pacyfikacji stracili najwięcej: swoje życie. Dlatego też warto poznać imiona i nazwiska poległych górników, a Dziewięciu z Wujka jest najlepszą ku temu okazją.

Ten krótki, bo ledwie czterdziestostronicowy komiks przedstawia krótkie wycinki z biografii ofiar akcji pacyfikacyjnej. Każdy z górników otrzymał po kilka stron, na których zarysowana została jego sylwetka: wiek, zainteresowania, motywacje, które pchnęły go ku podjęciu pracy w kopalni oraz to co bodaj najważniejsze w życiu każdego człowieka – rodzina i przyjaciele. Autorzy, Robert Ciupa oraz Sebastian Reńca, nakreślili wizerunek zwykłych ludzi pragnących żyć normalnie, w pełnym tego słowa znaczeniu.  

W pierwszym odruchu biogramy ofiar masakry mogą wydawać się zwyczajne do bólu, może nawet nieciekawe, ale wraz z końcem lektury czytelnik uświadamia sobie, że właśnie w tym tkwi ich siła: w codziennej prozie życia, nagle przerwanego strzałami z pistoletów maszynowych. Ostatnie dwie strony, wprawiają odbiorcę w stan zamyślenia oraz gorzkiej refleksji i jest to absolutnie najbardziej pożądana reakcja.

Uwagi czytelnika nie rozprasza zresztą kreska Turka: sterylna, wyrazista, jak cały komiks koncentrująca się na podkreśleniu "zwykłości" ludzi oraz bezduszności oraz braku skrupułów moralnych władz reżimowych.

Czy Dziewięciu z Wujka można oceniać za pomocą cyfr? Można, ale zwyczajnie nie wypada. Czy album będzie perłą kolekcji? Pewnie nie, aczkolwiek powinien trafić do każdej biblioteki szkolnej, bowiem pokazuje jak można, a nawet jak należy łączyć poważną tematykę z graficzną formą jaką są komiksy.